ตอนที่ 9
993 Words
EP.09
“อาฝากเจ้าขาด้วยนะพีท”
“หนักนิดเบาหน่อยอภัยให้น้องด้วยนะพีท ถ้าเจ้าขาทำอะไรให้พีทไม่ถูกใจก็ว่ากล่าวตักเตือนได้เลย ขอเพียงอย่างเดียวอย่าทำร้ายแก อาขอแค่นี้ล่ะ”
“ครับ”
พีทรับคำเบาๆ เขาเข้าใจดีว่าพ่อแม่ทุกคนล้วนห่วงใยลูก โดยเฉพาะเจ้าขาเป็นลูกสะใภ้ที่ถูกใจพ่อแม่ของเขาอีกด้วย ผู้ใหญ่ทุกคนจึงอวยพรเหมือนกลัวว่าเขาจะทำร้ายหล่อน โดยไม่คิดเลยว่าคนที่ถูกกระทำคือเขาต่างหาก
ใครอยากแต่งงานกับเด็กนี่... ไม่มีเลย
ไม่ใช่เขาบังคับข่มขืนจิตใจหล่อนสักหน่อย เป็นเขาเองที่ถูกบังคับ
เจ้าขาขยับลุกขึ้นไปนั่งบนเตียงดวงตากลมโตมีแวววูบไหวไปด้วยความเขินอายยามมองเบื้องหลังของเจ้าบ่าวที่เดินไปส่งพ่อและแม่ที่ประตูห้อง และเพียงเสียงปิดประตูดังหล่อนก็ก้มหน้าไม่กล้าสบสายตากับเขา สิ่งที่แม่พร่ำสอนยังดังก้องอยู่ในหัว
แม่บอกหล่อนถึงขั้นตอนการเข้าหอที่จะเกิดขึ้นในค่ำคืนนี้ แม้หล่อนจะหวั่นใจแต่ก็เตรียมพร้อม เพราะแม่บอกว่านี่เป็นสิ่งที่คู่ชีวิตทุกคู่จะต้องผ่าน และหล่อนก็โตพอที่จะรู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างต่อจากนี้ ก็หล่อนเรียนวิชาสุขศึกษาและวิชาวิทยาศาสตร์มาแล้วนี่ หล่อนรู้ว่าเมื่อแต่งงานแล้วผู้หญิงกับผู้ชายก็ต้องมีเพศสัมพันธ์กัน และครั้งนี้จะเป็นครั้งที่หล่อนมีสติสัมปชัญญะ
หล่อนจะได้พิสูจน์ว่าค่ำคืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเขากับหล่อนเลย จะเป็นการพิสูจน์ว่ามันก็แค่แก้ผ้าเล่นกันจริงๆ
‘แม่คะ เจ้าขากลัว’
‘ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกลูก แม่ก็เคยผ่านช่วงเวลานี้มาแล้ว มันจะผ่านไปได้ด้วยดี เชื่อแม่นะ’
‘แล้วเจ้าขาต้องทำยังไงบ้างคะแม่’
‘อืม...’ แม่อึกอักเล็กน้อยที่จะพูด ส่วนหล่อนนั้นหน้าร้อนหูร้อนไปหมด แต่ยังไงหล่อนก็ต้องถามต้องเรียนรู้ไว้ จะได้ไม่ทำผิดเวลาที่อยู่กับเขา
‘เริ่มจาก หนูก็ช่วยพี่เขาถอดเสื้อผ้า แม่หมายถึงถอดเสื้อผ้าชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวนะจ๊ะ เพราะว่าถอดเองคงจะลำบากหน่อย โดยเฉพาะชุดของเจ้าขา คงต้องให้พี่พีทเขาช่วย’
‘แล้ว... แล้วจากนั้นล่ะคะแม่’
‘จากนั้นน่ะเหรอ เดี๋ยวพี่พีทก็จะบอกลูกเองแหละ’
‘แม่คะ... แม่ว่าพี่พีทเขาจะพอใจเจ้าขาหรือเปล่า’
‘พอใจสิลูก แค่เจ้าขาเป็นภรรยาที่ดี’
‘แล้วภรรยาที่ดี ต้องทำยังไงบ้างคะ’
‘เริ่มจากคืนเข้าหอ เจ้าขา... ต้องตามใจพี่พีทเขา เขินได้ อายได้ แต่อย่ามาก เพราะเจ้าขาเป็นภรรยา เจ้าขาก็ต้องทำหน้าที่ของภรรยา’
สิ่งที่หล่อนสงสัยและแม่บอกเหมือนตอกย้ำในความคิดอีกครั้งและก็เรียกเลือดลมได้ดีเหลือเกิน หน้าหล่อนร้อนผ่าวจนต้องแอบพ่นลมออกจากปากเบาๆ
แต่เสียงฝ่าเท้าที่ก้าวเดินบนพื้นพรมก็ทำให้หล่อนต้องกล้าเพราะหล่อนแต่งงานกับพี่พีทแล้วจะเขินอายแบบนี้ต่อไปก็คงจะไม่เหมาะ ในเมื่อหล่อนอยากให้พี่พีทรัก หล่อนก็ต้องทำให้เขารัก เริ่มจากทำหน้าที่เมียที่ดี
เจ้าขาชำเลืองมองเจ้าบ่าวหมาดๆ ของหล่อน เขาเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งทำท่าจะถอดเสื้อเพราะเขาปลดรังดุมสูทออก เห็นดังนั้นหล่อนก็ลุกขึ้นทันที
“คุณพีทคะ เจ้าขาช่วยนะคะ”
เจ้าบ่าวของหล่อนดูจะชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ยอมให้หล่อนปลดรังดุมเสื้อสูทของเขา แม้จะเป็นไปอย่างทุลักทุเล เพราะชุดเจ้าสาวของหล่อนก็ไม่ได้เอื้ออำนวยเลย แต่เขาก็ยอมให้หล่อนถอดเสื้อและนำไปแขวนไว้ จากนั้นก็เหมือนกิจกรรมของหล่อนจะหมด ได้แต่ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ข้างโต๊ะเครื่องแป้ง
เขาเดินเข้าหาหล่อน หัวใจหล่อนสั่น แต่ยืนนิ่ง ยิ้มให้เขา แม้ยิ้มนั้นจะแหยก็ตาม และพี่พีทที่เอื้อมมือมาเกลี่ยลูกผมที่ละใบหน้าหล่อนออกก็ทำให้หล่อนยิ่งยิ้ม ทั้งที่ในใจนั้นกรีดร้อง
“รู้ไหมว่าเข้าหอ เขาต้องทำอะไรกันบ้าง”
เสียงทุ้มๆ นั้นพูดกับหล่อน เจ้าขาหน้าร้อนซ่านกะพริบตาถี่เพื่อขับไล่ความประหม่า ช้อนสายตาขึ้นมองเขาพร้อมพยักหน้า
“ไม่พยักหน้าสิ ไม่มีใครสอนเหรอเวลาผู้ใหญ่พูดด้วยห้ามพยักหน้า”
“เอ่อ... ค่ะ”
“ค่ะว่าอะไร”
“ระ... รู้ค่ะ เจ้าขารู้ว่าเข้าหอต้องทำอะไรบ้าง”
“ไหนบอกมาสิ ว่าต้องทำอะไรบ้าง”
คำพูดที่มาพร้อมฝ่ามืออุ่นจัดกระชับต้นแขนและดันหล่อนหันหลังให้เขา เจ้าขารู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าเขาจะถอดชุดเจ้าสาวให้ แต่หล่อนห้ามขนทั่วกายไม่ให้ลุกไม่ได้เลย เพราะนี่คือขั้นตอนแรกที่จะก้าวไปสู่การเข้าหออย่างสมบูรณ์แบบ แม่บอกว่าต้องเริ่มจากการถอดเสื้อผ้าให้กันและกันก่อน
“ว่าไง ตอบมาสิ เข้าหอเขาต้องทำอะไรกันบ้าง หรือว่าจริงๆ แล้วไม่รู้”
“รู้ค่ะ เจ้าขารู้ เจ้าขาเรียนสุขศึกษากับวิทยาศาสตร์มาแล้ว”
หล่อนได้ยินเสียงเขาหัวเราะเบาๆ แต่นั่นยิ่งทำให้อายร้อนพวยพุ่ง เขาขำหล่อน พี่พีทที่ใจดีกับหล่อนตอนที่ยังเป็นเด็กหญิง พี่พีทที่เอ็นดูหล่อน ถามไถ่ว่าหล่อนจะเรียนต่ออะไรกลับคืนมาแล้ว ไม่ใช่เจ้าบ่าวหน้านิ่งคนที่แทบไม่มองหน้าหล่อนคนนั้น
“ในตำราเรียนน่ะไม่เหมือนของจริงหรอกนะ”
“ไม่... ไม่เหมือนเหรอคะ”
“ใช่สิ ไม่เหมือนแน่นอน เพราะในบทเรียนน่ะเขาบอกไหมว่าต้องเล้าโลมก่อน”
- Writer
