วิวาห์เดียงสา

ตอนที่ 7

EP.07

‘ไอ้โควิดนี่มันร้ายกาจเนอะ คนป่วยก็ลำบาก คนไม่ป่วยก็ลำบากตามๆ กัน แย่ไปหมด’

‘ใช่ค่ะ พรล่ะเห็นใจน้องจันทร์เลย ลงทุนไปตั้งมาก ไม่ได้อะไรเลย’

คงเพราะสาเหตุนี้สินะ ที่ทำให้พ่อแม่ของเจ้าขาต้องกู้เงินพ่อแม่เขาใช้ แต่เรือกสวนก็มี ทำไมไม่ตัดขายประคองตัวไป หรือจะทำเรื่องกู้แบงก์ก็ได้ หรือเหตุผลหลักคือ ‘จมไม่ลง’ ให้ใครรู้ไม่ได้ว่าหมดตัว เลยต้องพึ่งพาพ่อแม่ของเขา

ถ้าจะเอาทุกเรื่องราวมาประมวลไว้ด้วยกัน เหตุการณ์ที่ทำให้เขาต้องตกกระไดพลอยโจนและลงท้ายด้วยแต่งงานกับเจ้าขา เป็นไปได้ไหมว่าพ่อกับแม่ของหล่อนอยู่เบื้องหลัง ไม่อย่างนั้นทำไมไม่มีใครมาตามหาลูกสาว ทำไมเขาเมาไม่รู้เรื่อง เรียกว่าเมาคงไม่ได้ อาจต้องเรียกว่าหมดสติมากกว่าก

‘แต่พรก็ดีใจนะคะ ที่ได้หนูเจ้าขามาเป็นสะใภ้’

‘รอคำตอบเจ้าลูกชายตัวดีของคุณก่อนเถอะ จะยอมไหม’

‘ไม่ยอมครับ ผมจะไม่แต่งงานกับเจ้าขาแน่’

พ่อกับแม่เหมือนจะชะงักไปนิดหนึ่งที่หันมาเห็นเขา ตอนนั้นเขาคิดว่าเป็นพ่อแม่กันควรเปิดอกคุยกันให้หมด จะได้ไม่ถูกใครหลอกเอาง่ายๆ และเรื่องเงินก็ไม่เข้าใครออกใคร จู่ๆ พ่อแม่จะให้เงินคนอื่น 50 ล้าน เขาว่ามันไม่สมเหตุสมผล

‘แต่แกต้องแต่งงานกับหนูเจ้าขา แกทำน้องเสียหาย’

‘เสียหายยังไงครับ ถ้าพ่อจะบอกว่าเพราะผมเห็นเจ้าขาแก้ผ้า ผมว่ามันไม่สมเหตุสมผล ถ้าผมเห็นผู้หญิงแก้ผ้าแล้วต้องรับผิดชอบโดยการแต่งงาน อย่างนั้นผมดูหนังโป๊ ผมก็ต้องแต่งงานกับเธอทุกคนสิ’

‘ไอ้พีท แกพูดบ้าอะไร แกจะเอาเรื่องนี้มาปัดความรับผิดชอบไม่ได้นะ’

‘ทำไมจะไม่ได้ครับ ผมพูดเรื่องจริง แค่แก้ผ้าอยู่ด้วยกัน ไม่ได้เสียหายถึงขนาดต้องรับผิดชอบโดยการแต่งงานเลยนะครับ’

‘แกไม่เสียหาย แต่ผู้หญิงเขาเสีย และฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าแกทำอะไรหนูเจ้าขาไปบ้าง แต่แกเป็นคนพาน้องเข้าห้อง แล้วไม่ใส่เสื้อผ้า แกจะให้ทั้งฉันทั้งแม่แก ทั้งพ่อแม่หนูเจ้าขา ทั้งคนงานในบ้านเข้าใจว่ายังไง เข้าใจว่าแกแค่แก้ผ้าเล่นกันเท่านั้นเหรอ แต่สภาพของหนูเจ้าขาไม่ได้บอกแบบนั้นเลยนะ’

‘สภาพเป็นยังไงครับพ่อ ผมก็เห็นว่าเจ้าขาไม่ได้บุบสลายเลย พ่อครับ แม่ครับ เชื่อผมเถอะ ผมกับเจ้าขาไม่ได้มีอะไรกัน ถ้าพ่อแม่ไม่เชื่อหรืออาเมฆกับอาจันทร์ไม่เชื่อ ก็พาเจ้าขาไปหาหมอไปตรวจดูเลยว่าไอ้เยื่อพรหมจรรย์ของเจ้าขายังอยู่ดีหรือเปล่า ถ้าไอ้เยื่อเหนียวๆ นั่นมันยังอยู่ ก็แปลว่าผมไม่ได้ทำ แล้วถึงผมจะเห็นอะไรอะไรของเจ้าขามันก็ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงานนะครับ ถ้าพ่อแม่อยากจะช่วยเหลือหรือจะจ่ายค่าเสียหายยังไง ก็แล้วแต่ แต่จะมาบังคับให้ผมแต่งงานด้วยนี่ ผมว่ามันไม่แฟร์ ไม่ได้จิ้มสักที ไหงมามัดมือชกผมแบบนี้’

‘พี่แพท ดูลูกพูดสิ โอ๊ย... พรลมจะใส่ ทำไมปากคอเราะรายแบบนี้’

แม่ที่ทำท่าจะเป็นลม ทำให้พ่อมองเขาตาเขียว

‘แกจะพูดอะไรก็พูดได้ แต่แกปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าแกเป็นคนพาหนูเจ้าขาเข้าไปในห้องนอนของแกเอง ในเมื่อมีคนงานเห็นกันหลายคน ว่าแกพาน้องเข้าไป ไม่ใช่น้องเดินเข้าไปเอง’

เขาอยากพูดประโยคที่ว่า ‘เห็นแล้วทำไมไม่ห้าม’ อีกครั้ง แต่นั่นก็จะเข้าอีหรอบเดิมคือเขาพาล เพราะคนงานในบ้าน ไม่มีใครกล้ายุ่งเรื่องของเจ้านาย ประเภท ‘หมูเขาจะหามอย่าเอาคานเข้ามาสอด’ ถ้าเจ้านายไม่พอใจขึ้นมา คนงานจะพานซวยไปหมด

‘ถ้าเป็นอย่างนั้นทำไมอาเมฆกับอาจันทร์ไม่มาตามเจ้าขาล่ะครับ ทำไมปล่อยให้มากับผมได้’

‘ก็ตอนนั้นหนูเจ้าขาขอตัวกลับมานอนที่ห้องก่อนไง อาเมฆกับอาจันทร์ก็อยู่คุยกับพ่อแม่ กว่าจะรู้ว่าหนูเจ้าขาไม่ได้นอนที่ห้อง ก็เช้าแล้ว ถ้ามีใครรู้ว่าแกจะลากน้องเข้าไปในห้องแบบนั้น ทั้งอาเมฆอาจันทร์ หรือแม้แต่พ่อแม่จะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้นแน่ เพราะแกมันไม่มีความรับผิดชอบไง’

‘แต่ถึงยังไงผมก็ยืนยันว่าผมกับเจ้าขาไม่ได้มีอะไรกัน พ่อ... พ่อเป็นผู้ชายเหมือนผม พ่อจะจำไม่ได้เหรอว่าเอากับใครบ้าง มันก็ต้องมีร่องรอยให้เห็นบ้างสิ เอาไปกี่ทีกี่ยกมันก็ต้องจำได้ ผมมั่นใจในตัวเองนะ ถ้าผมเอาใครโดยเฉพาะถ้าผมเมา เจ้าขาไม่มีทางสวยสดหมดจดทั้งเนื้อทั้งตัวแบบนั้นหรอก’

‘แกยอมรับแล้วใช่ไหมเจ้าพีท ว่าหนูเจ้าขาสวยสดหมดจด’

สายตาของพ่อที่มองมา นั่นมันกับดักล่อให้เขาตกหลุมชัดๆ เพราะกลายเป็นว่าเขาปฏิเสธไม่ได้ ลำพังแค่เห็นเจ้าขาเปลือยคงไม่เท่าไร แต่เขาดันสำรวจหล่อนไปแล้วทุกซอกทุกมุม แต่เขาจะไม่ยอมตกเป็นเหยื่อ เขาจะพิสูจน์ให้ได้ว่าเรื่องนี้ไม่ปกติ มีคนจัดฉากให้เป็นแบบนี้ และคนเหล่านั้นไม่ใช่พ่อแม่เขาแน่ พ่อแม่เขาคงไม่บ้าสร้างเรื่องเพื่อให้เสียเงิน 50 ล้านแน่