ADVENTURE 2
1278 Words
Nang masiguro kong wala ng dadaan agad akong naghubad at lumusong. Tss, I dont have any f*****g choice. Agad akong nagbihis sa loob ng kweba, na nasa may di kalayuan saka ako naglakad pauwi.
Habang naglalakad ako, napaisip ako. Ano kayang klaseng mundo ako napadpad? Base on what I've seen kanina, those people are mens or an army of a kingdom, or a dynasty or an empire. Their armors where roman inspired, imposible namang bumalik ako sa nakaraan, kasi before, Romans doesn't have powers.
Maybe Na-riencarnate ako sa ibang mundo o dimension but...why? I mean why me? Hindi ko alam if deserve ko ba?
Napakamot ako sa ulo ko ng madinig ko ang reklamo ng tyan ko. Napatigil ako bago luminga linga, my eyes locked on a twsisted tree. Lumapit ako sa puno tapos ay tumingala.
Madaming bungang green apple, uso pala 'to dito? Itinaas ko ang hem ng damit ko bago marahang sinimulan ang pag-akyta, hindi naman kasi masyadong mataas, kaya mabilis akong nakaakyat sa itaas, dagdag niyo pang maraming sanga. Pumitas ako ng isa saka umupo sa sanga at nagsimula ng kumain.
I heave a sigh then chew the fruit. I miss those delicious foods that cooked and serve for me before, I got transported in this kind of world. Puro prutas lang kasi nakakain ko dito although, its good for the physical health anyway.
Malayo ang tanaw ko, ang daming mayayabong na mga puno na makikita mo, green na green ang mga dahon preskong hangin. Very peaceful. I'm not really appreciative when it comes to nature, four corners of my office lang nakikita ko in my whole 25 years of existance. I have no time for rest, vacations, sight seeing, nature viewing and even shopping. Yes, I do travels, I've been in so many country, but its only for business.
Being a daughter, an Heiress of a well known family is really hard.
You have to reach their expectation. The expectation of the people around you. The expectation of how high you had to contribute in business world. You have to work hard, para malamangan ang mga nagawa nila, ng mga nagdaang henerasyon sa pamilya namin. Bieng a business woman is really stressful the pressure in your nerves is really heavy. I didn't even enjoy my teenage years.Hayst
Maybe ito 'yong second chance ko na gawin 'yong mga gusto kong gawin. Napangiti ako sa naisip ko at nagpatuloy sa pagkain. Maybe everything is meant to happen, my destiny is already planned and written in this world.
"Grrr...Grrr.."
Napatigil ako sa pagkain ng madinig ko ang tunog na 'yon, it's a wild animal's groan. Dahan-dahan akong yumuko para tingnan ang baba. Nanlaki ang mata ko
"Oh ghad its a white tiger!!"
Anlaki nya nakahiga s'ya, may sugat s'ya sa tagiliran. Pinagmasdan ko lang 'yong tigreng naghihingalo
I dont have any plan to help that thing, baka lapain pa ako...BUT f**k!
My merciful side wants to help that f*****g wild beast.
"Really, merciful side?" sarkastikong mahinang bulong ko napairap nalang ako. Why the heck Im talking to myself, anyway? Stupid self your now insane.
"Tss," bulong ko bago tumalon pababa. Agad na napatayo at napatingin sakin ang tigre, napaatras naman ako ng ipakita ang matataas nyang pangil.
The f**k Maxime, I already told you lalapain tayo n'yan. Napaatras ulit ako ng humakbang ito papalapit sakin. Tinaas ko 'yong dalawa kong kamay para pigilan s'yang lumapit.
"Relax, I won't hurt you" saad ko. Napatigil ito at napatitig sakin.
Wow, parang naintindihan n'ya 'yon. Lumunok muna ako bago dahan-dahang lumapit sa kanya, hinimas ko ang ulo nya tapos ay nilapitan ko ang sugat nya. Mas lalong inilapit ko ang mukha ko, malalim ang sugat na natamo niya. Bumalik ako ulit sa harapan ng tigre.
"Dito ka lang ahh, hahanap lang ako herbal plant" paalam ko bago bumalik sa nadaanan ko kaninang halaman. Buti nalang may kaunting alam ako about sa herbal medicine, and I also need it in case of emergency. Agad akong pumitas ng dahon saka agad na bumalik.
I saw the tiger laying on the ground, while his eyes is closed. I can read his face and I must say, his in total pain right now.
Dinikdik ko yung hemorrhage plant, na nakuha ko tapos ay nilagay iyon sa sugat n'ya, para matigil iyon sa pagdurugo. Medyo diniin ko ang kamay ko dinig ko ang mahihina n'yang angil. Nanatili muna ako ng ilang minuto sa tabi n'ya, bago ako tumayo at pinagpagan ang damit ko.
'I think You're now okay Mr. Tiger aalis na ako," bulong ko bago hinaplos ang balahibo niya.
"Hanggang sa muli" dagdag ko pa. May naalala kasi akong 'yon ang gamit na salita 'pag nagpapaalam ang nanay noon ni Maxime sa kaniya. Hinarap ko na ang daanan papunta sa kubo ni Maxi--ko.
While I'm walking, many question came in my thoughts again, like...ano nga bang klaseng buhay meron sa labas ng gubat?
Is it like a city?
Many high building and structures?
Is it peaceful like here?
Or not?
"Master, tingin ka po sa dinadaanan mo." Agad akong napatigil sa paglalalakad at marahas na nilingon ang nagsalita. Kumunot ang noo ko ng makita ko lang do'n ay 'yong tigre, wait don't tell me yung tigre ang nagsalita.
"Imposible naman 'yon 'no," sabi ko sa sarili ko. I mentally groan. Now, what? Nagsasalita na ako ng mag-isa? I am still normal, right?
"Oh my gosh Blaine, kelangan mo na magpaconsulta sa doctor or sa phycologists," pairap na sambit ko sa sarili ko bago tinuon ang atensyon ko sa tigre.
"Oh Mr. Tiger, I thought bumalik ka sa lungga mo?" Nagtatakang tanong ko sa kanya, pero nakatitig lang sya. Napairap nalang ako ng marealize kong 'di nga pala nagsasalita ang mga tigre. Kaya humarap na lang ulit ako sa daanan ko saka nagsimulang humakbang
"Master." Napatigil ulit ako sa paglalakad dahil sa boses na 'yon. Tinalasan ko ang pakiramdam ko, pero wala akong maramdamang kahit na sino sa paligid ko.
"Master." Marahas akong napalingon sa likoran ko, pero wala akong taong nakikita. I frown. Imposible namang maligno, kasi sa mga nakikita kong puno dito, wala namang mataba. 'Yon kasi ang mga punong sabi nilang may nakatira raw.
Anyways, who the f**k is the owner of that f*****g voice. Hindi kaya nababaliw na ako kaya nakakarinig ng mga boses?
Eh di ba kumain ako kanina?
Hindi naman ako nag-skip ng breakfast, lunch, dinner and even snacks kahit na paulit-ulit lang yung kinakain kong prutas. I heavily sigh.
"Whoo! Imagination mo lang 'yon Blaine, relax hindi ka pa baliw," pangungumbinsi ko sa sarili ko bago naglakad ulit.
"Master" Napadiin ako ng pagpikit sa mata ko. That voice again. Nagsimula nanaman akong humakbang
Master, [3rd]
Master, [4rth]
Master, [5th]
Master, [6th]
Master, [7th]
Master, [8th]
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Not minding the voice who keep calling me master. My gosh my patience is getting thinner and thinner
"Master." It's the 9th time nakakabwesit na ako. 'Yong kamao kong halos pumuti na, dahil sa higpit ng pagkakakuyom. Patience blaine, more patience.
Medyo nakaluwag na ako ng paghinga dahil nawala na 'yong tumatawag sakin. Akala ko wala na, tanginang lintek 'di pa pala.
'Master. '
FUCK THATS IT!
Wala na akong pasensya ubos na ubos na. Umiinit na rin ang katawan ko, then I just found myself holding a red ball, umiilaw sya like, gawa sya sa petal ng rose. Pero dahil naiinis ako ngayon wala akong time para ma-shock. Shuta lang
"WHO THE HELL ARE YOU? LUMABAS KA, HARAPIN MO KO, DUWAG!" naiinis kong bulyaw mas lalo akong nainis dahil walang lumabas sa kahit saan.
"FACE ME MOTHERFUCKER!" galit na talaga ako.
Ohh god, inuubos nya pasensya ko!
- Writer
