ตอนที่ 20 ตั้งใจจะอ่อยฉันเหรอ
1768 Words
“คุณปุณณ์คะ เรื่องเสื้อผ้าของฉันวันนี้...”
ปุณณิธิชะงักมือที่กำลังเปิดประตูห้องนอนเมื่อผู้ช่วยสาวร้องเรียก
“บอกแล้วว่าฉันไม่คิดเงิน”
“แต่มันเยอะมาก คุณจ่ายไปหลายแสน มันไม่น่าจะคุ้ม”
“ถ้าคิดว่าแค่ทำงานให้ฉันแล้วมันไม่คุ้มกับหนี้เก่าและค่าเสื้อผ้า ก็วางของลงแล้วตามเข้ามาหาฉันที่ห้อง จะรอในห้องน้ำ”
คนตัวบางเบิกตากว้างด้วยความตกใจ คำพูดของเขาแปลความหมายอย่างอื่นไม่ได้เลยนอกเสียจากว่าเธอต้องเอาตัวเข้าแลกกับค่าเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า รวมทั้งโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดที่เขาซื้อให้โดยอ้างเรื่องงาน
“เอ่อ...”
“อย่าเข้าใจผิด สภาพแบบนี้ฉันเอาไม่ลงหรอก แค่จะให้นวดหลังให้หน่อย พาเธอไปเดินซื้อของ ปวดเมื่อยไปทั้งตัว”
“เอ่อ คือ ฉันก็นวดไม่เป็น”
“ก็แค่ขยำ ๆ บนหลังฉัน มันจะยากอะไร อย่าเรื่องมาก ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ทะมัดทะแมงแล้วเข้ามาหาฉันในห้องน้ำ นี่คือคำสั่ง”
“ก็ได้ค่ะ”
ร่างบอบบางในชุดเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่งกับกางเกงผ้าเอวยางยืดขาสั้นจู๋ที่แทบไม่โผล่พ้นชายเสื้อเดินเข้ามาในห้องน้ำขนาดใหญ่ของเจ้านายหนุ่ม
เธอลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อเห็นคนตัวโตที่ร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อสวยงามนั่งแช่น้ำอุ่นอยู่ในอ่างอาบน้ำใบโต
“มานี่สิ นวดหลังให้หน่อย ปวดจะแย่แล้ว”
ณกมลทิ้งตัวนั่งบนขอบอ่าง ยื่นมืออันสั่นเทานวดบ่าแกร่งอย่างแผ่วเบา คนตัวโตหลับตาพริ้มพร้อมเปล่งเสียงแห่งความพึงพอใจในลำคอ
“อืม ดี”
เสียงแหบพร่าแสนเซ็กซี่และใบหน้าหล่อเหลาที่หลับตาพริ้มทำเอาเธอขนลุกซู่ ภาพความเร่าร้อนเมื่อตอนที่เขากับเธอนอนกอดกันจนแทบจะหลอมรวมกายเป็นหนึ่ง สภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยและบดจูบกันอย่างเร่าร้อนมันกลับเข้ามาฉายซ้ำวนไปวนมาอีกครั้ง ในตอนนั้นเขาก็หายใจหอบและเปล่งเสียงแหบพร่าแบบตอนนี้
เธอบังคับมือไม่ให้สั่นเทาไปมากกว่านี้ แต่ก็ยากเต็มที จึงเลื่อนมือลงไปนวดแผ่นหลังใหญ่ แต่ตำแหน่งที่นั่งทำให้เธอต้องก้มลงไปอย่างค่อนข้างยากลำบาก
เพียงชั่วอึดใจ คนที่กำลังคิดว่าจะนั่งอย่างไรให้นวดเขาได้ถนัดก็ลอยหวือลงมานั่งคร่อมทับต้นขาประจันหน้ากับเขาในอ่างอาบน้ำ ดีที่เขาสวมกางเกงขาสั้นผ้าบางเบา ไม่ได้แก้ผ้าล่อนจ้อนอย่างที่เธอคิดในตอนแรก
“ว้าย คุณปุณณ์”
“ลีลา นวดไม่มีแรงเลย ลงมานั่งให้มันถนัดสิ เอา นวดต่อได้”
“แต่ฉันนั่งทับคุณอยู่ ให้ฉันออกไปนั่งที่พื้นดีไหม”
“ถนัดหรือไง อย่าเรื่องมาก นวดหลังให้ฉันเดี๋ยวนี้”
“นวดไม่ได้ค่ะ ให้ฉันไปนั่งด้านหลังดีไหมคะ”
“ฉันไม่ถนัด นวดเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่อยากโดนทำอย่างอื่น”
“ตะ แต่คุณบอกว่าทำอะไรฉันไม่ลงนี่คะ คุณอย่ามาขู่ดีกว่า”
เธอทำใจดีสู้เสือเถียงเขาออกไป ทั้ง ๆ ที่เสียงและตัวเธอสั่นสะท้านราวเจ้าเข้า ซึ่งเขาก็รู้ดีจึงกระตุกยิ้มมุมปากแล้วแค่นหัวเราะขำคนใจกล้า
“เหอะ แล้วเธอว่าไงล่ะ ที่เธอนั่งทับอยู่มันน่าจะตอบคำถามเธอได้นะ”
คนโดนขู่กลับเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงตัวตนแข็งแกร่งที่มันเหยียดขยายอย่างรวดเร็วเพื่อข่มขู่เธอ
“อย่านะคุณปุณณ์”
“อย่าอะไรล่ะ”
“ฉันจะนวดหลังให้คุณเดี๋ยวนี้”
เธอเอื้อมมือโอบรอบลำตัวใหญ่โตแล้วพยายามออกแรงกดจุดที่หลังให้เขา แต่มันทั้งลำบากและยากเย็นจนนิ้วมือของเธอปวดร้าวไปหมด
“ฉันเจ็บ”
“เจ็บอะไร ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลย”
ลมหายใจร้อน ๆ และเสียงแหบพร่ารินรดใบหูขาวทำเอาเธอย่นคอหนี ยิ่งเธอขยับตัว บางสิ่งที่มันแข็งแกร่งก็ยิ่งขยายตัวจนเธอรู้สึกได้
“คุณปุณณ์”
“มีอะไร เรียกอยู่ได้ ทำเสียงแบบนี้ ตั้งใจจะอ่อยฉันเหรอ”
ใครกันแน่ที่ตั้งใจอ่อยใคร ไม่ใช่เธอแน่นอนเธอมั่นใจ เธอพยายามอย่างที่สุดแล้วที่จะอยู่ห่างจากเขา แต่ดูเหมือนเขาเองต่างหากที่ตั้งใจเรียกเธอมากลั่นแกล้งใกล้ ๆ เห็นเธอประหม่าไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้เขาคงสะใจ
“ไม่ใช่ค่ะ แต่ฉันเจ็บนิ้ว นวดไม่ถนัดค่ะ”
“งั้นนวดบ่าแทนแล้วกัน”
เขาจับแขนทั้งสองข้างของเธอมาวางบนบ่าของตนเอง แล้วมองจ้องสบตาตั้งใจสะกดจิตให้เธอทำตามที่เขาสั่งทุกอย่าง
“นวดสิ นวดเบา ๆ อย่างนั้นแหละ อืม...”
คนตัวโตหายใจแรงจนหน้าอกขยับขึ้นลง เสียงที่เปล่งออกมาแหบพร่าแสนเซ็กซี่ รู้ทั้งรู้ว่าเธอแพ้เสียงแบบนี้ของเขา แต่เขาก็ตั้งใจกลั่นแกล้งให้เธอเขินอายจนหน้าสวยหวานแดงเรื่อถึงใบหู
เขากวาดตามองคนตัวบาง หน้าอกอวบใหญ่เกินตัวภายใต้เสื้อยืดสีขาวที่เปียกน้ำจนบางเฉียบแนบลำตัวมองเห็นเสื้อชั้นในสีดำลายลูกไม้สุดเซ็กซี่ ไม่รู้ว่าเธอตั้งใจใส่มาอ่อยเขาหรือเปล่า แต่ที่แน่ ๆ เขายอมรับอย่างไม่อายเลยว่าอยากเห็นสิ่งที่อยู่ด้านในใจจะขาด
น้ำในอ่างกระฉอกล้นเมื่อเขาสวมกอดแล้วกระชากร่างงามจนถลามากระแทกอกแกร่ง ใบหน้าของคนทั้งคู่ห่างกันแค่คืบ แต่ทุกส่วนในร่างกายแนบชิดกันไปหมด
มือใหญ่ร้อนผ่าวสอดเข้าใต้ชายเสื้อมาบีบขยำความอวบอิ่มของเธอแรง ๆ
“ปล่อยนะ คุณปุณณ์”
เธอพยายามดิ้นหนีจนน้ำกระฉอกล้นตามจังหวะขยับกาย แม้จะรู้ว่าสู้แรงเขาไม่ได้ก็ต้องดิ้น ไม่อย่างนั้นคนอย่างเขาก็จะตราหน้าเธอว่าอยากให้เขารังแกจนตัวสั่น ทั้งที่เป็นเขาต่างหากที่อยากจะรังแกเธอจนสั่นไปทั้งตัว
เสื้อยืดสีขาวตัวบางหวือออกจากร่างลงไปกองที่พื้น ผิวขาวราวน้ำนมตัดกับเสื้อชั้นในผ้าลูกไม้สีดำทำเอาเขาตาพร่า ก้มลงจูบเนินอกอวบอิ่มนุ่มนิ่มอย่างหิวกระหาย
“ไม่ คุณปุณณ์ ปล่อยฉันนะ”
มือเล็กทุบตีบ่าแกร่ง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่มีความรู้สึกอะไรหลงเหลืออยู่แล้วนอกจากความหื่น จึงยังคงเดินหน้าจูบฟัดหน้าอกของเธอจนเกิดรอยจ้ำแดงหนึ่งจุดใหญ่ มันเจ็บจี๊ดแต่ก็เสียววาบจนถึงท้องน้อย
เธอยังคงออกแรงดิ้นต่อเนื่อง เขาจึงรวบข้อมือทั้งสองข้างด้วยมือเขาเพียงข้างเดียวไปขัดไว้ด้านหลัง ถลกเสื้อชั้นในขึ้นแล้วดูดดึงปลายยอดสีชมพูอย่างแรงจนเธอกรีดร้องเสียงหลง
“อ๊า อย่านะ ปล่อยสิ”
ทั้งมือและริมฝีปากร้ายยังคงรังแกหน้าอกอวบใหญ่เกินตัวของเธออย่างต่อเนื่อง สัมผัสร้อนแรงจากชายหนุ่มผู้มากประสบการณ์ทำเอาเธอหัวหมุนเคว้ง หอบหายใจสะท้านจนหน้าอกอวบขยับขึ้นลงถี่ ๆ
“เป็นไง เงี่**เหรอ ผู้หญิงมักมากอย่างเธอคงชอบให้ผู้ชายทำแบบนี้สินะ”
เขาผละออกจากหน้าอกก็พ่นวาจาร้ายกาจ แม้ว่าตัวเองจะหอบหายใจสะท้าน ก้อนเนื้อภายใต้อกแกร่งเต้นแรงจนแทบกระเด็นออกมานอกอกเพราะเรือนร่างของเธอมันสวยสุดยอด แม้จะยังไม่เคยเห็นส่วนล่างของเธอก็ตาม
“รังเกียจก็ปล่อยสิ จะพูดมากทำไม”
“ฉันปล่อยแน่ บอกแล้วไงว่าขยะแขยง เอาไม่ลงหรอก แต่ถ้าเธอเงี่**จนไม่ไหวก็ไม่แน่นะ ลงมานั่งคุกเข่าอ้อนวอนฉันสิ บางทีอาจจะช่วยสงเคราะห์ให้”
“ใครต้องช่วยสงเคราะห์ให้ใครกันแน่ ลูกชายคุณมันจะทะลุเข้ามาในก้นฉันอยู่แล้ว ถ้าคุณอยากจนทนไม่ไหว ก็ลองอ้อนวอนทาสอย่างฉันดูสิ บางทีฉันอาจลัดคิวผู้ชายคนอื่นมาสงเคราะห์ให้คุณก่อนก็ได้”
“น้ำมนต์ เธอกล้าพูดกับฉันแบบนี้เชียวหรือ”
มือใหญ่บีบคางของเธอไม่เบานัก แต่คนตัวบางก็เชิดหน้าสู้ เธอพยายามแล้วที่จะทำใจให้เขาใช้งาน แต่การที่มาเล่นกับความรู้สึกของเธอแล้วมาดูถูกเหยียดหยามราวกับเธอไม่ใช่คน...มันมากเกินไป
“ทำไมจะไม่กล้า ทีคุณยังดูถูกฉันได้ ฉันติดหนี้ก็ทำงานใช้หนี้ให้คุณไง”
“แค่นั้นมันจะไปพออะไร อย่าลืมว่าเธอทำอะไรไว้กับฉันบ้าง”
“แปลว่าต่อให้ฉันก้มหน้าทำงานใช้หนี้และรับใช้คุณอีกกี่ปี คุณก็จะไม่มีทางรู้สึกดีขึ้นใช่ไหม”
“ใช่ ไม่มีวันดีขึ้น”
“งั้นฉันควรหาเงินมาใช้หนี้คุณให้หมดโดยเร็วสินะ จะได้รีบไปจากกันเสียที”
“คนอย่างเธอจะไปเอาเงินมาจากไหน ขายตัวเหรอ เน่า ๆ อย่างนี้จะขายให้ใครล่ะ ใครมันจะรับเลี้ยง”
“ก็เพื่อนของคุณไง คุณว่าถ้าฉันขอ พี่ทัตเขาจะให้ฉันไหม”
เธอเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี สิ่งที่พูดออกมาจากปากไม่ได้อยู่ในความคิดที่จะทำสักนิด เธอตั้งใจไว้แล้วว่าจะอยู่รับใช้เขา จนกว่าที่เขาจะยกโทษให้เธอและปลดผนึกความรู้สึกโกรธแค้นจนหมด แต่ในเมื่อเขาทำให้เธอโกรธ ก็อดใจไม่ไหวที่จะตอบโต้กลับไปเหมือนกัน
“ถ้าคุณภาพดีก็ไม่แน่ แต่จากสภาพ ไม่น่าจะได้ ถ้าจะเอาตัวเน่า ๆ ไปเร่ขายให้เพื่อนของฉัน ฉันก็จะลองให้มันดูก่อน ว่าเธอมันเด็ดจริงพอที่จะเสียเงินหลายล้านหรือเปล่า”
พูดจบก็ตรงเข้าบดจูบเธอด้วยแรงอารมณ์ ทั้งกรุ่นโกรธ รังเกียจ หวงแหน และไม่พอใจ ทุกอย่างมันตีกันมั่วไปหมดจนหูอื้อ ไม่สามารถระงับตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว
- Writer
