ขบวนรถม้าแคว้นจ้าวมาถึงวังหลวงแล้ว เหมือนทางนั้นยกกันมาทั้งวังเยอะจนน่าตกใจ องค์ชายใหญ่อย่างหมิงต้าวหยี่ต้องมาต้อนรับกับซ่งอวี้ฮ่องเต้ผู้เป็นพ่อ และยังมีน้องสาวอีกสองคนมาด้วย
“ถวายบังคมฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ” เด็กสามคนย่อกายให้ผู้เหนือกว่า ทว่าที่น่าตกใจคือซ่งอวี้ฮ่องเต้ยังยินยอมที่จะก้มหัวให้เล็กน้อย
“ไม่คิดว่าจะมีวันนี้นะ” จ้าวหย่งฮ่องเต้เอ่ยยิ้มบาง แต่สำหรับหมิงซ่งอวี้แล้วพอรู้ว่านี่คือการข่มเล็กๆ เพราะการที่แคว้นหมิงจะเชิญมางานเลี้ยงสานมิตรภาพนั้นเพราะแคว้นหมิงต้องมีปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยตัวเอง
“เอาล่ะ บอกข้ามาเลยจะดีกว่าว่ามีเรื่องอะไร” จ้าวหย่งว่าต่อมองตาหมิงซ่งอวี้อย่างเชือดเฉือน
ซ่งอวี้ฮ่องเต้พยักหน้า ก่อนจะสั่งให้ทุกคนออกไปให้หมด เหลือเพียงเขาและจ้าวหย่งเท่านั้น
ทั้งสองนั่งลงตรงข้ามกัน มีสุราวางกั้นกลางไว้
“เมื่อเดือนก่อน ชายาของน้องชายข้าถูกวางพิษหลับใหลจนตอนนี้ยังไม่ตื่นเล
