The Demon of Wrath

LANCE' CONFESSION

KINGSTON POV

Matapos kong marinig ang lahat ng sinabi ni Lance ay bigla nalang nagkaroon ng ibayong lakas ang aking buong katawan upang tumayo at ibalik iyong dating ako. I also dried my tears because I’m too tired of being emotionally vulnerable because that leads me to forget the main reason why am I here in this world.

Tama si Lance, ang laki kong Gago at Tangina!

I’m sorry Queen. I’m sorry dahil nakalimutan kita dahil sa kaniya.

“Okay ka na ba?” tanong sa akin ni Lance kaya muli akong napatingin sa kaniya.

 “What I mean is makakausap na ba kita ng matino ng hindi ako sinasakal at walang nagliliparang sofa at ano-anong mga bagay sa paligid?” he added.

Bigla akong napatingin sa leeg niya at nakita ko ang namumula ang bahagi niyang iyon. Hindi rin nakaligtas sa aking mga mata ang kunting dugo na umaagos sa ulo nito and I felt bad for it. May kunti rin itong mga galos sa katawan at kunting hiwa sa pisngi at sa braso nito. Napangiwi pa ako pagkatapos ng mapansin kong tila dinaanan ng bagyo ang hindi kaliitan naming sala.

Bukod sa mga sira-sirang gamit ay nagkaroon na rin ng lama tang pader rito. Kahit ang ilaw ay nabasag na rin.

Napabuntong-hininga na lang ako bago ko itapat ang aking palad sa kinatatayuan ni Lance. Ipinikit ko kalaunan ang aking mga mata at pagkuwan ay pinakiramdaman ang pagdaloy ng aking kapangyarihan hanggang sa naipon ko ang mga iyon sa aking palad.

The moment i open my eyes, i also release the magic that i gathered in my palm and instantly shot it directly to Lance.

I just smirk when i saw how horrified he is when my black condensed magic pierces through his right chest. Pero ang takot nito sa mukha ay biglang napalitan ng pagtataka ng mapansin nitong walang dugo na umagos sa kaniyang katawan kahit pa tumagos ang kapangyarihan kong iyon sa kaniya. Nakita kong kinapa nito ang kaniyang katawan na wala man lang natamong kunting pinsala sa aking ginawa.

Hindi nagtagal ay unti-unti na rin nitong napansin na gumagaling na ang kaniyang mga sugat sa katawan at maging ang konting galos nito.

“You’re welcome,” nakangising sabi ko kahit hindi pa naman ito nagpapasalamat sa akin.

“Gago! Hindi ako nagpasalamat sa iyo,” maangas nitong sabi sa akin pero hindi ko iyon pinansin.

“Doon din naman ang punta nun,”  sabi ko sa kaniya at pagkuwan ay inaya ko itong umupo.

Naiinis niya naman akong tiningnan.

“Paano tayo uupo? Tingnan mo nga-“

I cut him off when i instantly restores and repairs everything in our small living area in just a snap of my finger. Nakaawang ang mga labi nito habang tinitingnan ang aming kapaligiran na ngayon ay nasa dating ayos nito.

Tsk. Hindi na nasanay.

“You’re saying?” I asked to him before I sat down in the sofa which still looks like it was not destroyed by me a while ago.

“Wala! Wala naman akong sinabi.”

Padabog itong umupo sa kaharap kong couch na mahinang ikinatawa ko. Pinapagitnaan lang kami ng isang maliit na mesa na mayroong vase ng bulaklak sa itaas nito.

“So what now?” nakataas ang kilay nito ng itanong niya iyon sa akin habang komportable nitong isinandal ang kaniyang likuran sa couch.

Ipinagkrus ko muna ang aking mga binti bago ko iyon sinagot.

“It’s for me to know and for you to find out.” 

Hindi naman na ako nagtaka pa na hindi ito umangal dahil alam kong may sarili din itong gagawin. The first one to find it will be the winner and I know for sure that he was determine as well to put an end to this mission of ours.

Then when that day comes, I need to leave this world for good. Nakakalungkot man pero kailangan dahil I was not born here to begin with. At ang iisang rason na mayroon ako para manatili dito ay nawala na rin so bakit pa ako tatagal rito. 

“Kingston,” narinig ko muli ang pagtawag sa aking pangalan ni Lance na agad nagpabalik sa akin sa reyalidad. Basta talaga patungkol kay Amara, madali akong mawala sa focus.

“You’re spacing out again,” puna nito sa akin.

“Sorry, ano ulit sinasabi mo?” tanong ko muli sa kaniya. Baka may mahalaga lang ito na nasabi na hindi ko dapat palampasin.

He heaved a deep sighed before he answer, “Ang sabi ko paunahan nalang pala tayo ng hanap nito?”

I nod. “Obviously,” tipid kong sagot sa kaniya.

Ngumisi ito na parang excited sa aming sunod na gagawin.

“Okay. May the best man wins then,” pagtanggap nito sa challenge and then he extended his right hand after.

Tinanggap ko naman ang inilahad nitong kamay dahil hindi ako magpapatalo sa kaniya. Sisiguraduhin kong ako ang makakaunang makahanap ng alternative cure para sa lason sa katawan ni Queenie.

Alam kong hindi ito ang tamang panahon para magpaligsahan sa isat-isa dahil kailangan naming magkaisa pero alam din naming sa ganitong paraan mas mapapabilis ang paghanap namin sa panibagong lunas kay Queenie dahil iisa lang din naman ang lugar sa aming isipan  na maaaring makatulong sa aming paghahanap at iyon ay ang Library dito sa Academy. I just hope meron itong maitulong sa amin.

 “Lance,” pagtawag pansin ko sa kaniya para bitawan na ang kamay ko.

Bigla nalang kasi itong natulala na parang may malalim na iniisip. He looks bothered for some unknown reason that I’m very curious to know.

Humingi naman ito kaagad ng paumanhin bago binitawan ang kamay ko pero pansin ko pa rin na tila may kakaiba sa kaniya ngayon.

“May sasabihin ka pa ba?” I asked to him because he looks like he wanted to say something to me but he’s a bit hesistant to spill it right in front of me.

Tumikhim ito bago magsalita, “Sana hindi ka magalit sa ipagtatapat ko sa’yo.”

Kumunot naman ang noo ko ng marinig iyon sa kaniya. Ano naman kaya ang itinatago nito sa akin na ikagagalit ko sa kaniya?

 “May dapat ba akong ikagalit?” I asked seriously to him.

He nods and then he speak, “Because I was the reason why Queenie was poisoned by that white witch.”

Nagulat ako sa sinabi niyang iyon pero imbes na magalit ay mas naguluhan ako sa sinabi niya.

“Kingston. I am that witch ex-boyfriend.” 

That respond from him is like a bomb that suddenly exploded in front of me.

How?

If this was true, then he must be that guy whom that witch was referring to. Siya iyong tinutukoy ng witch na inagaw daw ng kakambal ko.

TO BE CONTINUED.