บทที่ 7 รอคนเลี้ยง
1174 Words
บทที่ 7 รอคนเลี้ยง
วันต่อมา
“ พี่บอสตอนเย็นพี่รีบมาที่รถให้เร็วๆ หน่อยนะ ”
“ ทำไม ”
“ ฉันจะไปหาพ่อ ”
“ ไปทำไม จะไปขอเงินเหรอ แต่พ่อก็กลับบ้านนี่น่าตอนเย็น รอที่บ้านก็ได้มั้ง ”
“ วันนี้พ่อเข้าเวร ไม่รู้จะกลับดึกหรือไม่กลับ แม่คงเป็นห่วงเลยให้ฉันไปถามให้ ”
“ แล้วเมื่อเช้าทำไมแกไม่ถาม ”
“ พี่ไม่รู้หรือแกล้งโง่ห้ะ พ่อออกจากบ้านตัังแต่รุ่งสางไปทำงานอะ ”
“ เออ ลืม ปะๆ ไปได้แล้ว ” พี่บอสจอดรถถอดหมวกกันน็อค ฉันก็เช่นเดียวกัน
“ วันนี้แม่ให้เงินแกเท่าไหร่ ” ฉันกำลังจะเดินไป พี่บอสพูดขึ้นเสียก่อน
“ 200 ”
“ ทำไมแม่ให้ฉัน 150 ”
“ ไม่รู้ชี้ ไปนะ ”
“ ไอ้เบนซ์หยุดก่อน ไอ้นี่! ” เสียงพี่บอสดังไล่หลังมา จะหยุดให้โง่เหรอ เดี๋ยวพี่ก็ยืมฉันอีก ไม่ก็อาจจะขอแบ่ง ไม่ให้หรอกยะ
“ ยัยเบนซ์วันนี้เวรทำความสะอาดของแกนะ ” มาถึงห้องวางกระเป๋าแล้วกะจะไปโรงอาหารสักหน่อยแต่…เพื่อนสนิทพูดขึ้นเสียก่อน
“ เออ รู้แล้ว ยัยบัวมายัง ” ฉันทำคู่กับเพื่อนอีกคน
“ ยังเลย ”
“ งั้นยัยแพร แกต้องช่วยฉัน ” เพื่อนสนิทมีกันสามคน มียัยแพร ยัยบัว ยัยตอง
“ เรื่องอะไรจะช่วย เมื่อวานเวรทำความสะอาดของฉัน แกยังไม่ช่วยเลย ”
“ เดี๋ยวเลี้ยงขนม ”
“ เออก็ได้ๆ เห็นแก่ความเป็นเพื่อนหรอกนะ ” แพรพูดแล้วไปหยิบไม้กวาดมาช่วยฉัน
“ แหม่ๆ น่าเชื่อมาก ” ฉันว่าให้แบบยิ้มๆ แล้วรีบทำความสะอาดให้เสร็จ
“ ตอนเย็นให้ยัยบัวทำคนเดียวไปเลย ” ฉันพูดขึ้นหลังจากเอาขยะไปทิ้งจนเสร็จ
“ ไปๆ แกบอกจะเลี้ยงขนม รีบเลย เดี๋ยวยัยบัวกับยัยตองมา มันจะมาขอกินอีก ให้มันซื้อเอาเองเลย ”
“ แกก็เกินไป เห็นแก่กินมากเลยนะ ”
“ หรือแกอยากจะเลี้ยงพวกมันด้วยล่ะยัยเบนซ์ ”
“ หือ ไม่เอา พวกมันกินจุ เลี้ยงไม่ไหวหรอก ไปๆ รีบไป ”
โรงอาหาร
“ แกหยุดเดินทำไมยัยเบนซ์ เข้าไปที่ร้านค้าสิ ไหนบอกจะเลี้ยงขนมไง อย่าบอกนะว่าแกเปลี่ยนใจ ฉันไม่ยอมหรอก ”
“ เปล่า ฉันกำลังดูว่ามีใครที่ฉันรู้จักและสนิทสนมบ้างในร้านค้าอะ ”
“ อย่าบอกนะว่าแกจะใช้วิธีเดิมๆ อะ อย่าขี้งกสิวะ ไปๆ เดี๋ยวก็ถึงเวลาเข้าแถวอดกินพอดี ”
“ เออ รออีกแป๊บ ”
“ มารอพี่เหรอ! ” เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นข้างหลัง ทำให้ฉันหันไปมองทันที
“ พี่โอเว่นมา…ร้านค้าเหรอคะ ”
“ เปล่า พี่จะมาหาข้าวกินนะ ”
“ อ๋อ ” เสียดายจะให้เลี้ยงขนมสักหน่อย
“ ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะ เสียดายที่พี่ไม่เข้าร้านค้าเหรอ หาคนเลี้ยงขนมใช่ไหมเนี้ย! ” ฉันก็เป็นคนเปิดเผยอยู่แล้วไง พอเขาเข้าประเด็นฉันก็พยักหน้าพร้อมยิ้มออกมาทันที
“ งั้นไปเถอะ จะซื้ออะไรเดี๋ยวพี่จ่ายเอง ”
“ เหรอคะ ” เอียงคอถามทันที
“ ครับ ”
“ งื้อ~ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ เอ่อ…แต่ว่าให้เพื่อนเบนซ์ด้วยได้ไหมคะ ”
“ ยัยบ้า ” เพื่อนสาวสะกิดฉันพร้อมพูดเสียงออกตามไรฟัน ก่อนจะหันไปส่งยิ้มแหย่ๆ ให้พี่โอเว่น
“ ไม่เป็นไรหรอกพี่เขาใจดี ” ฉันหันกลับไปกระซิบที่หูเพื่อนพร้อมเอามือป้องปากไปด้วย
“ ไปๆ พี่เลี้ยงทั้งสองคนเลย ไม่ต้องเกรงใจหยิบได้ไม่อั้น ”
“ เย่ ขอบคุณค่าา ” ฉันฉวยแขนเพื่อนแล้วพาวิ่งเข้าร้านค้าทันที
เขาที่ยืนมองตามคนร่างบางที่ทำราวกับว่าตัวเองยังเป็นเด็กๆ แสดงท่าทางดีใจออกมาให้เห็น ทำให้เขาส่ายหัวแล้วยิ้มบางๆ ก่อนจะเดินตามเข้าไปในร้าน
หลังจากจ่ายเงินเป็นที่เรียบร้อย ก็ออกมาขอบคุณสายเปย์อีกครั้ง ก่อนจะแยกย้ายกันไป
“ พี่โอเว่นนี่รวยจริงๆ นะ ” ยัยแพรพูดขึ้น
“ เออ บ้านพี่เขารวยมาก มีสวนปาล์ม สวนยาง ไม่รู้กี่สิบไร่ แล้วยังมีโฮมสเตย์ให้เช่าอีก ไม่พอยังมีรีสอร์ท มีบ้านเช่า มีเกาะส่วนตัว มีร้านค้าวัสดุก่อสร้างอีก นับนิ้วยังไม่พอเลย ”
“ ใครได้เป็นผัว เป็นสะใภ้บ้านพี่เขา คงจะสบายไปทั้งชาติอะ ”
“ คงงั้นมั้ง ” ฉันพูดพร้อมยัดขนมปังคำโตเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ
“ ได้ข่าวว่าตอนพ่อพี่เขาเสีย ปู่ย่าก็ยกสมบัติพัสถานให้แม่พี่เขาด้วยนะ ” ยัยแพรพูดแบบกระซิบ ก็แหง่ล่ะกำลังนินทาคนจะพูดเสียงดังได้ไง
“ ก็นั่นแหละ ที่ฉันพูดไปเมื่อกี้เลย ส่วนมากจะเป็นของพ่อพี่เขา ”
“ อ๋อ ว่าแต่ทำไมพี่โอเว่นใจดีกับแกอะ ”
“ เพื่อนพี่ชายสนิทกับฉันทุกคน เขาเอ็นดูฉันหมดแหละ ” ก็มั่นหน้ามั่นโหนกไปก่อนแล้วกัน555+
“ ไม่ทุกคนนะ แกคิดดีๆ สิ ”
“ เออ ใช่ ไอ้พี่แมน! มัน… ”
“ ว่าไง เรียกทำไมไอ้ดำ! ”
“ ว้าย! ” ฉันนี่รีบไปเกาะแขนยัยแพรเลยเพราะตกใจไง จู่ๆ ก็โผล่หัวมา
“ รีบไปกันเถอะยัยแพร ไม่อยากคุยกับคนบ้าว่ะ ” ฉันพูดกับเพื่อนสาวแล้วเร่งให้เดินเร็วขึ้นแต่..
“ ขอนะ หิวพอดีเลย ” ขนมปังที่ฉันถืออยู่ยังกินไม่หมด ไอ้พี่แมนก็แย่งแล้ววิ่งไป
“ ไอ้บ้า! ไส้นั้นมันอร่อยมากเลยนะ แล้วมีแค่ชิ้นนั้นชิ้นเดียวแล้วด้วย แง่~ ” ฉันพูดด้วยความไม่พอใจพร้อมกระทืบเท้า แค้นใจหนักมาแย่งกันหน้าด้านๆ ได้ไง
“ ใจเย็นๆ แกอย่าเพิ่งโวยวายสิ คนมองแล้วนะ เฮ้ย นั่นพี่กัสนี่น่า ”
พรึ่บ
ได้ผลฉันสงบสติลงพร้อมจัดทรงผมให้เรียบร้อย เอามือเช็ดรอบปากกลัวจะมีเศษขนมปังติดอยู่
“ ไหนอะ ”
“ โน่น เดินมากับพี่กล้วย ”
“ ไอย่า ข่าวลือที่เพจโรงเรียนพูดถึงหนุ่มฮอตกับสาวตัวย่อนามว่า ก คบกัน มันจริงเหรอ ทำไมต้องเป็นพี่กล้วยด้วยนะ ”
“ เป็นพี่กล้วยแล้วไง ”
“ ก็ไม่อยากแย่งไง พี่เขาดีกับฉันมากๆ แถมยังเป็นเพื่อนในห้องพี่บอสอีก ถ้าเป็นคนอื่นขอบอกไว้เลย อีเบนซ์คนนี้จะแย่งมาแน่นอน ”
“ เหอะ ไปๆ ไม่ต้องเสียใจ เดี๋ยวซื้อแห๋วกระป๋องให้ ”
“ ยัยแพร แกซ้ำเติมฉันเหรอ ยัยนี่ ” จากนั้นฉันก็วิ่งไล่ตียัยแพรจนถึงห้องเรียน ระหว่างทางที่วิ่งไล่กัน ไม่สนใจใครเลย แล้วแต่ใครจะมองหรือนินทาว่าไม่รู้จักโตก็ช่าง แต่ฉันอยากใช้ชีวิตมอปลายให้คุ้ม อยากทำอะไรก็ทำ แบบไม่แคร์ไม่สนใจใครหน้าไหนเลย ชีวิตฉันใครจะมาจุ้นจ้านไม่ได้ เดี๋ยวตบให้คว่ำเลย
?__________?
นามปากกาผกายมาส
- Writer
