กระดานหมากล้อมยังไม่รู้ผลแพ้ชนะ เพราะกว่าที่ซิ่นหนิงเยว่หรือซานปู๋หรานจะวางหมากลงได้แต่ละตัว ต่างถูกอีกฝ่ายเงียบดูเชิงกัน เมื่อจะวางหมากกลับกล่าวท้วงว่าควรวางหรือไม่ เขากล่าวด้วยใบหน้าราบเรียบ ส่วนนางกลับอมยิ้มที่ใบหน้า
เรื่องหมากที่จะวางลงบนกระดานกลับกลายเป็นเรื่องสนทนาไปโดยปริยาย เพราะจากที่ควรจะเล่นหมากล้อมกลับกลายเป็นว่าต่างสอนหมากซึ่งกันและกันรวมทั้งศึกษาวิธีวางหมากเสียมากกว่า ทำให้ซิ่นหนิงเยว่มิรู้สึกอึดอัดเหมือนครึ่งชั่วยามที่ผ่านมา เมื่อพ่อบ้านเดินมาตามนางที่เรือนแล้วแจ้งว่าใต้เท้าซานมาขอพบนาง อีกทั้งก่อนเดินหมากเขาไม่พูดนางก็ไม่พูด แต่บัดนี้บรรยากาศดีขึ้น นางเริ่มรู้สึกเลื่อมใสเขาเหมือนอาจารย์ เหมือนพี่ชาย และเหมือนบุรุษชุดขาวที่พานางไปสถานที่แห่งหนึ่ง ที่มีผู้คนรายล้อมทำบางอย่างด้วยใบหน้าชื่นบาน
"เธอสงสัย? พวกเขาก็คือคนป่วย และไม่ป่วย ที่มารวมกันทำงานเพื่อหารายได้เข้ามูลนิธิศูน
