SO STAR :: CHAPTER 2 [50%]
1282 Words
-PHRIKWAN TALK-
ฉันแทบจะไม่เชื่อสายตาของตัวเองเลยสักนิด เมื่อเห็นใบหน้าหล่อสไตล์อปป้ากำลังฉีกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มาให้แบบนี้ เป็นไปไม่ได้ ฉันต้องฝันอยู่แน่ๆ หมอนี่มันอยู่ในฝัน
กึด
“โอ๊ยเจ็บ”
“ตลกนะ คิดว่าตัวเองฝันอยู่หรือไง?” เสียงฝีเท้าหนักๆ ก้าวตรงเข้ามาหาฉันจนรับรู้ว่าคนตรงหน้าคือความจริง ไม่ใช่ความฝัน งั้นเสียงที่เขาเปิดให้ฉันฟังมันก็เป็นเสียงของฉันจริงๆ น่ะสิ
“นะ นายได้ยิน...”
“ได้ยินอะไรเหรอ?”
“โซล!”
“อ่อ พริกชอบพี่นพมากๆ เลยน่ะเหรอ หึ ได้ยินเต็มสองหูเลยล่ะ” ฉันเบิกตากว้างอีกครั้งด้วยความตกใจ ก่อนจะมองมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดสีดำของโซลก็หมายจะตะครุบเอามา แต่เป็นเพราะความสูงและความแข็งแรงของเขา เลยทำให้ฉันเซล้มทับร่างหนาที่นอนอยู่บนโซฟา
“เอามานะโซล”
“เรื่องอะไร นี่มันมือถือฉันนะ”
“แต่นายอัดเสียงฉันไว้ เอามา!” โซลหัวเราะร่วนก่อนจะกอดรัดเอวฉัน จนใบหน้าขยับเข้าไปใกล้เขาที่ยกยิ้มอย่างเหนือกว่า “ฉันชนะ”
“!”
“ทำไงดีน่า เอาไปให้พี่นพฟังดีไหม”
“โซล!”
“เอ๋หรือว่าส่งให้นักข่าวดี จะได้รู้ไปเลยว่าตอนที่เธอปฏิเสธฉันเป็นเพราะว่าสเปกเธอมันเป็นเพียงตาแก่งี่เง่า”
“อย่ามาว่าพี่นพเป็นตาแก่นะ ถึงเขาจะอายุมากแล้วแต่เขาก็ยังหล่อและสุภาพมากด้วย”
“รู้ได้ไงว่าเขาเป็นแบบนั้น ตอนเธอไม่อยู่นะ เขาปาร์ตี้กับสาวรุ่นๆ ทุกวัน ฉันเห็นกลับตา” ฉันมองสบตากับเขา ไม่เชื่อกับสิ่งที่เขาพูดหรอกนะ แต่โซลคือโซล เขาน่ะเป็นคนที่จริงจังและไม่พูดโกหก เขาคิดเห็นอะไรจะพูดออกมาเลย ถึงได้มีปัญหาเวลาทำงานตลอด เพราะเวลาเขาไม่พอใจอะไรเขาจะพูด โดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่าคนนั้นคือผู้บริหารหรือลูกค้าและแฟนคลับของเขา เพราะแบบนี้มันถึงเป็นเสน่ห์ติดตัวเขาอย่างหนึ่ง เพราะนอกเหนือจากจะวีนเหวี่ยงเป็นที่หนึ่งนะ
“ฉันไม่เชื่อ พี่นพไม่ใช่คนแบบนั้น”
“ปกป้อง แสดงว่าชอบเขาล่ะสิ... แหม ความหล่อกินไม่ได้ แต่ความแก่กินอร่อยสินะ”
“หุบปากเน่าๆ ของนายนะโซล ต้องการอะไรกันแน่!”
“ไม่รู้สิ อะไรดีล่ะ? ตัวเธอดีไหม” สายตาคมไล่ตามใบหน้าของฉันจนมาถึงทรวงอก ฉันรีบขยับตัวหนีเขา แต่ทว่าฝ่ามือร้อนก็ตะปบแผ่นหลังฉันไม่ให้ลุกขึ้นจากตัวเขา บ้าที่สุด! ไอ้โซลบ้า
“งั้นจะหาผู้หญิงสวยๆ ให้พร้อมกับลบคลิปเสียงนั้น”
“เรื่องอะไรที่ฉันจะต้องทำแบบนั้น เห็นฉันเป็นคนหื่นกามขนาดนั้นเชียว”
“ไม่รู้ล่ะ เอาไงก็ว่ามา... ห้ามทำให้พี่นพเสียหายนะ!”
“รวมถึงเธอด้วยล่ะสิ ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไปคงเป็นข่าวดังแน่ๆ นางแบบสาวสวยกับผู้บริหารวัยชรา So hot คั่วกันสุดเหวี่ยง... อุ๊บ!”
“โซลอยู่ในนี้หรือเปล่า? ใกล้เวลาถ่ายงานแล้วนะ” ฉันปิดปากไอ้บ้าโซลทันทีที่ได้ยินเสียงพี่จอย ผู้จัดการส่วนตัวของเขา โซลดิ้นไปมาแต่ทว่าฉันทับร่างเขาอยู่ทำให้ร่างกายเราเสียดสีจนเป็นเขาเองที่นิ่งไป
“ไม่อยู่เหรอ โทรไปก็ไม่ยอมรับสาย”
“ฟู่ ไปแล้ว” โซลจับจ้องมองฉันด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความนิ่งเฉย “อะ อะไร? จะเปลี่ยนใจเหรอ”
“เธอนี่มัน...”
“อะไรของนาย”
“ดีนะว่าเป็นฉัน ถ้าเป็นคนอื่นคงจับเธอกดแล้วแน่ๆ” อยู่ดีๆ เขาก็พูดกำกวมอะไรออกมา ผลักฉันให้ลงจากร่างกายเขา โซลเอาหมอนมาวางที่หน้าขาตัวเอง ใบหน้าหล่อมีเหงื่อไหลจนฉันงง
“นายโอเคเปล่า?”
“เธอออกไป เรื่องคลิปเสียงค่อยว่ากันอีกที”
“นี่ แต่ฉัน...”
“จะให้ปล่อยไหม? เลือกเอาระหว่างเชื่อฟังฉัน กับปล่อยคลิปเสียงให้เธอกับพี่นพ โป๊ะแตก” ฉันเม้มริมฝีปากตัวเองด้วยความโมโห ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าตัวเองมาสะพายข้าง
“อย่าคิดทำอะไรบ้าๆ นะโซล!”
“เออ ออกไปได้แล้ว” เขากำมือตัวเอง ร่างกายสั่นไปหมดจนฉันอดไม่ได้ที่จะถามออกไป ไม่ได้ห่วงหรอกนะ แต่สงสัยน่ะสิ หรือว่าจะเป็นโรคอะไรร้ายแรง
“นี่นายไหวหรือเปล่า?”
“จะไม่ออกไปใช่ไหม... หรืออยากโดนตำ”
“!”
“เพราะเธอถูเมื่อกี้ทำให้ฉันขึ้นน่ะสิวะ!” ฉันเบิกตากว้าง มองใบหน้าหล่อเหงื่อแตกราวกับระงับอารมณ์ตัวเองอยู่ รู้นะว่าที่เขาพูดถึงหมายความว่ายังไง เขามันหื่นมากเลยนะ
“นะ นายมันลามกอะ”
“ไม่ให้ลามกได้ไง ทั้งนม ทั้ง... ถูอยู่นั่นแหละ ฉันก็ผู้ชายนะเว้ย”
“ไอ้บ้าโซล!”
ตุ้บ
“โอ๊ยเจ็บนะยัยพริกเน่า!” ฉันหยิบหมอนเขวี้ยงใส่หน้าเขาอย่างแรง ก่อนจะวิ่งออกมาจากห้องแต่งตัวที่เป็นห้องของโซล แสดงว่าฉันเขาห้องผิดงั้นเหรอ?
และเพราะความเข้าห้องผิด มันเลยทำให้ฉันต้องโดนไอ้บ้านั่น... เอาคืนอย่างสาสมไง!
หลังจากนั้นฉันก็มารับงานใหม่ที่จะต้องไปเปิดตัวน้ำหอมในวันพรุ่งนี้ตอนเย็น ฉันก็เอาแต่ครุ่นคิดเรื่องนี้เพียงคนเดียวเพราะจะพูดให้พี่นุชผู้จัดการส่วนตัวรู้ไม่ได้เด็ดขาด โซล หมอนั่นต้องการอะไรกันแน่? หรือต้องการเอาคืนเรื่องที่ฉันเคยหักหน้าเขา ต้องใช่แน่ๆ หมอนั่นมันรอวันเอาคืนฉันมาตลอดนี่นา เพราะหลังจากวันนั้นฉันกับเขาก็ไม่ได้ร่วมงานด้วยกันอีกเลย ยังไงล่ะ? ฉันจะต้องยอมหมอนั่นหรือไงกัน มันแย่มากเลยนะ คนที่หยิ่งอย่างฉันจะต้องไปยอมหมอนั่น
แต่ถ้าเขาเอาเรื่องนี้ไปปล่อยล่ะ คนที่เดือดร้อนมันจะไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวไง มันมีพี่นพด้วย... ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับพี่นพมันเป็นเพียงฉันคนเดียวเท่านั้นล่ะที่รู้สึก แต่ฉันก็แอบดีใจลึกๆ นะว่าพี่นพอาจจะคิดตรงกับฉันบ้าง เพราะว่าเขาเอาใจใส่ฉันดีที่สุดในบรรดานางแบบทั้งหมด หรือเพราะว่าฉันทำชื่อเสียงให้กับเขา แต่นั่นไม่สำคัญหรอกนะ ฉันชอบที่เขาเป็นสุภาพบุรุษและถึงแม้จะมีผู้หญิงมากมายให้เขาควงไปมา แต่ฉันก็ไม่เห็นว่าเขาจะจริงจังกับใคร มันเลยทำให้ฉันคิดว่าตัวเองยังมีโอกาส ถึงแม้อายุของเราสองคนมันจะห่างกันมากก็ตามที
“พริกหวาน มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวเนี่ย”
“อะ เอ๋? พะ พี่นพ!” บ้าจริง ตายยากชะมัด คนบ้าอะไรคิดถึงก็มาปุ๊บเลย เขาส่งยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนก่อนจะเดินไปกดน้ำที่ตู้อัตโนมัติ และยื่นน้ำแร่มาให้ฉันส่วนเขาก็เปิดน้ำอัดลมดื่ม
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ตกใจหรือไง?”
“เปล่าค่ะ” เขินชะมัดเวลาเขาเข้ามาใกล้แบบนี้ น้ำแร่ขวดนี้อย่าหวังว่าฉันจะแกะดื่มเลย “จริงสิ กลับมามีงานเลย จะพักก่อนดีไหม?”
“ไม่ค่ะ พริกพร้อมค่ะ”
“ดีแล้วล่ะ ถ้าไม่ไหวก็บอกนะพี่จะได้จัดการให้” รอยยิ้มสดใสส่งมาให้ราวกับสร้างกำลังใจให้ฉันอย่างมากเลย มีแรงจะสู้แล้วล่ะ “อ้าวอยู่นี่สินะ พริกหวาน”
- Writer
