ระบำรักมาเฟีย

เด็กดื้อ NC 25+

สามชั่วโมงผ่านไป

"ตกลงเอายังไง?" คาลล์เอ่ยถามขึ้นระหว่างรับประทานอาหารด้วยกันเป็นมื้อแรกซึ่งเป็นมื้อเย็น แอลล์ยังคงมีสีหน้าบึ้งตึงเมื่อเธอจำใจต้องตกลงกับบราวน์เรื่องให้อาจารย์สอนเต้นระบำมาสอนที่บ้านเพราะคำสั่งของคาลล์

"ก็ตามนั้นแหละค่ะ"

"ดี!" คำพูดของมาเฟียร์หนุ่มทำให้เเอลล์ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดว่าทำไมชีวิตของตนเองต้องยอมให้ใครมาบังคับถึงเพียงนี้ เธอเห็นหน้าคาลล์แล้วก็รู้สึกไม่อยากทานข้าวต่อจึงหยัดกายลุกขึ้นและเดินกลับขึ้นไปยังชั้นสองโดยมีคาลล์ลุดเดินตามหลังขึ้นไป จนกระทั่งทั้งสองเดินมาถึงหน้าห้องแต่ก็ยังคงไม่มีบทสนทนาใดๆ ชายหนุ่มเลือกที่จะไม่พูดอะไรกับหญิงสาวและตรงเข้าไปในห้องนอนของตนเองทันที

"ดี! ไม่ต้องมาพูดกันเลยนะ" แอลล์พูดขึ้นหลังจากบานประตูของคาลล์ถูกปิดลง เธอรู้สึกดีที่เขาไม่พูดถึงเรื่องที่จะทำโทษตนในคืนนี้ด้วย ร่างบางจึงเดินเข้าไปในห้องนอนของตนเองและใช้เวลาราวๆสามสิบนาทีในการอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อย

หลังจากนั้นร่างบางในชุดคลุมอาบน้ำเพียงผืนเดียวก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางสบายใจ ทว่าดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมิ่ิเห็นว่าคาลล์ยั่งจิบไวน์อยู่บนโซฟาในห้องนนอนของตน

"คุณ!"

"ขึ้นไปบนเตียง!" เขาชี้นิ้วไปบนเตียงและออกคำสั่งเสียงเรียบพร้อมทั้งกระดกไว้จนหมดแก้ว

"ทำไมคะ?" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ

"ยังจะกล้าถามอีกหรอ เมื่อตอนกลางวันฉันคุยกับเธอไว้ว่ายังไง จำได้หรือเปล่าล่ะ?"

"นี่! ถ้าคุณจะลงโทษฉันก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ในนี้"

"หึ! หรือจะเป็นห้องฉันดีล่ะ?" คาลล์เหยียดยิ้มมุมปากและรินไวน์ก่อนจะกระดกมันเข้าปากอีกอึกใหญ่ จากนั้นร่างสูงกำยำจึงหยัดกายลุกขึ้นยืนและเดินตรงเข้ามาใกล้ แอลล์ปรายตามองไปยังขวดไวน์ที่เขาดื่มหมดไปครึ่งขวดแล้วก็รู้สึกประหม่าและใจคอไม่ดีเอาเสียเลย

"ถอยออกไปนะคะ" ร่างบางถอยหลังออกไปเรื่อยๆจนประชิดขอบเตียง คาลล์โน้มใบหน้าลงมาใกล้จนแอลล์เสียหลักล้มลงบนเตียงนอนนุ่ม หญิงสาวมีเพียงชุดคลุมอาบน้ำเพียงตัวเดียวเท่านั้นที่ห่อหุ้มร่างกายอันบอบบางไว้ ใบหน้าหล่อคมคายกระตุกยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์แล้วจึงกระชากชุดคลุมของหญิงสาวออกอย่างง่ายดาย

"อ๊าาายย! ไอ้คนบ้า!" เขากดหัวไหล่มนให้นอนแผ่หลาลงบนเตียงนอนด้วยสภาพเปลือยเปล่าในขณะที่แอลล์กรีดร้องโวยวายออกมาด้วยความตกใจ

"ร้องไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอก!" มาเฟียหนุ่มขยับมือลงมาจับเรียวขาสวยของเธอทั้งสองข้างแยกออกจากกันจนเผยให้เห็นกลีบดอกไม้บริสุทธิ์ที่ยังไม่ถึงฤดูแรกแย้ม หญิงสาวดื้อรั้นโดยการดิ้นจนสุดแรงทว่าเธอกลับไม่สามารถสู้แรงอันมหาศาลของเขาได้

"อย่าทำอะไรฉันนะ!" เสือหรือจะยอมปล่อยเหยื่อรสชาติหอมหวานที่ถูกนำมาเสิร์ฟตรงหน้าเช่นนี้ เขาหยัดกายขึ้นยืนตรงและถอดชุดนอนของตนเองออกจนกายกำยำเปลือยเปล่า แอลล์มองเห็นแก่นกายของเขาแข็งชันชี้ขึ้นเพดานราวกับว่ามันถูกเตรียมความพร้อมไว้ตลอดเวลาอยู่แล้ว

"คาลล์ ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!" หญิงสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจและออกปากไล่เขาเมื่อร่างกายของเธอถูกคร่อมไว้ด้วยกายกำยำของมาเฟียหนุ่ม เขาโน้มกายลงมาใกล้จนได้กลิ่นหอมละมุนของเด็กสาวและกดข้อมือเล็กลงกับเตียงนอน เต้านมขาวอวบกำลังถูกใบหน้าคมคายของเขาซุกไซ้ไปทั่ว จากนั้นริมฝีปากหยักจึงขยับขึ้นมาครอบดูดยอดบัวตูมอย่างเอาแต่ใจ

"อื้อ...คาลล์" สัมผัสแรกที่คาลล์กำลังได้รับมันทำให้เขาสัมผัสได้ถึงความบริสุทธิ์ในกายบอบบางของหญิงสาว ริมฝีปากซุกซนตะโบมดูดดื่มปลายถันสองข้างสลับกันไปมาเนิ่นนานในขณะที่ร่างบางกำลังบิดเร่าไปมารับกับสัมผัสที่ตนโหยหานั้น

"อ้าส์! คาลล์จะทำอะไร?" แอลล์ครวญครางออกมาในขณะที่ริมฝีปากของคาลล์ขยับลงมาตามหน้าท้องแบนราบจนมาถึงเนินสวรรค์ซึ่งเป็นที่อยู่ของดอกไม้บริสุทธิ์ที่ไม่เคยมีภุมรินทร์ใดได้เด็ดดื่มเกสรมาก่อน

"คาลล์..." คาลล์ได้ยินเสียงเรียกชื่อของตนเองราวกับว่าหญิงสาวกำลังเรียกร้อง เขาบดจูบกลีบเนื้อบริสุทธิ์อย่างหนักหน่วงและเนิ่นนาน จากนั้นจึงยื่นปลายลิ้นสากออกมาแตะตวัดโลมเลียไปทั่วกลีบดอกไม้บอบบางปราศจากไรขนน่าหลงใหล

"อ้าส์ รู้สึกแปลกๆ" ร่างบางบิดเร่าไปมาในขณะที่ปลายลิ้นอุ่นตวัดแสกกลางระหว่างกลีบดอกไม้บอบบางนั้น

"อ๊าส์! คาลล์ เสียว..." ร่างบางดิ้นพล่านในเวลาต่อมาเมื่อปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มตวัดขึ้นลงหนักหน่วงยิ่งขึ้นและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง เสียงครวญครางถูกปลดปล่อยออกมาอย่างลืมอาย แอลล์จินตนาการถึงกิจกรรมรักของคาลล์และผู้หญิงสองคนนั้นจึงเกิดความรู้สึกขยะแขยงในตัวเขาขึ้นมาทันทีทันใด

"อ้าส์! ถอยออกไปนะ!" แม้จะเอ่ยปากห้ามทว่าร่างกายบอบบางกลับกำลังดิ้นพล่านพร้อมกับหยัดสะโพกงอนเข้าหาปลายลิ้นร้อนของมาเฟียหนุ่มที่กำลังละเลงลิ้นหนักหน่วงลงบนยอดเกสรแรกแย้มของหญิงสาว เธอรับรู้ได้ถึงความรู้สึกแปลกใหม่ที่เรียกว่าความเสียวกระสันและมันทำให้เธอได้รับรู้รสชาติของความสุขทางกายโดยแท้จริง

"อ้าส์! รู้สึกแปลกๆ" คาลล์ละเลงลิ้นหนักหน่วงจนแอลล์เกิดความรู้สึกเกร็งชาไปทั้งลำตัว ความวาบหวามแพร่กระจายไปทั่วทุกสัดส่วนในร่างกายจนเธอหมดเรี่ยวแรงในเวลาต่อมา

"อื้อ อ้าส์ คาลล์ ไม่ไหวแล้ว" หญิงสาวครวญครางออกมาเพราะรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่กำลังจะถึงปลายฝัน เธอกำลังมีความสุขโดยสัญชาตญาณแม้จะไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน จนในที่สุดร่างกายบอบบางที่กำลังดิ้นพล่านก็กำลังเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด หญิงสาวเกร็งไปทั้งลำตัวพร้อมกับกระตุกกายบอบบางครู่หนึ่ง จากนั้นเธอจึงดันศีรษะของคาลล์ออกทว่าชายหนุ่มกลับยังคงลิ้มรสเกสรที่หญิงสาวปลดปล่อยออกมาอย่างไร้ความรังเกียจ จากนั้นใบหน้าหล่อคมคายจึงพรมจูบขึ้นมาตามหน้าท้องแบนราบและตะโบมดูดดุนเต้านมอวบอิ่มอีกครั้ง วินาทีนี้คาลล์คงลืมไปแล้วว่าเด็กสาวในอ้อมกอดของตนคือเด็กสาวอายุสิบเจ็ดปีที่มีศักดิ์เป็นบุตรสาวบุญธรรมของตน

"อื้ม...อยากทำแบบนั้น" แอลล์พึงพำขึ้นมาทำให้มาเฟียหนุ่มดึงสติตนเองกลับมาได้ เขาตัดสินใจถอนริมฝีปากออกมาและเดินกลับไปนั่งที่โซฟาพร้อมกับกระดกไวน์เข้าปากอีกครั้ง แอลล์รู้สึกหน้าชาที่ดูเหมือนกำลังถูกปฏิเสธและรู้สึกอายในเวลาเดียวกัน มือเรียวจึงดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมกายบอบบางไว้และเบือนหน้าไปทางอื่นเพราะไม่กล้าสบตากับคาลล์อีกต่อไป

"เรื่องครูสอนเต้นระบำ...ถ้าเป็นไอ้คนที่มันมาหาเธอวันนี้ฉันไม่อนุญาตให้มันสอน" คาลล์พูดออกมาเสียงเรียบพร้อมทั้งกระดกไวน์เข้าปากอีกครั้ง

"หมายความว่ายังไง?"

"ก็มันเป็นผู้ชายที่หน้าตาดี มันอาจจะเสร็จเธอก็ได้ ดูความร่านของเธอสิ หึ!" คาลล์เหยียดยิ้มมุมปาก

"คุณนี่มันเป็นผู้ชายจริงหรือเปล่า ด่าผู้หญิงว่าร่านแบบนี้ก็ได้หรอทั้งๆที่คุณเป็นฝ่ายเข้ามาหาฉันเอง?" คาลล์จ้องมองแก้วไวน์ในมือด้วยรอยยิ้มเหยียดหยันก่อนที่เขาจะหยัดกายลุกเดินมาหยิบเสื้อผ้าของตนเองขึ้นมาสวมท่าทางสบายใจ จากนั้นเขาจึงดินกลับไปที่โซฟาและถือขวดไวน์เดินออกไปทันทีโดยไม่ฟังว่าหญิงสาวจะพูดอะไรอีก