บทที่ 8 กำลังใจ
1262 Words
บทที่ 8 กำลังใจ
ทำงานไปอย่างคนไร้วิญญาณ ไม่ถึงกับต้องร้องห่มร้องไห้จนงานการทำไม่ได้ แต่ภายในใจมันรู้สึกไม่ดี ไม่โอเค ต่อให้พี่ดอนไม่พูดต่อหน้า แต่ก็ทำให้รู้ว่าเขารังเกียจเธอ
พอใกล้เที่ยงก็ทำให้เครียดลงกระเพาะ กินอะไรไม่ค่อยได้ กลัวโด่งจะโทรมาแล้วพูดอะไรไม่ได้อีก เรื่องนี้ถ้าพี่เขามาพูดเอง คิดว่าโด่งคงยังไม่รู้แน่นอน ปัญหาเลยตกมาที่เธอ ควรจะไปต่อหรือพอแค่นี้ พูดไปก็สงสารเด็กมัน อุตสาห์ตามตื้อมาตั้งนาน พอได้คบก็ดันมีอุปสรรค
ถึงเธอจะไม่ได้ถลำลึกแต่พอเข้าใจความรู้สึกได้เช่นกัน ว่าจะคบแบบแอบๆไม่เปิดเผย แต่ก็โดนจับได้เสียก่อน ช่างสังเกตุเนอะพี่ดอนอะ
ครืดดด ครืดดด
ว่าแล้ว พอถึงเวลาเที่ยง เขาก็ต้องโทรมา เฮ้อ~ หรือจะยื้อเวลาสักหน่อย แต่จะทำไงดีเวลาพูดจะได้ไม่ต้องให้ความหวังเขา ให้เขาได้เจ็บน้อยที่สุด
( “ ที่รักกินข้าวหรือยังครับ ” )
( “ กินแล้ว นายอยู่ไหนเหรอ ” )
( “ ผมรอเรียนภาคบ่ายแล้วครับ ” )
( “ อืม กินอะไรยัง ” )
(“ กินแล้วครับ ศุกร์นี้ผมไม่กลับ พี่มาหาผมหน่อยได้ไหม ”)
(“ ขี้เกียจขับรถ ”)
(“ เดี๋ยวผมจะจ้างแมนให้พามา นะๆ ”)
(“ ให้ไปทำไม วันหยุดฉันวันเสาร์ ”)
(“ มาตอนเย็น หลังเลิกงานไงครับ ”)
(“ ให้ไปทำไม ”)
(“ จะเลี้ยงชาบู ”)
(“ ไม่เอา ไม่อยากกิน นายว่าฉันอยู่เหมือนยักษ์แล้วนะ ”)
(“ โอ๋ๆ ผมล้อเล่นเอง นางยักษ์อะไรเล่า สวยเหมือนนางฟ้าต่างหากล่ะ ”)
(“ ชิ ”)
(“ วันพุธนี้ ผมจะไปสอบนายสิบทหารเรือแล้วนะ ”)
(“ ขอให้ได้นะ ”)
(“ ครับ ถ้าผมได้ พี่ต้องรอผมนะ ผมไปฝึกแค่ปีเดียวเอง ”)
(“ นายไปสมัครกี่คน ”)
(“ ไปกับเพื่อนที่มหาวิทยาลัยน่ะ ”)
(“ อืม พี่ชายนายสองคนก็เป็นทหารด้วยใช่ไหม ”)
(“ สองปีก่อนพี่ดอนสมัครทหารพรานนาวิกโยธิน พี่ดิวก็สมัครด้วย พี่ดิวเพิ่งได้เป็นเมื่อต้นปีเอง ”)
(“ อ๋อ พวกนายเก่งๆกันทั้งนั้นเลย รับราชการหมด ”)
(“ ก็เก่งพอตัวแหละครับ หล่อด้วยว่าไหม ”)
(“ ชิ ”)
(“ ฮ่าๆ มานะ มาให้กำลังใจผมหน่อย พอสอบเสร็จ มันหมดแรง อยากได้กำลังใจจากแฟนอะ ”)
(“ ก็กลับมาบ้านสิ ”)
(“ มันไม่สะดวกนี่น่า เจอกันทีก็เจอยาก มาที่นี่เจอได้ตลอด ผมอยากคุย อยากอยู่กับพี่นานๆครับ ”)
(“ อืมๆ รอดูอีกทีแล้วนะ ฉันไปทำงานก่อน ”)
(“ ครับ รักนะ รักที่สุด ”)
(“ อืม ”)
แล้วเธอก็วางสายไป เฮ้อ~ หนักใจจัง อดสงสารเขาไม่ได้เลย แต่ถ้ามัวแต่ยื้อต่อไป คนที่เจ็บคงจะเป็นเธอด้วยแน่ๆ
วันศุกร์
พอเลิกงาน แมนก็มารออยู่ก่อนแล้ว วันนี้เธอไม่ได้พารถมาทำงาน ให้ยัยรีมาส่ง บอกแม่แล้วว่าจะไปหาเพื่อน ไปนอนหอแมน ขอกลับพรุ่งนี้ แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
เราทั้งคู่มุ่งหน้าไปในตัวเมืองของจังหวัดทันที พอไปถึงก็ปาไปสองทุ่มกว่าแล้ว เธอได้เข้าพักที่หอพักของแมน ดีหน่อยที่เพื่อนแมนพากันกลับบ้านแล้ว เลยไม่ได้วุ่นวายกับใคร
“ พี่เมษา เดี๋ยวผมไปหาแฟนก่อนนะ อีกสักครู่ไอ้โด่งจะมาหาพี่ ”
“ อืมๆ ขับรถดีๆล่ะ ”
หลังจากนั้นไม่นานโด่งก็มา พอเข้าห้องมาได้ ทั้งกอดทั้งหอม
“ พอแล้ว ”
“ แปลกๆแฮะ ทำไมพี่ไม่โวยวายเลยอะ ”
“ นายก็เนอะ พอฉันเงียบไม่บ่น นายก็ไม่พอใจอีก ”
“ ไม่ใช่แบบนั้นครับ แต่ผมว่ามันแปลกๆ พี่ไม่สบายหรือเปล่า ”
“ สบายดี นายกินอะไรมายัง ”
“ ยังเลย มารับพี่ไปกินพร้อมกันไง ”
“ สอบเป็นไงบ้าง ”
“ ระดับผมได้อยู่แล้วครับ ”
“ ก็ดี นายเก่งอยู่แล้ว ”
“ ผมว่าไม่โอเคแล้วนะ พี่แปลกมากๆเลย หรือจะง่วงนอนแล้วครับ ”
“ ก็เพลียๆนิดหน่อย ”
“ งั้นผมไปซื้อมากินที่ห้องก็ได้ เอาไหม ”
“ ไม่เอา อยากไปสูดอากาศข้างนอกด้วย ”
“ งั้นไปนั่งริมชายหาดเอาไหม ”
“ คนเยอะหรือเปล่า? ”
“ ไม่มีคนรู้จักหรอก ”
“ อืม ”
ริมหาดทรายขาว
“ ครึกครื้นไม่เปลี่ยนเลยเนอะ ”
“ พวกวัยรุ่นเขาชอบมานั่งเล่นกันเวลานี้ประจำแหละ ”
“ ไม่ใช่นั่งเล่นมั้ง มั่วสุมมากกว่า ”
“ เฉพาะบางคนครับ บางวันผมก็มานะ เพื่อนชวนมากินเบียร์ ”
“ หัดดีแล้วนะนายอะ ”
“ ฮ่าๆ ก็มีบ้างแหละ บางวันก็เครียดอะ เรียนหนักไปหน่อย ”
“ เอาแต่พอดีนะ อย่าดื่มเยอะเกินไป ”
“ ครับ ห่วงเขาละสิ ” พยักหน้าแทนคำตอบ เขาก็ยิ้มไม่หุบเลย
“ ไอ้โด่ง กูชวนไม่ยอมมา แต่มากับสาวได้ ไอ้เพื่อนเหี้- ”
“ ฮ่าๆ กูไม่อยากมากับเพื่อน อยากมากับสาวมากกว่าเว้ย ”
“ ใจคอจะไม่แนะนำแฟนให้พวกกูรู้จักเหรอ? ”
“ พี่ว่าไง ” เขาหันมากระซิบถามเธอ
“ บอกไปแค่เพื่อนก็พอ ”
“ โห อยากเปิดตัวกับเพื่อนบ้างอะ ”
“ โด่ง! ”
“ ครับๆ ”
“ ซุบซิบอะไรกันเนี่ย แนะนำมาเถอะไอ้โด่ง กูรออยู่นะ ”
“ เอ่อ...นี่คือรุ่นพี่กูจากโรงเรียนมัธยมนะ เจอกันเมื่อกี้เลย ”
“ อ๋อ น่ารักจังนะ ”
“ เออๆ มึงไปได้ล่ะ กูจะคุยกับพี่เขาบ้าง ”
“ รีบไล่เลยนะมึง ไม่ใช่ว่ามีอะไรในกอไผ่หรอกนะ ”
“ ไม่มี ไปๆ ” เขารีบดันหลังเพื่อนให้ไปห่างๆ
“ พี่อยากกินอะไร ”
“ กินข้าวต้มร้อนๆ ”
“ ผมขอกินเบียร์ด้วยได้ไหม ”
“ แล้วแต่นาย ”
“ ครับ เดี๋ยวซื้อลูกชิ้นด้วยเลย พี่อยากกินยำด้วยไหม ”
“ อืม ”
“ งั้นพี่ไปนั่งรอตรงนั้นก่อนนะ เดี๋ยวผมไปซื้อมาให้ ”
“ อืม ”
นั่งรอไปสักพัก เธอก็หันมองรอบๆ ผู้คนเดินไปมาอย่างเยอะเลย ส่วนมากจะเป็นพวกนักศึกษา ไม่หลับไม่นอนกันหรอกเวลานี้ เรียกว่ามาผ่อนคลายถึงจะถูก สมัยเธอเรียนก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน แต่เธอไม่ได้ดื่มเบียร์ แค่พาเพื่อนมาหาแฟนก็แค่นั้น เลยได้พลอยกินกับแกล้มไปบ้าง
“ นั่น...พี่ดอนนี่น่า มาโผล่ที่นี่ได้ไงวะ ” มือเล็กรีบเปิดมือถือกดโทรออกหาน้องชายทันที
(“ ฉันอยู่ที่ริมหาดทรายขาว แกรีบมารับเลย เร็วๆ ”)
(“ ผมก็อยู่นี่เหมือนกัน ว่าแต่ไอ้โด่งไปไหนล่ะ ”)
(“ เรื่องมันยาว แกอยู่ตรงไหน ไปส่งฉันที่หอก่อนได้ไหม ”)
(“ เคๆ ผมอยู่ตรงแยก พี่เดินมาเลย ”)
รีบวิ่งไปหาแมนทันที เพราะถ้าเกิดพี่ดอนเห็น พี่เขาคงรู้ว่าเธอมากับโด่งแน่นอน เอาไว้จะโทรบอกโด่งทีหลังแล้วกัน รีบไปก่อนดีกว่า
หอพักไฮไลท์
“ พี่เร่งผมจัง มีอะไรหรือเปล่า ”
“ เปล่าๆ แค่ปวดอึอะ ”
“ โธ่ๆ ห้องน้ำสาธารณะก็มี ”
“ มันไม่สะดวกนี่น่า แกไปเถอะ เดี๋ยวฉันเข้าห้องเอง ”
“ แล้วไอ้โด่งอะ ทำไมมันไม่พาพี่กลับมา ตอนแรกไปกับมันไม่ใช่เหรอ? ”
ครืดดด ครืดดดด
“ นี่ๆเขาโทรมาล่ะ นายไปเถอะ ”
“ อืม ”
(“ รอที่หอแมน รีบมาเลย ”)
ไม่ปล่อยให้เขาถามอะไรให้มากความ เธอรีบบอกและวางสายในทันที
🌲________🌲
นามปากกาผกายมาส
- Writer
