นั่งทำงานไปจนถึงเวลาเลิกงาน เสียงโทรศัพท์มือถือของเฌอลิณณ์ก็ดังขึ้น ทันทีที่เห็นชื่อคนโทรเข้า หญิงสาวก็ผวาอย่างไม่มีเหตุผล ‘จะตื่นเต้นทำไมนี่ยัยลิณณ์’ รีบสงบสติอารมณ์เลื่อนหน้าจอเพื่อรับสาย
“มีอะไรหรือเปล่าคะ” กรอกเสียงตอบรับแบบอ่อยเบา
“นี่คือคำทักทายของคนเป็นแฟนกันเหรอครับคุณลิณณ์” เสียงเขาเย็นชาชัดเจน
แน่ล่ะเขาได้ยินเต็มสองหู ตอนคีย์พูดเรื่องความสัมพันธ์ในอดีต เฌอลิณณ์ไม่รู้จะทำอย่างไร กับสถานการณ์ชวนน่าสงสัยนี้ดี เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนี่นา
“เขาเข้ามาทักฉันเองนะคะ” ออกจะดูร้อนตัวไปสักหน่อย แต่ก็ดีกว่าปล่อยให้เขาคิดเองเออเองไปฝ่ายเดียว
“รู้ด้วยว่าผมโทรมาเรื่องอะไร” ใจของกลทีป์เริ่มอยู่ไม่สุขเป็น ยิ่งเฌอลิณณ์ออกตัวก่อนแบบนี้ยิ่งดูมีพิรุธ
“เขาเป็นแค่แฟนเก่าค่ะคุณที”
“จะย้ำทำไม !”
“เปล่าค่ะไม่ได้อยากจะย้ำ แค่อยากบอกว่าคีย์เขาเป็นแฟนเก่า”
“หยุด ! ห้ามเรียกชื่อมันต่อหน้าผม”
“ทำไมต
