รักร้ายซ่อนปม(รัก)

Chapter 2

ข้าวหอมยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นอย่างทำอะไรไม่ถูก เธอดีใจที่ได้เจอเขาอีกครั้งพอๆกับตกใจที่เห็นการกลับมาของเขาในครั้งนี้ดีขึ้นกว่าในอดีตเยอะมาก จากณภัทรคนธรรมดาที่ต้องทำงานไปเรียนไปตอนนี้กลายเป็นมหาเศรษฐีในชั่วข้ามคืน 

'เขาเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ'

ณภัทรยื่นมือไปรับช่อดอกไม้จากข้าวหอม การที่เขามาซื้อธุรกิจของSPNมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เขาตั้งใจที่จะกลับมาเจอเธออีกครั้งเพื่อให้เธอเห็นว่าชีวิตในตอนนี้เขาดีมากมายขนาดไหน แค่เห็นแววตาความตกใจก็ถือว่าพอใจในระดับหนึ่ง แต่เธอต้องรู้สึกมากกว่านี้ ต้องรับรู้ความเจ็บปวดที่ถูกเธอทิ้งในตอนนั้นมันทรมานมากขนาดไหนเธอต้องรู้!

"ขอบคุณนะข้าว"

ณภัทรเอ่ยด้วยรอยยิ้มหวาน ผู้บริหารคนอื่นหันไปมองหน้ากันด้วยความงงว่าทำไม ประธานบริษัทคนใหม่ถึงได้ทำเหมือนรู้จักและสนิทสนมกับหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์เป็นอย่างดี

"ยินดีต้องรับสู่SPNค่ะคุณณภัทร เชิญที่ห้องรับรองก่อนนะคะ ดิฉันจะแนะนำเจ้าหน้าที่ในสาขาใหญ่ให้ท่านได้รู้จัก"

ข้ามหอมพยายามซ่อนความรู้สึกของตัวเองไว้ก่อนจะใช้ความเป็นมืออาชีพของเธอทำตามหน้าที่อย่างดีที่สุด ยังไงเขาก็เป็นเจ้านายและไม่ว่าอดีตจะเป็นอย่างไรสุดท้ายแล้วปัจจุบันเราสองคนมันคือเส้นขนานที่ไม่สามารถกลับมาบรรจบกันได้อีก

"อืม ไปสิ"

ผู้บริหารคนอื่นเอ่ยทักทายท่านประธานคนใหม่อย่างสมเกียรติ ณภัทรมองตามข้ามหอมอย่างรู้สึกไม่ค่อยพอใจ ทำไมเธอทำเหมือนไร้ความรู้สึกไม่ดีใจหรือแสดงอาการใดๆที่ได้เจอเขาอีกครั้งในสถานะนี้ หรือว่าห้าปีมานี้เธอคงมีแฟนรวยไปแล้วสินะถึงได้ทำเย็นชาแบบนี้ แต่ไม่เป็นอะไรเพราะการที่เขากลับมาครั้งนี้จะทำให้เธอกลับมารักเขาหลงเขาจนไปไหนไม่รอด

"เชิญคุณณภัทรนั่งพักตรงนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวดิฉันจะแนะนำสำนักงานสาขาใหญ่ให้ท่านได้รู้จักค่ะ คนนี้คือคุณตฤณ อดีตผู้ช่วยของคุณมิ้นท์เจ้าของเดิม เขาจะเป็นคนอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับบริษัทนี้ทุกอย่างให้กับท่านประธานค่ะ ส่วนคนนี้คุณมินตรา หัวหน้าฝ่ายบุคคล คุณภาพหัวหน้าฝ่ายบัญชี คุณ..."

ข้าวหอมแนะนำพนักงานของสาขาใหญ่ให้ท่านประธานได้รู้จัก เพราะผู้บริหารเก่าได้ทำการย้ายออกกันหมดแล้วตั้งแต่เมื่อวาน ส่วนใครจะมาแทนที่คงเป็นณภัทรที่ต้องเลือกเข้ามาด้วยตัวเอง บางคนเลือกที่จะอยู่บริษัทเดิมบางคนเลือกที่จะไปกับประธานคนก่อน ส่วนตัวเธอเองเลือกที่จะอยู่ที่เดิมเพราะไม่รู้ว่าธุรกิจใหม่ของคุณมิ้นท์จะเสร็จตอนไหน บริษัทนี้คือความมั่นคงของเธอและพนักงานคนอื่นที่สุดแล้ว เธอตั้งใจทำงานนี้มาห้าปีจนได้เลื่อนตำแหน่ง จากเงินเดือนพื้นฐานตอนนี้ได้เกือบห้าหมื่น เธอต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายของลูกสาวและต้องจ่ายค่าบ้านที่เคยเอาไปจำนองไว้ทุกเดือนเดือนละหมื่นห้า ไหนจะค่าคอนโดผ่อนรถอีกถ้าเธอลาออกไปไม่รู้ว่าจะหาเงินเดือนขนาดนี้ได้ยังไงอีก

"ส่วนดิฉัน ข้าวหอมหัวหน้าฝ่ายการตลาดและประชาสัมพันธ์ค่ะ"

"ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน ยังไงฝากแนะนำผมด้วยนะครับ อาจจะมือใหม่ในสายนี้ไปบ้างแต่ผมจะพยายามพาบริษัททำกำไรดีขึ้นเรื่อยๆ ยังไงพวกเรามาช่วยกันนะครับ"

ณภัทรเอ่ยขึ้นก่อนจะโค้งตัวเล็กน้อย ยังไงเขาต้องพึ่งพาคนเก่าแก่ที่เคยอยู่มาก่อน พวกเขารู้ระบบงานและสามารถให้ความรู้เขาในทุกเรื่องที่อยากจะทราบได้ ยังไงเขาต้องดูแลธุรกิจให้คงอยู่เพราะจะเป็นรายได้ในอนาคตของเขา

"พวกเราขอฝากเนื้อฝากตัวกับท่านประธานคนใหม่ด้วยนะครับ พวกเราจะตั้งใจทำงานเต็มที่"

ตฤณเป็นตัวแทนของทุกคนในการกล่าวต้อนรับ ถึงแม้ว่าเราจะเปลี่ยนเจ้านายอีกกี่คนแต่พนักงานยังคงอยู่ที่เดิมเสมอ เพราะฉะนั้นเรามาทำงานให้เต็มที่ดีกว่า

"นี่ก็เที่ยงแล้วไม่พักกันเหรอครับ"

ณภัทรเอ่ยถามอย่างสงสัย นี่มันล่วงเลยเวลาไปเยอะแล้วไม่เห็นทุกคนไปพักผ่อนกันเลย

"ทางเราเตรียมมื้อพิเศษต้อนรับคุณณภัทรที่ห้องอาหาร เชิญตอนนี้เลยนะครับ"

"เอาสิ ไปด้วยกันทั้งหมดนี่เลยเตรียมไว้เยอะมั้ยล่ะ จะได้นั่งคุยกันด้วย"

"ได้ครับ งั้นเชิญคุณณภัทรเลยครับ"

ตฤณผายมือเชิญให้ท่านประธานเดินนำไปก่อน ข้ามหอมเดินตามหลังไปเพราะเธอไม่อยากจะแสดงอาการอะไรมากนัก ให้มันเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว ตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองไปและหวังว่าเขาจะทำเช่นกัน

เมื่อมาถึงที่โต๊ะทานข้าว ท่านประธานนั่งลงที่หัวโต๊ะโดยมีผู้ติดตามนั่งเรียงทางฝั่งซ้าย ฝั่งขวาตฤณกำลังจะนั่งลงก็มีเสียงดักไว้ซะก่อน

"คุณตฤณให้คุณข้าวหอมมานั่งข้างผมสิ เธอรู้ว่าผมชอบหรือไม่ชอบอะไร เธอสามารถเอาใจผมได้นะ"

ตฤณหันไปมองหน้าข้าวหอมอย่างแปลกใจ แต่พูดอะไรมากไม่ได้ในตอนนี้ทั้งที่มีคำถามอยู่เต็มไปหมด เขาอยากรู้ว่าเธอรู้จักกับท่านประธานได้ยังไง มีความสัมพันธ์กันแบบไหน บอกตามตรงเขาสนใจผู้หญิงคนนี้มาหลายปีแล้วแต่เธอปิดกั้นตัวเองไม่ยอมเปิดใจให้ใคร เขาจึงไม่เคยทำลายกำแพงของเธอได้เลยจนถึงตอนนี้

"เอ่อ.. คือ"

"มานั่งกับผมสิข้าว"

ข้าวหอมหันไปมองหน้าตฤณก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ 

"เดี๋ยวข้าวดูแลท่านประธานให้เองค่ะ"

ตฤณพยักหน้าอย่างเชื่อฟังก่อนจะนั่งลงถัดจากเธอด้านขวามือ เมื่อทุกคนมาพร้อมเพรียงกันอาหารจากเชฟก็เริ่มถยอยมาเสิร์ฟ ณภัทรหยิบน้ำเย็นมาตอบก่อนจะมองหน้าข้าวหอมสลับกับตฤณ ดูก็รู้ว่าผู้ช่วยคนใหม่หึงหวงหญิงสาวจนออกนอกหน้า แต่ที่ค่อนข้างพอใจคือเธอไม่แสดงอาการใดๆทั้งนั้น เท่ากับว่าผู้ชายน่าจะแอบรักมากกว่า

หญิงสาวใช้ช้อนกลางตักอาหารให้ณภัทรบนจาน เธอเลือกเฉพาะที่เขาชอบทานเท่านั้น เพราะเธอรู้ดีที่สุดว่าเขาชอบหรือไม่ชอบอะไร

"ทานให้อร่อยนะคะคุณณภัทร"

เขาเหลือบสายตามองตฤณที่ตอนนี้กำลังตักกุ้งให้ข้าวหอมอยู่ ชายหนุ่มยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงสดใส

"ข้าวหอมแพ้กุ้งไม่ใช่เหรอ... หรือว่าเดี๋ยวนี้คุณพัฒนาขึ้นทานมันได้แล้ว"

ตฤณที่กำลังจะวางกุ้งลงที่จานของเธอถึงกับหน้าเสีย เขาไม่รู้มาก่อนเลยว่าเธอแพ้กุ้ง 

"ผมขอโทษ ไม่รู้มาก่อนว่าคุณแพ้กุ้ง"

"ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ ก็ไม่ได้แพ้รุนแรงขนาดนั้นแต่เลี่ยงที่จะไม่กินค่ะ"

"ผมขอโทษจริงๆ ไม่คิดว่าท่านประธานจะรู้เกี่ยวกับคุณข้าวหอมมากขนาดนี้ สงสัยจะเป็นเพื่อนกันมาก่อนสินะครับ"

ตฤณพยายามคิดในทางที่ดี พอดูออกว่าเขาดูหวงเธอแปลกๆ ตั้งแต่รู้จักข้าวหอมมาเธอไม่เคยคบหาผู้ชายคนไหน เขาจึงวางใจว่าท่านประธานคงไม่ได้เป็นอะไรกับเธอ

"เคยเป็นมากกว่าเพื่อนอีก จริงมั้ยคะข้าว"

ข้ามหอมที่กำลังจะทานข้าวรีบวางช้อนลงแล้วยกน้ำเย็นขึ้นดื่มเพื่อดับอารมณ์ร้อนรุ่มภายในของตัวเอง 

'เขาคิดจะทำอะไรกันแน่ นี่มันไม่ใช่เรื่องธรรมดาซะแล้ว'