บทที่ 7 เพิ่งเริ่มก็พังซะแล้ว
1125 Words
บทที่ 7 เพิ่งเริ่มก็พังซะแล้ว
11 : 40 น.
“ ยัยเมษา แกลืมแล้วเหรอ ที่แม่ใช้อะ ” เออ ใช่ หลังจากอาบน้ำเสร็จเธอก็มานั่งเล่นมือถือเลย
“ ค่ะๆ รอสักครู่ได้ไหม ขอแต่งหน้าหน่อย ”
“ ไม่ต้องแล้ว ไปซื้อบ้านลุงด้วงให้แม่ก็ได้ ” ลุงด้วงก็คือพ่อของโด่ง
“ ไม่เอา ไม่ไป ”
“ ยัยเมษา แม่หิวจนตาลายแล้วนะ แกจะมัวโอ้เอ้ทำอะไรอยู่อีก จะไปร้านไกลๆให้มันเปลืองน้ำมันรถเพื่อ? ”
ครืดดด ครืดดด
พอเห็นว่าใครโทรมา เธอรีบเข้าห้องไปรับสายทันที และเสียงแม่ก็บ่นตามหลังมาเป็นระยะๆ
( “ ว่าไง ” )
( “ มาเอาขนมเมื่อเช้าด้วยที่บ้าน ” )
( “ไม่ไป นายจะบ้าเหรอ ให้ไปที่บ้าน เดี๋ยวก็โดนจับได้หรอก ” )
( “ ที่บ้านไม่มีใคร มาสิ มาเอาแล้วกลับเลย ” )
( “ไม่ไป ” )
( “ งั้นไปตามนัด ไปกินบิงซูกัน แล้วผมเอาไปให้ ตอนแรกกะว่าจะไม่ไปแล้ว จะรอพี่เลี้ยงดีกว่า แต่เปลี่ยนใจล่ะ ” )
( “โอเคๆ ไปก็ได้ ไม่มีใครแน่นะ ” )
( “ ครับ ” )
หลังจากนั้นเธอก็รีบบึ่งไปบ้านเขาในทันที ใช้เวลาเพียงหนึ่งนาทีก็ถึงแล้ว
“ รสดี รสหมูมีไหม ” มาถึงก็สั่งของก่อน ให้เขาเอามาให้เลย ไม่ได้ลงจากรถ สายตาก็สอดส่องว่าไม่มีใครจริงๆเหรอ?
“ อะนี่ ” โด่งเดินถือมาให้พร้อมถุงขนมที่เขาซื้อให้เมื่อเช้า
“ กี่บาท ”
“ ไม่เอา เดี๋ยวผมจ่ายให้เอง ”
“ ของซื้อของขายนะ นายรับเงินไปเถอะ ”
“ ไม่เอาครับ ”
“ โด่ง! ”
“ ถ้าขืนชักช้าพ่อแม่กลับมาเห็นไม่รู้ด้วยนะ ”
“ พวกท่านไม่รู้หรอก เพราะฉันแค่มาซื้อของเอง ”
“ งั้นก็ลงมาคุยกันก่อน มาคุยกันประสาพ่อค้ากับลูกค้า มาสิ เดี๋ยวเลี้ยงไอติมหนึ่งแท่ง ”
ครืดดด ครืดดด
“ แป๊บๆ แม่โทรมา ”
( “ ค่ะแม่ ” )
( “ ซื้อไข่ไก่มาด้วยยี่สิบบาท ” )
( “ ค่ะ ” )
“ โด่งเอาขนมหลังรถกะบะลงมาด้วย ” เสียงนี้เรียกสายตาเราสองคนให้หันมอง อ้าว พี่ดอนอยู่บ้านเหรอนี่ ไหนโด่งบอกไม่มีใครไง
“ ครับพี่ ” โด่งทำตามพี่ชาย เธอรีบลงจากรถแล้วเข้าไปในร้านทันที เพื่อไม่ให้มีพิรุธจนเกินไป
“ เอาไข่ไก่ยี่สิบบาทค่ะ ” สั่งพี่ดอนในทันที อย่าให้มีพิรุธนะยัยเมษา
“ ว้าวว มือถือสวยจัง ซื้อนานยัง ” พี่ดอนเอ่ยทักตอนที่ยื่นถุงใส่ไข่ไก่มาให้เธอ
“ เพิ่งซึ้อไม่นานค่ะ ” น้องชายพี่ไงซื้อให้ ฮ่าๆ
แล้วก็รีบบึ่งรถกลับบ้านทันที เพราะสายตาพี่ดอนมองมาแปลกๆแล้วอะ
บ้านศิลาลักษณ์
“ โด่ง เมื่อวันก่อน นายซื้อมือถือให้ใคร ”
“ พี่รู้เหรอ ”
“ พี่เห็นตอนที่นายออกจากร้านมือถือ และมาแอบดูตอนที่นายเข้าห้องน้ำที่บ้านอะ ”
“ เอ่อ...ผมซื้อให้แฟนครับ ”
“ ใช่คนที่มาช่วยเก็บน้ำยางเมื่อเช้าไหม ”
“ คนนั้นไม่ใช่ครับ เขามายืมถังน้ำกับไม้กวาดเก็บยางจริงๆ ”
“ แล้วคนนั้นคือใคร ”
“ เอ่อ...รุ่นพี่น่ะครับ ผมลืมชื่อเธอ จำไม่ได้ ”
“ อืม แล้วแฟนนายคือใคร เด็กซอยเดียวกับพวกเราไหม ”
“ ไม่ใช่ครับ ”
“ อืม ”
“ พี่ดอนมีอะไรหรือเปล่าครับ ”
“ เปล่าๆ นายสนิทกับแมนใช่ไหม ”
“ ครับ ”
“ ดิวชอบพี่สาวแมน ขอเบอร์ให้หน่อยสิ ”
“ ไม่ได้! ”
“ อ้าว ทำไมล่ะ ”
“ เอ่อ...พี่เขาไม่ชอบคนที่อายุน้อยกว่าครับ ”
“ อืม นายรู้ไหมว่าแม่ก็ไม่ชอบลูกสะใภ้ที่มีอายุกว่าลูกตัวเองห้าปีเหมือนกันนะ ”
พี่ดอนทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วเดินจากไป ทำเอาเขาถึงกับนิ่งและมองตามหลังพี่เขาไป หรือพี่เขาจะรู้แล้ว ไม่หรอก อีกอย่างแม่ก็ไม่เคยพูดนะ เท่าที่จำความได้ บ้านเราอะไรก็ได้ ขอแค่คนที่เข้ามาเป็นลูกเขยลูกสะใภ้ให้ เป็นคนดีก็พอ
วันต่อมา...
ครืดดด ครืดดดด
ไอ้เด็กนี่ไม่มีเรียนหรือไง โทรมาอีกแล้ว ไม่รู้เหรอว่าเธอต้องขับรถไปทำงานเวลานี้อะ
เธอบ่นในใจเพราะคิดว่ามีแค่คนเดียวที่สามารถโทรหาเช้าเที่ยงเย็นก่อนนอนได้ทุกวัน
แต่ทันทีที่ล้วงมือถือจากกระเป๋าขึ้นมา ปรากฏว่าเป็นเบอร์แปลกไม่มีชื่อ ลองรับก่อนดีกว่าถ้าเป็นคอลเซ็นเตอร์ค่อยวางสายก็ได้
( “ ฮัลโหลครับ ใช่เบอร์เมษาหรือเปล่าครับ ” )
( “ ใช่ค่ะ ” )
( “ นี่พี่ดอนเองนะ ” )
( “ อ๋อ ค่ะ ” )
แค่ได้ยินเท่านี้ เธอก็เบรกรถเกือบหัวทิ่ม แล้วพี่ชายแฟนได้เบอร์เธอมาจากไหน แล้วโทรมาทำไม มีอะไรหรือเปล่าเนี่ย
( “ คือพี่ขอพูดตรงๆนะ ” )
( “ ค่ะ ” )
( “ น้องพี่ยังเด็ก ” )
( “ ... ” )
( “ พี่ไม่ได้จะว่าเมษาไม่ดีนะ แต่เจ้าโด่งมันยังเด็กเกินไป พี่ว่าถ้าคบกันคงไม่เหมาะหรอก ” )
( “ ... ” )
( “ เมษาอย่าโกรธพี่เลยนะ เพราะพี่รักน้องชาย พี่เลยต้องพูดเอง ” )
( “ ... ” )
( “ เรื่องนี้ที่บ้านไม่มีใครรู้หรอก พี่รู้เองจากมือถือที่เห็นของเมษาอะ ” )
( “ ค่ะ ” )
( “ พี่ว่ามันแพงเกินตัวไป อีกอย่างน้องพี่ยังไม่ได้ทำงานเลย ยังเรียนอยู่ แต่น้องพี่ก็มีความอดทนและพยายามเพื่ออดออมมาซื้อมือถือให้เมษา พี่ว่ามันแปลกๆนะ ทั้งที่เมษาก็มีงานทำแล้ว แบบนี้ไม่เรียกเข้าข่ายหลอกเด็กเหรอ ” )
( “... ” )
( “อย่าโกรธพี่เลยนะ แต่ถ้าเป็นไปได้ อย่าคบกับน้องพี่เลย ให้เด็กมันเรียนก่อน ” )
( “ ค่ะ ”)
( “ไม่โกรธพี่นะ ” )
( “ ค่ะ ” )
หลังจากนั้นสายก็หลุดไป นี่แหละ เป็นสาเหตุหนึ่งที่เธอเคยกลัว และมันก็เกิดขึ้นจริงๆ ใครๆก็ต้องพูดว่าเธอหลอกเด็ก แล้วนี่พี่ชายเขามาพูดเองแบบนี้ เธอก็คงไม่มีหน้าไปเป็นแฟนเขาแล้วแหละ เฮ้อ เพิ่งเริ่มก็พังซะแล้ว
ไม่เลย ไม่น่ามีใจ ไม่น่าหวั่นไหว ไม่น่าเผลอใจ ฮื่อๆ ถึงจะคบกันแค่สัปดาห์ แต่เธอก็รู้ว่าโด่งจริงใจ ใส่ใจเธอจริงๆ ต่อให้เธอจะน่าเบื่อ ไม่เคยพูดดีๆ แต่เขาก็ไม่เคยว่า ทุกอย่างเขาหามาให้เอง เธอไม่เคยขอ ต่อไปคงไม่มีแล้ว มันก็จริงตามพี่ดอนว่าแหละ โด่งยังเด็กเกินไปจริงๆ
🌲________🌲
นามปากกาผกายมาส
- Writer
