บะหมี่ควันลอยตลบขึ้น ทำให้กลิ่นกระทบนาสิกทำให้ยากยิ่งที่จะสูดดมกลิ่นหอมจากน้ำซุป และยากนักจะหยิบตะเกียบคีบบะหมี่พร้อมใช้ช้อนตักน้ำซุปเข้าปากเพื่อลิ้มรสอันโอชะ คำแล้วคำเล่าจนหมดชาม
"เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ ใต้เท้าซาน?" หรงเซียะเหม่ยเอ่ยถามอย่างกล้าๆ กลัว เพราะเกรงว่าฝีมือตนเองจะไม่ดี ด้วยท่าทางในการคีบบะหมี่เข้าปากก็มิได้แสดงถึงความพึงใจออกมานางได้รับรู้ เขากินไปกี่คำก็เอ่ยเพียงสั้นๆ "รสชาติดี"
"จริงหรือเจ้าคะ?" นางรู้สึกใจชื้นขึ้นมาจึงยิ้มกว้างอย่างห้ามไม่อยู่ และหันไปมองบุรุษผู้เป็นสามีก่อนที่จะเอ่ยคำขึ้นอีกครั้ง" เสียดายที่ข้าน้อยทำน้อยเกินไป หากทราบแต่ต้นว่าใต้เท้าซานจะมา ข้าน้อยจะได้ทำเผื่อให้มากเสียหน่อย แต่ก่อนออกจากโรงครัว ข้าน้อยเห็นฮูหยินเข้าไปต้มบะหมี่ เช่นนั้นใต้เท้ารอทานของฮูหยินเพิ่มอีกนิดนะเจ้าคะ รับรองได้ว่าฮูหยินต้องทำอร่อยกว่าข้าเป็นแน่" หรงเซียะเหม่ยเอ่ย น้ำเสียงอ้อนพองาม
