บทที่ 6

4316 Words

อลิสที่เหนื่อยจากการเจอศึกหนักที่เตียงไปนานพอสมควรก็ทำให้อลิสหลับเป็นตายอีกรอบจนไม่รู้เลยว่ามีสามีอีกสามคนกลับมาถึงที่บ้านแล้วส่วนคนที่ไปต้อนรับก็คือแลคติสที่ไปรอทำอาหารเตรียมรอมื้อเย็นก็มีท่าทางเริงร่าเป็นพิเศษจนคนที่พึ่งจะเข้าห้องพักมาถึงกับแปลกใจ “อลิสล่ะไม่เห็นเลยยังไม่ตื่นเหรอ” อีธานที่พึ่งจะเดินเข้ามาถามชายที่อยู่กับห้องครัวด้วยความแปลกใจ “อืม ยังไม่ตื่นนะคงจะเหนื่อยเลยหลับไปแล้ว” “ฟุดฟิด ฟุดฟิด กลิ่นนี้มันหรือว่านาย” เคแกนทำจมูกฟุดฟิดไปมาก่อนที่จะชี้นิ้วไปที่ชายที่อยู่ห้องคนเดียวแบบสองต่อสองกับตัวเมียของตัวเองด้วยความไม่พอใจ “รู้แล้วสินะ อลิสเป็นของข้าแล้วต้องขอบใจพวกเจ้าที่ให้นางอยู่กับข้านะ” “ร่าเริงเลยสินะ ไม่น่าล่ะถึงมาเข้าครัวได้” เชียสต์กรองตาไปมาก่อนที่จะพูด “แล้วตอนนี้นางพักอยู่เหรอคงจะเหนื่อยมากสินะ เจ้าได้ทำนางหนักหรือเปล่าเนี่ย” “หนักที่ไหน ไม่หนักสักหน่อยแค่เหนื่อยนั้นเอง” เจ้าตัวที่เป็นคนก่อเรื่องและเป็นต้นเหตุที่ทำให้ร่างบางหลับเป็นตายไปแบบนั้นพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจที่ทั้งสามคนจะใส่ร้ายเขาคนเดียวแต่เพราะทั้งสามคนรู้ดีว่าหน้าตากับเรื่องบนเตียงของเจ้าคนตรงหน้าจัดกันอย่างแรง อลิสที่พึ่งจะตื่นขึ้นมาเดินออกมาอย่างงัวเงียไม่ตื่นเต็มตาเท่าไรนักเดินออกมาจากฝั่งห้องนอนโดยที่ไม่รู้ว่าสามีทั้งสามคนที่ออกไปข้างนอกกลับมาแล้ว “ตื่นแล้วเหรอคนเก่ง” แลคติสที่เห็นว่าเจ้าตัวน้อยของตัวเองตื่นแล้วก็เดินไปหาอย่างเอ็นดู “อืม กลับมาแล้วเหรอทุกคน งืมๆ ไปไหนกันมาเหรอไปนานจังเลย อ้า กลิ่นของกินน่ากินจังเลย” “อลิสของข้า” เชียสต์ “อาลิส…” อีธาน “ที่รัก…” เคแกน โอ๊ย! อะไรกันเนี่ยพวกนี้อยู่ดีๆ ก็เข้ารุมกอด อลิสที่ก้าวขาออกมาจากเตียงได้ไม่นานก็ถูกรุมกอดโดยฝีมือของบรรดาสามีของตัวเองที่ไม่รู้ว่าไปโดนตัวไหนมาแต่ขอแค่พวกเขาไม่อยากมาทำศึกกับเธอวันนี้ก็พอแล้วล่ะ ไม่น่าเชื่อว่าเธอหลับไปนานพอสมควรเลยตื่นมาอีกทีก็เย็นแล้วพอตื่นมาก็ได้เวลากินอาหารเลยหลังจากนั้นทั้งสี่คนก็นั่งทานอาหารกัน เชียสต์กับอีธานบอกร่างบางที่เป็นตัวเมียของพวกเขาเพื่อให้เจ้าตัวเล็กสบายใจขึ้นทำให้ร่างบางรู้ว่าที่ทั้งสามคนหายไปก็เป็นเพราะเรื่องงานนั่นแหละ “ถึงแล้วเหรอ โอ๊ย!” ทั้งสี่คนเลือกที่จะเดินทางต่อด้วยรถม้าไปมากกว่าหลังจากที่พระอาทิตย์ขึ้นมาใหม่แล้วแต่เดินทางไปได้แค่ครึ่งทางอลิสก็ต้องเจอศึกหนักอีกครั้งหนึ่งเนื่องจากญาติมิตรชิดสหายของเธอมาพอดี ช่างมาตรงเวลาเสียจริงหลังจากที่เธอต้องเครียดไปนานหลายวันแต่มันก็มาสักทีแต่เวลาที่มันมากลับช่างไม่เหมาะเลยนะสิ ตอนนี้เธออยู่บนรถม้าและมีเคแกนที่ไม่รู้ว่าขับรถม้าเป็นหรือเปล่าอยู่ด้านนอกนั้นและด้านในมีเชียสต์ แลคติส กับอีธาน ที่เริ่มมีคนสังเกตอาการที่เธอเป็นแล้วเพราะเวลาเธอเป็นประจำเดือนอลิสมักจะปวดท้องมากเลยปวดจนไปไหนไม่ได้ต้องนอนอยู่กับที่ตลอดเวลาเลย อีธานที่เริ่มสังเกตถึงบางอย่างที่ผิดปกติขึ้นมาได้จึงขยับเข้าไปใกล้ด้วยความเป็นห่วงเพราะเห็นว่าร่างเล็กเอาแต่กุมท้องไม่ยอมปล่อยไปไหนเลยแต่อยู่ดีๆ รถม้าก็หยุดลงไปซะอย่างนั้นก่อนที่จะมีเคแกนเข้ามาในรถม้าเพราะได้กลิ่นเลือด “อลิสเจ้าเป็นอะไรหรือเปล่าข้าได้กลิ่นเลือดจากตัวของเจ้า นี้เจ้าบาดเจ็บเหรอ” เคแกนถามก่อนที่จะพยายามดมกลิ่นหาที่มาของกลิ่นว่าอยู่ส่วนไหนของร่างกายจนทำให้คนอื่นที่เหลือต่างตกใจกันไปตามๆ กัน “เจ้าบาดเจ็บเหรอ หรือว่าเป็นเพราะข้ารุนแรงกับเจ้าเกินไปเมื่อวานนี้หรือเปล่า” แลคติสพูด “เลือดเหรอ เจ้าบาดเจ็บอย่างนั้นเหรอส่วนไหนกัน” เชียสต์หันมามองด้วยความตกใจอีธานที่เห็นว่าเธอกุมท้องของตัวเองและงอตัวเป็นกุ้งอยู่อย่างนั้นก็ตกใจกันไปตามๆ กันแต่ละคนโวยวายกันทันทีบางก็ตกใจจนคุมตัวเองไม่อยู่จนพยายามหาสาเหตุของต้นต่อจนได้รู้ว่าส่วนที่ร่างบางกำลังเจ็บปวดอยู่คือส่วนตรงนั้นกุหลาบสีสวยของนางที่อยู่หว่างขาที่มีกลิ่นเลือดออกมาแต่กลิ่นของมันไม่คาวเกินไปไม่เหมือนกลิ่นเลือดทั่วไปแต่มีกลิ่นหอมออกมาด้วย ทำให้พวกเขาแต่ละคนกลัวกันมากว่าร่างบางจะเป็นอะไรหรือเปล่า “นางมีเลือดออกมาจากตรงนั้นด้วย เป็นอะไรหรือเปล่านะอีธานช่วยนางสิเจ้าเป็นหมอนะเร็วเข้า” เคแกนที่ตอนนี้สติแตกไปแล้วเขย่าตัวอีธานไปมาเมื่อได้กลิ่นของเลือดมากขึ้นและเห็นท่าทางที่เจ็บปวดของนางก็ยิ่งสติแตกแบบคุมตัวเองไม่อยู่ “ปวด ซี๊ด…ปะ ปวดจังเลย ฮือ ฮึก ฮือ…ปวดอ่าปวดจังเลย” อลิสที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากร้องอยู่อย่างนั้นจนทำให้คนอื่นสติแตกมากขึ้นไปอีก “เคแกนไปเฝ้าข้างนอก กลิ่นเลือดของนางอาจจะดึงดูดสัตว์ตัวอื่นหรือคนอื่นมาได้ไปดูให้ดี” เชียสต์ที่ดูจะมีสติอยู่คนเดียวท่ามกลางความสติแตกของคนอื่นๆ แต่ในใจของเขากลับวุ่นวายใจอย่างเก็บไม่อยู่แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนขี้ระวังทำให้คิดออกมาได้ว่ากลิ่นเลือดของนางตอนนี้มันหอมมากหมอเกินไปและผิดปกติไม่รู้ว่าเป็นเพราะนางเป็นมนุษย์หรือเปล่าถึงมีกลิ่นเลือดแบบนี้ได้ “ได้ ได้เดี๋ยวข้าไปเฝ้าข้างนอกเอง” “อลิส อลิสให้ข้าดูหน่อยนะ ข้าจะได้รู้ว่าเจ้าเป็นอะไรไง” “ฮือ…อีธาน ฉันปวดจังเลย ฮึก” “มาเถอะเดี๋ยวพวกข้าจะช่วยดูให้” แลคติสที่มือสั่นพูดขึ้นมาก่อนที่จะอ้าขาของร่างเล็กให้กว้างขึ้นแต่ก็ถูกขัดจากเจ้าของร่างเสียก่อน อ้า ปวดท้องจังเลยทำไมผู้หญิงถึงต้องมีมดลูกด้วยนะ ทำไมผู้ชายถึงไม่มีแล้วทำไมเราต้องปวดท้องแบบนี้ทุกเดือนเลยล่ะ ฟ้า ทำไมฟ้าต้องแกล้งเราด้วย อ้าย…ปวดท้องไม่พอเจ้าพวกนี้ยังจะมาแหกขาของเราดูอีกไม่เคยเห็นผู้หญิงมีประจำเดือนหรือไงแค่ปวดท้องยังไม่พอดีเหรอต้องมาคอยดูไม่ให้เจ้าพวกนี้มาแหกขาเราเล่น โอ๊ย อยากตาย… (T_T) “ไม่ต้องอายหรอกนะอลิส ให้อีธานดูเถอะนะเข้านี้เป็นหมอไม่ต้องกลัวนะอลิส เจ้านะอีธานเบามือกับนางหน่อยสิ!!” เคแกนที่ยื่นหน้าเข้ามาพูดกับตัวเมียที่นอนขดตัวเป็นกุ้งด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนที่จะหันไปขึ้นเสียงใส่อีธานที่นั่งอยู่ใกล้ๆ กับประตูอย่างหาเรื่อง “ไม่ ไม่เป็นไรหรอกฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกไม่ต้องห่วงหรอก แค่ปวดท้องเอง” อลิสที่ตอนนี้หน้าซีดเป็นซากศพหันมาส่งยิ้มให้ด้วยใบหน้าที่ซีดหนักกว่าเดิม “จะไม่เป็นอะไรได้ยังไงก็เจ้ามีเลือด เลือด!! ไหลออกมาจากตรงนี้ของเจ้าจะให้พวกข้าสบายใจได้ยังไง” “ใช่ มาให้ข้าตรวจสักหน่อยนะพวกข้าจะได้สบายใจขึ้น” “ไม่เป็นไรหรอก ซี๊ด…แค่ประจำเดือนมาเท่านั้นเองไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกนะ” อลิสพยายามลุกขึ้นนั่งทั้งๆ ที่มือยังคงกุมที่ท้องน้อยอยู่ปากก็อธิบายถึงความหมายของคำว่าประจำเดือนทำให้ทุกคนที่ได้ยินทำหน้าไม่เข้าใจขึ้นไปอีกจนอลิสต้องมาเสียเวลาอธิบาย เดี๋ยวนะคนที่นี่ไม่มีประจำเดือนอย่างนั้นเหรอ อ่อ จริงด้วยมีลูกไม่ได้เลยไม่มีประจำเดือนสินะเนี่ย น่าอิจฉาจังเลยนะผู้หญิงที่นี่เนี่ยไม่ต้องมาทนปวดท้องแบบเราทุกๆ เดือนเลยแบบนี้ ฟ้าลำเอียงจริงๆ “ประจำเดือนก็คือเลือดที่ผู้หญิงจะมีทุกๆ เดือนนะ” “ทุกๆ เดือนเหรอแปลว่าเจ้าก็ต้องปวดท้องแบบนี้ทุกเดือนอย่างนั้นรึ” แลคติสขมวดคิ้วถาม “อืม” “หรือว่าเพราะนางไม่ใช่คนของที่นี่ร่างกายเลยไม่เหมือนกับเพศเมีย” อีธานพูดส่วนเชียสต์ก็ทำสีหน้าไม่เข้าใจจนอลิสจำต้องขยายความให้มากกว่าเดิม “คือผู้หญิงจะมีประจำเดือนหรือเลือดออกมาทุกๆ เดือนเพื่อยืนยันว่าโตเป็นสาวพร้อมที่จะมีลูกแล้วนะ ถ้าไม่ได้รับน้ำเชื้อของผู้ชายมดลูกก็จะมีเลือดออกมานะมันเป็นการยืนยันว่าไม่ได้ท้องนะ รู้ไหมว่าฉันนะระแวงมากแค่ไหนว่าตัวเองจะท้องเพราะพวกนายนั่นแหละ ฮึอ” พูดจบเจ้าของร่างบางก็กอดอกขดตัวเข้าหากันพร้อมหันหน้าไปทางอื่นทำเป็นเหมือนไม่สนใจจนทุกคนที่ได้ยินประโยคที่มีคำว่าลูกก็แปลกใจ “เพราะพวกเรา พวกเรามันทำไมเหรอ?” (._.) หน้าตาใสซื่อมาก ร้ายบริสุทธิ์มาก “นี้พวกนายอย่าทำหน้าทำเป็นไม่รู้นะ ก็ ก็ซี๊ด ก็ที่พวกนายมีอะไรกับฉันไงแล้วปล่อยในไงอย่าทำเป็นไม่รู้สิ” “หรือว่าน้ำนั้นของเราทำให้เจ้ามีลูกได้อย่างนั้นเหรอ” เคแกนแหวกชายตรงหน้าสองคนเข้ามาทันทีก่อนที่จะจับที่ไหล่ของร่างเล็กด้วยความไม่เชื่อหูของตัวเอง “นี้ ไม่รู้เหรอ” “ถ้าอย่างนั้นที่เจ้าบอกว่ามีทุกเดือนก็แปลว่าเจ้ามีโอกาสที่จะมีลูกให้เราได้ตลอดเลยนะสิ ข้าต้องศึกษาให้ดีแล้วล่ะนะ” อีธานคิดบางอย่างตามประสาของหมอก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาสนใจตัวเมียของตัวเองที่สามารถมีลูกให้พวกเขาได้โดยที่พวกเขาไม่ต้องเอาชีวิตไปแลกเลย “ถ้าเจ้าเลือดนี้ไม่มาก็แปลว่าเจ้ามีลูกของเราอย่างนั้นเหรอ” แลคติสพูด (*0*) “ (-_-) (_ _) (-_-) ” “แล้วต้องมีเลือดนี้ไปกี่วัน” เชียสต์ถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “ประมาณ 7 วันนะ” “7 วัน เจ้าต้องปวดท้องแบบนี้ไปเจ็ดวันเลยเหรอ” คนที่ดูจะตกใจมากก็คงจะเป็นเคแกน (OoO) “เปล่าหรอกแค่ไม่กี่วันนะ บางก็ปวดขา บางก็ปวดท้องมันเป็นเรื่องปกตินะแล้วอีกฝ่ายก็คืออารมณ์ฉันจะไม่คงที่นะ เลยอยากจะบอกพวกนายเอาไว้ถ้าฉันอารมณ์เสียก็อย่าโกรธกันเลยนะ” พูดจบเจ้าของร่างบางก็เงยหน้ามองด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า “เรียกพี่สิ” “พี่เหรอ?” “อืม เจ้าต้องเรียกพวกเราว่าพี่หรือท่านพี่หรือไม่ก็ที่รักนะ” “ทีนี้ล่ะนะเข้าขากันดีจังก็ได้ยังไงก็อายุมากกว่าเราอยู่ดีล่ะนะถ้าจะเรียกว่าท่านพี่ก็ไม่แปลกนิเนอะ พี่ขา พอใจหรือยังซี๊ด” “อืม ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเคแกนเจ้าแวะที่หมู่บ้านด้วยนะเราจะหาผ้าฝ้ายมารองเลือดของเจ้าน่าจะหาได้ง่ายๆ” ซี๊ด ปวดจังเลยจริงสิเรามีผ้าอนามัยติดมาด้วยนี้น่าอยู่ในกระเป๋าดีจังที่ติดอยู่ในกระเป๋าตลอดเวลา “พี่ว่าแต่กระเป๋านะ กระเป๋าที่มาพร้อมกับหนูล่ะอยู่ที่ไหนเหรอในนั้นมีผ้าอนามัยอยู่ คือมันเอาไว้รองเลือดนะใช้แล้วทิ้งนะหนูติดมาด้วยนะ” “อยู่กับข้าเอง” นางเรียกพวกเราว่าท่านพี่ด้วยล่ะ…อ้า นางแทนตัวเองว่าหนูด้วยน่ารักจังเลยอ้าก…หนึ่งในสองคนคิดแบบใจตรงกัน ข้าจะไม่ทิ้งนางไปไหนเด็ดขาด ดูสิแทนตัวเองว่าหนูด้วย เชียสต์และอีธานคิด ผ่านไปสักพักอาการปวดท้องก็ไม่ลดลงเลย เสียงร้องเจ็บปวดของอลิสทำให้เหล่าบรรดาสามีทั้งสามอยู่ไม่สุขเพราะผู้ชายที่ไม่เจอเพศเมียที่มีประจำเดือนมาก่อนในชีวิตทำให้เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงทำให้คนที่อยู่ในรถม้าทำได้เพียงแค่ให้ความอบอุ่นแก่ร่างเล็กที่เจ็บปวดเพียงเท่านั้น “เมื่อไรนางจะหายปวดนี้มันผ่านมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ” แลคติสทำตัวไม่ถูกตั้งแต่ที่อลิสร้องว่าปวดและบิดไปมาอยู่นานแล้ว “จะให้ทำยังไงล่ะ นายจะปวดแทนรึไง” “ทำได้ด้วยเหรอ” (OoO) “ข้าประชด ตอนนี้เราทำได้แค่ให้เราถึงที่นี่เร็วๆ” อีธานเสริมก่อนที่จะก้มลงไปมองที่ตักของตัวเองที่มีผมสีหวานที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ “เจ็บมากเลยเหรออลิส” “อืม ท้องน้อยมันปวดมากเลย ฮือ ทำไมฉันต้องมีมดลูกด้วยนะทำไมผู้หญิงที่นี่ถึงไม่มีฟ้า ทำไมฟ้าต้องลำเอียงด้วย” “ใจเย็นๆ น่าข้าว่าคงจะรักเจ้ามากเลยส่วนเพศเมียที่นี่คงไม่เข้าตาพวกเขาแน่เจ้าถึงมีแค่มันคนเดียวไงล่ะ” เชียสต์ที่ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้นอกจากปลอบใจและขอให้ร่างเล็กหายได้เร็วๆ “อีกไม่นานก็จะเลธาสติกแล้วรออีกหน่อยนะ เราจะพักกันที่บ้านของนายนะเชียสต์” เคแกนที่ตอนนี้เริ่มพูดรู้เรื่องขึ้นมาแล้ว ทั้งสามคนเริ่มเห็นด้วยและต้องการให้ไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จทำได้ถ้าไปถึงเมืองและบ้านของเชียสต์ที่ตั้งอยู่ที่นั่นก็น่าจะดีและจะได้พักได้อย่างเต็มที่ เมืองเลธานสติกเป็นเมืองที่ใกล้กับหอแห่งเทพเป็นเมืองที่คึกคักมากเพราะเป็นเมืองที่อยู่ใกล้กับหอแห่งเทพและผู้คนส่วนใหญ่ก็จะมาจากที่นี่ทั้งนั้น ไม่นานเกินรอเพราtการเดินทางที่รวดเร็วทำให้รถม้าขับเข้าเมืองได้อย่างเร็วที่สุดเมืองที่ดูเจริญแล้วเพราะเป็นเมืองใหญ่ที่นี่ไม่มีราชาหรือคนที่ปกครองเมืองหรือประเทศเพราะคนที่นี่มีน้อยเพราะไม่มีการเกิดมาเพราะประชากรจะเท่าเดิมทุกๆ ครั้ง แสงสว่างจากไฟทำให้ร่างบางที่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เพราะพอลุกขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ห้องนอนหลังใหญ่ที่มีแต่ของมีค่ามากและมันดูดีกว่าที่จะเป็นโรงแรมร่างบางที่พอตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอใครบวกตอนนี้ที่เป็นประจำเดือนอยู่ด้วยทำให้รู้สึกมืดเป็นพิเศษ ฉันเดินไปรอบๆ ห้องก็ไม่เจอใครมีแค่เตียงขนาดใหญ่สีกลมรอบๆ มีของตกแต่งและชั้นหนังสือเล่มหนาอยู่เต็ม ด้านข้างมีหน้าต่างตั้งอยู่พอมองไปด้านนอกก็เห็นคนเดินกันเต็มไปหมด บ้านเรือนตั้งอยู่เยอะแต่ส่วนใหญ่จะเป็นพวกครึ่งสัตว์ “อือ หายไปไหนกันหมดนะ แล้วที่นี่ที่ไหนอะ” พอเปิดประตูออกไปก็ไม่เจอใครเหมือนเดิมไม่รู้ว่าหายไปไหนกันหมด ทางเดินและรอบๆ เป็นเหมือนพื้นธรรมดาที่มีกระเบื้องอย่างน้อยที่นี่ก็เจริญนะ เดินออกมาจากห้องอลิสก็เดินไปตามทาง ทางที่คิดว่าจะพาตัวเองออกไปด้านนอกได้ก็ไปหมดโชคดีที่อลิสค่อนข้างที่จะมีพรสวรรค์ด้านการเดินเพราะไม่ว่าเธอจะเดินไปทางไหนก็จะเจอกับทางออกเสมอเลย เมื่อเดินออกไปจะเห็นเป็นห้องโถงที่มีพวกผู้ชายอยู่กันประมาณหนึ่งและสี่คนในนั้นก็เป็นสามีของเธอด้วยกำลังนั่งคุยกันอยู่ ทั้ง 6-7 คนหันมามองที่อลิสกันเป็นตาเดียวอีธานที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากจุดทางเดินมากที่สุดเดินเข้ามาประคองงอลิสทันทีด้วยความเป็นห่วงของสายตาทั้งสี่คนที่เป็นสามีของเธอ อีธานประคองให้มานั่งที่โซฟาอย่างเบามือทำให้อลิสเห็นหน้าของหนึ่งในคนที่เธอไม่รู้จักประมาณ 3 คนไม่รวมผู้หญิงน่าแปลกที่นุ่งน้อยห่มน้อยกำลังนั่งตักและทำท่าทางเหมือนจะร่วมรักชายแปลกผมสีดำ ดวงตาสีแดงถ้าเกิดอยู่ที่ของตัวเองแน่นอนว่าอลิสจะคิดว่าต้องใส่อะไรไปในดวงตาเหมือนที่วัยรุ่นเขาใส่กัน ให้ตายเถอะ ถ้าจะขนาดนี้ไปเอากันไปเลยล่ะยางอายไม่มีหรือยังไงกัน (-_-) “อลิสดีขึ้นแล้วเหรอ เดินไหวแล้วหรือไง” แลคติสหันมาทางตัวเมียของเขาก่อนที่จะทำท่าทางให้เธอขยับร่างกายเบาๆ หน่อย เชียสต์ที่พออลิสนั่งลงที่โซฟาก็เดินเข้ามานั่งใกล้ๆ เหมือนกับเคแกนที่นั่งประชิดกับเธออีกฝั่งหนึ่งจนไม่ได้สนใจแขกที่อยู่ตรงหน้าจนเชียสต์กับอีธานต้องอธิบายและแนะนำตัวแขกตรงหน้าแทน “อลิสนี้คือเอดาสเป็นเพื่อนสนิทของข้าเองแล้วนั้นก็ชาร์ตกับลาส ลาสสนใจทางนี้หน่อยอย่าสมสู่กันที่นี่เข้าใจไหม” เชียสต์หันไปแนะนำคนที่อยู่ใกล้ที่สุดคนที่ชื่อเอดาสเป็นผู้ชายผมสีน้ำตาลแดง ดวงตาสีน้ำตาลเข้าคู่กันที่กำลังนั่งมองมาทางเธออยู่ด้วยความสนใจ จมูกก็ฟุดฟิดไปมาเหมือนได้กลิ่นอะไรบางอย่างมาจากสาวตรงหน้าและมองด้วยความไม่เข้าใจกับท่าทางที่แปลกไปของเพื่อนเขาที่กลับมาคราวนี้กับมีนิสัยแปลกไปและดูมีมารยาทมากขึ้น คนที่สองชื่อชาร์ต เขานั่งใกล้กับอีธานมากที่สุดเจ้าตัวมีผมสีขาวกับตาสีดำและมีใบหูสีเดียวกันกำลังโบกมือมาที่เธออย่างเป็นมิตรและอีกคนที่อยู่ใกล้ๆ ที่กำลังนัวเนียกับผู้หญิงแปลกหน้าที่ไม่รู้ชื่ออย่างไม่สนใจว่าใครจะมองอยู่เชียสต์ที่เรียกสติปีศาจอีกคนที่อลิสรู้เพราะชายคนนั้นมีเขา ลาสไม่สนใจว่าใครจะดูอยู่เลยขนาดเชียสต์เรียกให้เลิกทำเพราะตอนนี้ตัวเมียของเขากำลังดูอยู่ทำให้พวกเขาต้องสั่งให้เจ้านั้นหยุดการสมสู่ตรงหน้าลงแต่เจ้าตัวไม่สนใจเลยว่ากำลังทำอะไรอยู่ ผู้หญิงที่กำลังนั่งทับลาสที่มีผมสีดำและกำลังโยกไปมาแต่เพราะผู้หญิงนั่งทับอยู่ทำให้ไม่ได้เห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นและอลิสก็ยังมึนๆ อยู่จึงไม่ค่อยจะปะติดปะต่อว่าทำอะไรรู้แค่ว่ากำลังสมสู่กันแต่ดูไม่ออกว่าสมสู่กันอยู่ต่อหน้าเธอ ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นเธอมองไม่เห็นเพราะใบหน้าของนางซุกอยู่ที่คอของชายคนนั้นอยู่ตอนนี้ ปึก ปึก ปึก ปึก “อ้า อะ อะโอ๊ว สุดยอด สุดยอดคะ สุดยอดเลย อ้า มีใครอยากร่วมด้วยไหม อ้า โอ๊ว!” ผู้หญิงตรงหน้าเธอร้องเสียงอู้อี้ครางไม่ได้ซับอยู่ตรงหน้าเธอ เดี๋ยวนะ นี้นางกำลังชวนผัสฉันไปเอากับนางต่อหน้าฉันเลยเหรอ “เอ่อ อลิสจเย็นๆ นะนั่งลงก่อน” แลคติสหันมาบอกกับร่างบางที่อยู่ดีๆ ก็ลุกขึ้นยืน อลิสมองไปรอบๆ ก็เห็นน้ำดื่มวางตรงหน้าเธออยู่ ร่างบางมองไปที่สองคนที่กำลังเอากันอยู่ต่อหน้าต่อตาเธอและ สาด!!! “อ้า อ้าอย่างนั้น กรี๊ด!!! อ้าอะไรเนี่ย” นังผู้หญิงที่สวยน้อยกว่าเธอร้องครางอย่างสุขสมก่อนที่จะกรี๊ดทันทีที่มือของสาวตรงหน้าสาดน้ำราดผู้หญิงและผู้ชายที่กำลังสมสู่กันอย่างไม่เลือกที่ร้องกรี๊ดออกมาอย่างดังก่อนที่จะหันหลังมามองที่อลิสอย่างเอาเรื่องทั้งๆ ที่ตรงนั้นยังเชื่อมกันอยู่ ส่วนผู้ชายที่ไม่โดนอะไรมากเพราะนั่งอยู่โดยมีผู้หญิงนั่งทับทำให้คนที่โดนไปเต็มๆ เป็นผู้หญิงเต็มๆ “จะเอากันก็ไปเอากันที่อื่น! นังหน้าไม่อายกล้าดียังไงถึงจะชวนผัวฉันไปเอากับเธอนะห๊ะ!!” ข้าจะไม่ทำให้นางโมโหในช่วงแบบนี้แน่นอน ข้าสัญญาสามีทั้งสี่มองอย่างตะลึงจนรู้ได้ว่าที่ตัวเมียของพวกเขาเป็นแบบนี้ก็เพราะว่านางมีประจำเดือนอยู่ “อุ๊ย! มีตัวเมียจะสู่กันล่ะ” ชาร์ตพูดพร้อมเอามือป้องปากมองทั้งสองร่างบางอย่างสนใจว่าใครจะสู่ใครก่อน “แก แกเป็นใครนะห๊ะ” “ฉันเป็นใครนะเหรอ ก็เมียของผู้ชายที่แกชวนไปเอาด้วยไง เหอะ ถ้าอยากมากนักก็ไปเอากันที่อื่นพวกสมสู่ไม่เลือกที่ก็เห็นอยู่ว่าฉันนั่งอยู่จะมาทำเรื่องแบบนี้ต่อหน้าฉันอีก ยางอายนะหายไปไหนหมดห๊ะ!! นังหน้าด้านถ้าอยากเอานักล่ะก็ไปเอากันที่อื่น ไปเลยนะ” อลิสพูดจบก็หอบหายใจแรงเหมือนคนเก็บกดแล้วได้ปล่อยออกมา นิ้วชี้ไปที่ผู้หญิงที่มีแค่เสื้อผ้าน้อยชิ้นกับผู้ชายที่ปรายตามามองเธอด้วยความเหลือเชื่อ ผู้หญิงคนนั้นหันไปหาความช่วยเหลือกับคนที่เธอสมสู่อยู่แต่ชายตรงหน้าก็ไม่ได้สนใจอะไรกลับไล่เธอออกไปซะอย่างนั้น “ไปได้แล้ว” “อะไรกัน แต่ลาสยังไม่…” “ออกไป” “แก นังหน้าด้านแกก็ไม่ต่างจากฉันหรอก” “แกว่าอะไรนะ นี้แกด่าว่าฉันเอากับผู้ชายไม่เลือกหน้าเหมือนหล่อนเหรอ เหอะ ฉันไม่เคยเอากับคนมั่วๆ เหมือนอย่างหล่อนหรอกนะ” “ออกไปได้แล้ว!!” เชียสต์ปรายตาไปมองที่ผู้หญิงที่กำลังสวมเสื้อผ้าเมื่อเห็นว่าชายเจ้าของบ้านมองเธออย่างเอาเรื่องก่อนที่ยัยผู้หญิงนั้นจะเดินออกจากบ้านไป โอ๊ย! ยัยนั้นทำฉันปวดท้องอีกแล้วคนยิ่งปวดๆ อยู่ “นั่งก่อนนะอลิส เจ้าปวดท้องอยู่นะใจเย็นๆ หายใจเข้าลึกๆ นะ” เชียสต์พอไล่ผู้หญิงคนนั้นไปได้ก็ประคองให้ร่างบางนั่งลงอย่างเบามือและทำให้ตัวเมียของตนใจเย็นลง “นังนี้เป็นใครนะ” ลาสกอดอกมองมาที่ร่างบางที่จับที่ท้องน้อยของตัวเองอยู่จนเขาคิดว่านางน่าจะมีอารมณ์เป็นการสื่ออย่างหนึ่งเพื่อให้ตัวผู้เข้าใจว่านางต้องการสมสู่ “อย่าเรียกอลิสว่านังนะ” เคแกนตะโกนชี้หน้าลาสทันที “อลิสเป็นตัวเมียของพวกเราสี่คนนะ” อีธานอธิบายทั้งสามคนที่ได้ยินถึงกับเหลือเชื่อถ้าเป็นแลคติสกับอีธานพวกเขาพอจะเข้าใจแต่กับเคแกนและเชียสต์เนี่ยนะ ผู้ชายที่สมสู่กับตัวเมียตลอดเวลาจนไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหนแบบสองคนนี้เนี่ยนะจะมีตัวเมียเป็นตัวเป็นตน “แล้วนางเป็นอะไร ข้ารู้สึกว่าได้กลิ่นเลือดจากนางนะ” ชาตร์กระซิบกับอีธานและเคแกนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ทำให้อลิสไม่ได้ยินก็กำลังปวดท้องอยู่ทั้งสองคนยังไม่ได้อธิบายอะไรมากเพราะกำลังเป็นห่วงร่างเล็กอยู่ “ไปนอนพักเถอะนะ อย่าขยับร่างกายมากสิ” “ก็ฉัน ก็ฉันหาพวกนายไม่เจอนิ ฮึก เลย เลยคิดว่าทิ้งฉันไปหมดแล้ว แงๆๆ” “โอ้ๆๆ ใจเย็นๆ นะพวกข้าแค่นั่งพูดคุยกับเพื่อนเท่านั้นเองไม่รู้ว่าเจ้าจะตื่นมาก่อน ไปกันเถอะเดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปพักก่อนนะ พวกนายคุยกันไปก่อนนะห้าม! เอาตัวเมียมาเอาที่นี่” เชียสต์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนกับอลิสก่อนที่จะหันไปมองด้านหลังอย่างเอาเรื่องก่อนที่จะพูดประโยคสุดท้ายแล้วพาร่างเล็กไปห้องพักที่ใกล้ที่สุด หลังจากที่ร่างเล็กพาเดินเข้าไปในห้องพักที่อยู่ใกล้ที่สุดแถวนี้พร้อมกับเชียสต์แล้วคนที่เหลือก็หันมาสนใจบทสนทนากันต่อ แต่แขกทั้งสามดูเหมือนจะติดใจอยู่กับท่าทีของร่างเล็กที่เพื่อนของเขาแนะนำตัวว่าเป็นตัวเมียของพวกเขาเอง นั้นทำให้ทั้งสามคนแปลกใจเพราะไม่คิดว่าเพื่อนของเขาจะยอมรับออกมาว่าเป็นเมียเท่านั้นเอง แต่ดูเหมือนชาตร์ที่สังเกตก่อนแล้วเมื่อเห็นว่าร่างบางหายไปแล้วเขาเลยถามขึ้นมาเพราะได้กลิ่นของอะไรบางอย่างที่แปลกๆ คล้ายกับกลิ่นของเลือดแต่ก็ไม่ได้มีความคาวขนาดนั้นทำให้พวกเขาทั้งสามคนอยากรู้ว่ามันคือกลิ่นอะไรกันแน่เพราะกลิ่นนั้นออกมาจากร่างเล็ก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more