ตอนที่ 2
1085 Words
เอาไว้ เพราะว่าอึดใจต่อมาฝนก็ตกลงมาอย่างหนักราวกับฟ้ารั่ว
ในเวลาต่อมา
ขณะที่ผมกำลังนั่งอยู่ใต้ถุนเรือน เจ้าของบ้านถือขันน้ำมาวางลงตรงหน้า
“ไอ้หนุ่ม... กินน้ำก่อน”
พ่อเลี้ยงของอาร์ตผายมือมายังขันน้ำอลูมิเนียมที่แกถือมาวางเอาไว้ใกล้ๆ กับโต๊ะที่ผมนั่ง
“ขอบคุณครับลุง”
ผมยกขันน้ำขึ้นดื่ม ตายังแอบเหลือบมองเจ้าของบ้านเป็นระยะ จากนั้นก็แนะนำตัว บอกเล่าความเป็นมาระหว่างผมกับไอ้อาร์ตลูกชายแก ไม่งั้นลุงเสืออาจจะเข้าใจผิดคิดว่าผมเป็นพวกสิบแปดมงกุฏแอบเข้ามายกเค้า
ลุงเสือเป็นผู้ชายที่หล่อมากจริงๆ จนทำให้ผมเกิดความอยากรู้ว่าแกเป็นคนที่ไหน เป็นลูกครึ่งหรือเปล่านะ? ผมไม่แน่ใจ? แต่ก็น่าจะใช่ ยืนยันด้วยใบหน้าคมคร้าม ตาคมสีสนิมเหล็ก ผิวก็เป็นสีแทนเหมือนพวกละติน
“คืนนี้เอ็งนอนห้องไอ้อาร์ตก็แล้วกัน”
ลุงเสือกล่าวอย่างไม่เรื่องมาก
“ได้ครับ”
ผมรีบตอบ
“แต่ลุงยังไม่ต้องบอกไอ้อาร์ตนะครับว่าผมมาหา เพราะว่าผมอยากเซอร์ไพรส์มัน”
“ได้สิ... ”
“เอ็งหิวหรือเปล่า... ในตู้กับข้าวมีข้าวมีแกง หิวก็หาเอาเองนะ... ทำตัวตามสบาย คิดเสียว่าเป็นบ้านตัวเอง”
ลุงแกกล่าวแมนๆ สไตล์ผู้ชายง่ายๆ
“ครับลุง”
ผมรีบตอบ แม้ว่าเราเพิ่งเจอหน้ากันเป็นครั้งแรก แต่ผมก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นเป็นกันเองของเจ้าของบ้าน จากนั้นลุงเสือก็พาผมขึ้นมาบนเรือน บอกให้รู้ว่าห้องนอนของอาร์ตอยู่ตรงไหน ซึ่งก็อยู่ติดกับห้องนอนของแกนั่นแหละ
“บรรยากาศดีจังครับลุง”
ฝนเริ่มซาเม็ด เหลือเพียงละอองฝนที่โปรยปรายผ่านม่านสีทองของแสงแดดประกายสุดท้ายของวัน สาดออกมาในทันทีที่กลุ่มเมฆก้อนใหญ่เคลื่อนผ่านไปแล้ว
“ว้าว... ผมชอบบ้านไม้แบบนี้ครับ... มีชานเรือนด้วย”
ผมเก็บอาการตื่นเต้นเอาไว้ไม่ไหว เมื่อเจ้าของบ้านพาเดินมายังชานเรือนโล่งกว้าง มีแคร่ไม้ตั้งเอาไว้ใต้กิ่งก้านร่มครึ้มของต้นไผ่ที่ลำต้นของมันสูงขึ้นมาเลยชานเรือน พอทอดสายตามองออกไปทางหลังบ้าน ก็พลันเห็นสวนลิ้นจี่และคูคลองร่องน้ำ ทอดผ่านมากลางสวน
“บรรยากาศดีจริงๆ ครับ... มีคลองด้วย น้ำใสน่าเล่นมากครับ”
ผมทอดสายตาชมความงดงามของบ้านสวนด้วยความรู้สึกตื่นเต้น
“เอ็งอยากเล่นน้ำไหมล่ะ... เอ่อ... ลุงยังไม่รู้จักชื่อเอ็งเลยนะ”
ลุงเสือว่า จริงสิ... ผมลืมไปได้ยังไง คงเป็นเพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับบรรยากาศรอบกาย จึงลืมแนะนำตัวเองกับลุงเสือ
“ผมชื่ออานนท์ครับ... เรียกผมว่า ‘นนท์’ ก็ได้ครับ”
“โอเค... นนท์”
“แล้วจะให้ผมเรียกลุงเสือว่ายังไงครับ?”
“ก็เรียกลุงเสือนั่นแหละ”
เจ้าของบ้านตอบอย่างไม่เรื่องมาก ตอนที่พูดลุงเสือไม่ได้มองหน้าผม แต่ก้มลงคว้าถุงยาเส้นขึ้นมามวนใบจากจุดสูบ พ่นควันสีขาวกำจายไปในเวิ้งอากาศของตอนใกล้ค่ำ
“อันที่จริงวัยประมาณนี้ผมน่าจะเรียก ‘พี่’ มากกว่านะครับ เพราะว่าลุงเสือยังไม่แก่ถึงขั้นต้องเรียกลุง”
ผมลองหยอด แต่ที่พูดมานี้ก็ไม่ได้เกินเลยไปกว่าความจริงเลยสักนิด
“ตามใจ เอ็งอยากเรียกอะไรก็เรียก... อันที่จริงอายุลุงก็ไม่น้อยแล้วนะ ทุกวันนี้ก็แตะเลขสี่แล้ว”’
ลุงเสือกล่าว
“แต่ดูเหมือนสามสิบต้นๆ”
ผมรีบตอบ
“คงเป็นเพราะว่าลุงชอบออกกำลังกาย... แล้วงานหนักในสวนก็ทำให้ลุงได้ออกแรงตลอด”
สุงเสือกล่าวพลางยกมวนยาเส้นที่คีบอยู่ในมือขึ้นสูบ ผมเหลือบมองใบหน้าคมคร้ามของลุงเสือ แสงแดดประกายสุดท้ายก่อนค่ำสาดมากระทบเสี้ยวหน้าหล่อเหลา จมูกโด่งเป็นสันสวย มัดกล้ามแน่นนูนไปทั่วทั้งตัวเพราะว่าเรือนร่างช่วงบนเปล่าเปลือยปราศจากเสื้อ ช่วงล่างมีเพียงผ้าขาวม้าคาดเอวและกางเกงขาก๊วยตัวบาง
และในทุกครั้งที่ลมพัดมา ทำให้เนื้อผ้าแนบเน้นต้นขากับก้นสอบสวยหนั่นแน่นไปด้วยมัดเนื้อ... แล้วยังเห็นแก่นกายเป็นรูปเป็นลำนูนเด่น ทำให้ผมรู้ว่าลุงเสือไม่ได้ใส่กางเกงในตามประสาหนุ่มใหญ่สไตล์บ้านๆ ที่นุ่งกางเกงขาก๊วยจนชิน
“น้ำในคลองใสมากครับ”
ผมทำทีเป็นเหลือบมองไปยังคลองน้ำใส ทอดยาวผ่านมากลางสวนลิ้นจี่ ทั้งที่ยังรู้สึกใจเต้นแรงกับภาพตอนลมพัดเข้ามาปะทะกางเกงลุงเสือจนเห็นแก่นกายเป็นรูปเป็นลำ... ทำเอาผมใจเต้นระทึก
“ตอนค่ำๆ ลุงก็ลงอาบน้ำในคลองนี่แหละ... ถ้าเอ็งสนใจอยากเล่นน้ำจะไปด้วยกันก็ได้นะ”
“ไปครับไป... ”
ผมละล่ำละลักตอบ ก่อนจะนึกตำหนิตัวเองว่าไม่ควรแสดงอาการ ‘อยาก’ จนออกออกหน้า ยังไงก็ควรเก็บอาการเอาไว้บ้าง
“แต่ผมว่ายน้ำไม่ค่อยเก่งนะครับ”
ผมเกิดและเติบโตในเมือง เรียนรู้การว่ายน้ำจากสระว่ายน้ำตื้นๆ ของบ้าน
ชีวิตที่ผ่านๆ มาของผมติดสบายเพราะเป็นคุณหนู รอบกายมีคนรับใช้ล้อมหน้าล้อมหลังมาโดยตลอด
“งั้นเย็นๆ ไปฝึกว่ายน้ำกัน”
ลุงเสือทอดสายตามองไปยังลำคลอง
“ครับ... ”
ผมรีบตอบ สายตายังไม่ละจากเรือนร่างสูงใหญ่สุดเซ็กซี่ของลุงเสือ ลำคอบึกบึนรับกับช่วงบ่ากว้าง แผ่นหลังดูแกร่งหนาเหมือนกระดาน หากในยามขยับกายก็ปรากฏริ้วลายกล้ามเนื้อเด่นชัดสวยงาม ปั้นไหล่นูนแน่น ต้นแขนใหญ่กว่าขาของผมเสียอีก
เมื่อแยกมาจากหนุ่มใหญ่เจ้าของบ้าน ผมก็เข้ามาในห้องนอนซึ่งเป็นของไอ้อาร์ตเพื่อนรัก
‘โห... แมร่งซกมกใช้ได้เลยนะมึง’
ผมอดไม่ได้ที่จะสบถด่าเจ้าของห้อง เมื่อเหลือบไปเห็นกองเสื้อผ้าที่วางเอาไว้ท้ายเตียง กางเกงในที่ใช้แล้วยังพาดเอาไว้ปลายเตียง ที่มุมห้องมีถุงเท้าเน่าๆ ที่ผมเห็นแล้วต้องรีบเก็บเอามาลงตะกร้าให้มัน
- Writer
