EP.9 สะเทือนเลื่อนลั่น NC+
1388 Words
เนื้อหาต่อจากเดิม
“อื้ออ~ จะ..เจ็บ!”
“อย่าเกร็ง!”
“อึก! ก็มันเจ็บ!”
“อย่าให้ได้ยินเสียงครางนะ!”
“…” เมื่อเด็กสาวได้ยินคำขู่ของคนตรงหน้าก็ทำให้เธอนั้นต้องเม้มปากเข้าหากันทันทีพร้อมกับหลบสายตาของเค้าด้วยความอับอาย
ปัก!
“อื้อออ! เจ็บ!” เสียงของเด็กสาวร้องท้วงขึ้นอีกครั้งเมื่อถูกมาเฟียหนุ่มอัดแรงกระแทกใส่ จนทำให้ใจกลางความเป็นชายของเค้าเข้าไปจนสุดด้าม
“อ้าส์!”
“อย่าเสียงดังนะคะ!”
“จะเอาให้สะเทือนลงไปชั้นล่าง!”
ปัก ปัก ปัก ปัก ปัก
“อื้อๆ อึก! จะ..จุก~ จะ..จุกท้อง~”
“อ้าส์ ดีใจด้วย!” เฮดีลพูดออกมาอย่างน่าตายพร้อมกับประครองสองขาของเด็กสาวเอาไว้เพื่อไม่ให้ตกลงจากเอ็วของเค้า
ปัก! ปัก! ปัก!
“ทะ..ทำเบาๆไม่เป็นหรือไง! อึก!”
“ไม่เป็น!”
“อึก อื้อๆ!” เนื่องจากครั้งนี้ไม่มีตัวช่วยที่ทำให้เด็กสาวนั้นผ่อนคลายความเจ็บลงได้จึงทำให้เธอได้แต่ส่งเสียงอู้อี้ออกมาด้วยความเจ็บ
“อ้าส์!” ซึ่งต่างจากเฮดีลโดยสิ้นเชิงเพราะตอนนี้เค้านั้นกำลังปรดปล่อยอารมณ์ของตัวเองอยู่ด้วยการอัดแรงกระแทกใส่ใจกลางความเป็นสาวของเลขาตรงหน้า
เวลาล่วงเลยผ่านไปราว10นาที ตอนนี้เฮดีลยังคงยืนขยับสะโพกของตัวเองอยู่ที่เดิมแถมที่เพิ่มขึ้นมานั้นก็คือความแรง จนตอนนี้ใจกลางของเด็กสาวนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อไปหมดแล้ว
“อึก! จะ..เจ็บแล้ว~”
“อ้าส์! หยุดพูดสักที!”
ปัก! ปัก! ปัก! ปัก!
“อร๊ายยย~” ถึงแม้เด็กสาวจะมีความเจ็บครอบงำแต่ก็ทำให้เธอนั้นเสร็จได้จนทำให้ของๆเธอนั้นยิงตอดรัดแก่นกายของเฮดีลหนักยิ่งขึ้นจนเค้านั้นต้องปรดปล่อยตามเธอออกมา
“อ้าสสส์!” น้ำรักสีขาวขุ่นถูกปรดปล่อยลงบนหน้าขาของเด็กสาวเป็นจำนวนมากฉุดให้เด็กสาวนั้นต้องมองต่ำลงมาอีกครั้งจนเห็นว่าที่แก่นกายของเฮดีลนั้นเต็มไปด้วยน้ำรักของเธอ
“บ้าชะมัด!”
“…” เฮดีลไม่ได้สนใจเด็กสาวตรงหน้าเลยสักนิดเค้าจัดแจงดึงกางเกงของตัวเองขึ้นมาสวมใส่ให้เข้าที่ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องพักของเค้า จึงทำให้เด็กสาวที่นั่งอยู่ต้องหยิบทิชชู่บนโต๊ะมาเช็ดน้ำรักของตัวเองและของเฮดีลออก
“ท้องขึ้นมาล่ะน่าดู!” เด็กสาวบ่นพึมพำก่อนจะรีบหยิบแพนตี้ของตัวเองขึ้นมาใส่และรีบเดินไปเปิดม่าน ซึ่งทำให้เธอนั้นต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นใครบางคนนั่งรออยู่หน้าห้อง ซึ่งคนคนนั้นก็คือผู้หญิงหน้าตาดีคนนึงที่ดูเหมือนว่าเธอนั้นจะเป็นชาวต่างชาติ
“สวัสดีค่ะ มาพบบอสหรอคะ” เมื่อเด็กสาวได้สติเธอนั้นก็รีบเปิดประตูออกมาและเดินไปทักทายหญิงสาวคนนั้นทันที
“ใช่ค่ะ เฮดีลอยู่หรือป่าวคะ” หญิงสาวหน้าตาสละสลวยพูดออกมาด้วยสีหน้าตายิ้มแย้ม ซึ่งเธอนั้นตอบกลับมาเป็นภาษาไทยที่ไม่ค่อยจะชัดสักเท่าไหร่
“อยู่ค่ะ ให้หนูเดินไปเรียกให้ไหมคะ”
“ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวพริ้มเดินเข้าไปเอง ขอบคุณนะคะ”
“ค่ะ เดี๋ยวหนูเอาน้ำเข้าไปให้นะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะ” พริ้มเอ่ยพลางยิ้มให้กับเด็กสาวอีกครั้งก่อนที่เธอนั้นจะเดินเข้าไปในห้องของเฮดีล ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เฮดีลนั้นเดินออกมาจากห้องพักด้านในพอดีก่อนที่ทั้งสองนั้นจะโอบกอดกัน ทำให้เด็กสาวที่เห็นเช่นนั้นต้องรีบเดินมาที่ลิฟต์ด้วยความรวดเร็ว
“ผู้หญิงเยอะชะมัด! พี่ดาวไม่น่ามายุ่งกับคนแบบนี้เลย!” เด็กสาวพูดออกมาด้วยความรู้สึกผิด เนื่องจากตอนนี้เธอนั้นรู้สึกเหมือนกำลังหักหลังพี่สาวของตัวเองที่มายุ่งกับผู้ชายของพี่สาวตัวเอง แต่ก็รู้สึกโกรธเคืองแทนเมื่อเห็นผู้ชายของพี่สาวกำลังกอดกับผู้หญิงอีกคนที่ดูเหมืินสนิทสนมกันเกินเพื่อน
“ตู้เย็นก็อยู่ไกลชะมัด!” เด็กสาวพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะรีบเดินปึ่งปั่งออกจากลิฟต์ไปเมื่อถึงชั้นพักชงเครื่องดื่ม
ห้องทำงานเฮดีล
หลังจากที่เค้านั้นทำกิจกรรมกับเลขาของตัวเองเสร็จเค้าจึงเดินไปล้างของของตัวเองในห้องน้ำในตัวห้องพักทันที แต่เมื่อออกมาก็ต้องพบเข้ากับเพื่อนสนิทของเค้า และพริ้มนั้นเป็นเพื่อนที่สนิทกับเค้ามาตั้งแต่เรียนมหาลัยแล้ว ซึ่งก่อนหน้านี้เค้าเองก็เคยมีความรู้สึกชอบพริ้มเหมือนกัน แต่ด้วยความที่ไม่อยากเสียเพื่อนเค้าจึงเลือกที่จะเก็บเอาไว้แทน โดยที่ไม่รู้เลยว่าพริ้มเองก็เคยคิดเช่นเดียวกันกับเค้าโดยที่ตอนนี้ก็ยังคิดอยู่
“ฮายยย~ สวัสดีค่ะท่านประธาน~”
“พริ้ม!”
“5555 คิดถึงจะแย่~” เมื่อทั้งสองกล่าวทักทายกันเสร็จก็ต่างคนต่างสวมกอดกันด้วยความคิดถึงทันที
“มาได้ไง?”
“ดี๊มาหาเพื่อนน่ะ ก็เลยขอมาเที่ยวด้วย”
“กลับเมื่อไหร่?”
“อาทิตย์นึง”
“จริงจัง?”
“จริงค่า~ ยังหน้านิ่งแล้วก็ขึมเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย~”
“คนมันหล่อ”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่นั้นจู่ๆเสียงเคาะประตูก็ได้ดังขึ้น ฉุดให้ทั้งสองต้องมองไปที่ประตูก่อนจะเห็นว่าเป็นมุกริน เอดีลจึงให้สัญญาณเธอเปิดประตูเข้ามา
“น้ำค่ะ”
“ขอบใจมากจ้า นี่เลขาใหม่เธอหรอเนี่ยดีล”
“อืม”
“ตัวเล็กน่ารักปุ๊กปิ๊กจัง”
“ขอบคุณค่ะ~”
“งั้นๆ มีไรก็ไปทำไป!”
“ค่ะ!” เด็กสาวว่าพลางหันหลังเดินออกไปจากห้องทำงานอย่างว่าง่ายก่อนจะกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง
“น้องเค้าน่ารักดีนะ ทำไมไม่พูดกับเค้าดีๆล่ะ”
“ไม่ชอบ”
“หื้ม ไม่ชอบน้อง?”
“ไม่ชอบเด็ก”
“เรื่องมากชะมัด! ชาตินี้เธอจะมีแฟนกับเค้าไหมเนี่ย!”
“…”
“ว่างป่ะ ว่าจะชวนไปร้านประจำ”
“ขอครึ่งชั่วโมง”
“ได้ดิ งั้นเดี๋ยวเราไปรอหน้าห้องนะ อยากไปคุยกับน้องตัวเล็กอ่ะ”
“ตามใจ”
“โอเช” พริ้มพูดพลางลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินออกไปหน้าห้อง โดยมีสายตาของเฮดีลจ้องมองอยู่ตลอด ซึ่งสายตานี้เป้นสายตาที่เค้ามักใช้กับคนที่เค้ารักหรีือชอบเท่านั้น และไม่เคยมีใครได้เห็นสายตาอันอ่อนโยนนี้เลยสักคน
“สวัสดีตัวเล็ก พี่ชื่อพริ้มนะ”
“สวัสดีค่ะ หนูชื่อมุกรินค่ะ”
“เป็นไงบ้างทำงานที่นี่ ท่านประธานดุมากไหม”
“ก็..ดุนะคะ”
“ทำใจเลยเรา ดีลเป็นคนปากหนักน่ะ ”
“ใช่ค่ะ~”
“งั้นพี่ขอนั่งตรงนี้ด้วยคนนะ”
“ค่ะ~” เด็กสาวทำได้แค่เพียงตอบพลางส่งยิ้มจางๆให้กับหญิงสาวรุ่นพี่ก่อนจะหันกลับมาสนใจงานของตัวเองอีกครั้ง
เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงตอนนี้เฮดีลนั้นได้เดินออกมาจากห้องทำงานแล้ว
“ไปกัน”
“ตรงเวลาเป๊ะ!”
“…”
“งั้นพี่ไปก่อนนะมุกริน เอาไว้พี่จะมาเล่นด้วยใหม่”
“ค่ะ~” เด็กสาวตอบพลางส่งยิ้มให้กับพริ้มอีกครั้งก่อนจะเหล่ไปมองที่เจ้านายของตัวเองที่กำลังเอาแต่สนใจหญิงสาวข้างๆ
“ไปได้แล้ว เดี๋ยวร้านปิด”
“บ้าแล้ว~ ร้านปิดตั้งเย็นนู้น”
“ไปๆ”
“ค่าไปแล้วค่ะท่านประธาน” ประโยคสนทนาของทั้งสองดังจนเด็กสาวนั้นได้ยินทุกประโยค โดยที่เด็กสาวนั้นยังคงก้มหน้ามองที่เอกสารอยู่
“เสือตัวพ่อเลยสินะ!”
“แล้วเราจะไปสนใจเค้าทำไมเนี่ย~” เมื่อเด็กสาวรู้สึกว่าตัวเองนั้นเริ่มสนใจเรื่องของเอดีลมากเกินไป เธอจึงรีบดึงสติของตัวเองกลับมาทำงานทันที..
หงุดหงิดแลบนี้ อย่าไปหลงรักคนเลวนะลูก ?
ฝากกดใจ + คอมเมนท์ให้ไรท์ด้วยนะค้าบ?
รีไรท์เมื่อ 17/04/66
- Writer
