CHAPTER 5
Oei’s part
“!!!”
ฉันมองไปที่เตียงนอนขนาดใหญ่แล้วแสดงความตกใจผ่านทางดวงตา เจ้าของห้องนอนตะแคงหันหลังมาทางประตู เขาเกาต้นขาตัวเองทั้งที่ไม่รู้ตัว กางเกงบ็อกเซอร์ที่สวมใส่ในตอนนอนนั้นเลิกขึ้นไปสูง
สะบัดศีรษะตัวเองเบา ๆ เพื่อลบภาพที่เห็นเมื่อครู่นี้ แล้วรีบเดินหนีไปที่ห้องน้ำ ทว่าสายตามันดันไม่รักดี หางตายังเห็นแวบ ๆ ว่าเขาเปลี่ยนท่านอน
ดันหันไปมองอีกครั้ง!
คราวนี้ฉันเอามือปิดปากตัวเองไว้ แข้งขาดันแข็งทื่อก้าวไม่ออกทั้งที่สมองสั่งงานว่าให้รีบไปให้พ้นจากตรงนี้
แม้แต่ใบหน้ายังไม่เบือนหนี ยังคงมองค้างอยู่อย่างนั้น และเจ้านั่นก็อยู่ในสายตาของฉัน
ฉันสาบานได้ว่าลึก ๆ แล้วก็ไม่อยากเห็น แต่มันทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ แม้แต่ลมหายใจยังสะดุด พยายามสูดลมหายใจเข้าปอดลึกแล้วพรูออกมาอย่างช้า ๆ เพื่อปรับการหายใจให้เป็นปกติ
เมื่อสติกลับมาครบถ้วน ฉันรีบแจ้นเข้าห้องน้ำแล้วกดล็อกไว้ ขยี้ตาตัวเองแรง
