Çocukken sessizlik benim doğam değildi. Öyle doğmadım, öyle büyütülmedim. Küçük bir çocukken, sesim dünyamın en renkli parçasıydı. Sokakta oynarken bağırır, evde neşeyle şarkılar söylerdim. Annemin beni susturmaya çalışırken gülümsediğini hatırlıyorum.
O zamanki Hasan, sessizliğin içine çekileceğini bilemezdi. Ama bir noktada her şey değişti.
O gün, babamla annem arasında geçen o konuşmaya kulak misafiri olmasaydım... Hayatımın akışını değiştiren kelimeleri duymasaydım, belki de hala konuşan bir Hasan olurdum.
Bir yaz günüydü, güneş tepede parlıyordu. Sekiz ya da dokuz yaşındaydım. Annemle babamın yatak odasının kapısının önünden geçerken onların hararetle tartıştığını duydum. Çocuk merakı işte, durup dinledim. Sesler yüksekti ama babamın sert tonu her şeyi bastırıyordu. "Bu sırrı bir
