ก่อนหน้านั้น
“ทุกอย่างเป็นข้าช่วยเจ้า หากฝ่าบาททรงทราบว่าเจ้าลักลอบทำเรื่องชั่วช้า หัวของเจ้าไม่พ้นหลุดจากบ่า แม้แต่ข้าก็ไม่อาจปกป้อง ข้าเห็นใจเจ้าไม่น้อย จะร้อยวันหรือหมื่นวันเราก็ต้องเฝ้ารอฝ่าบาท แวะเวียนไปเจ้ามีผู้อื่นแก้เหงานับว่าไม่ใช่เรื่องแปลกข้าเห็นใจเจ้าเหมือนที่เห็นใจกุ้ยเฟยเจียงซินเฟย บอกให้มือโบยเบามือหน่อยนางจึงรอดไปได้ แต่เจ้าตอนนี้ฝ่าบาท ลงมาจัดการเรื่องในวังหลังด้วยตัวเองอีกทั้งไทฮองไทเฮา ยังขอสอบสวนเองเจ้าคิดเอาจะยอมรับผิดเรื่องที่เจ้าลักลอบ มีความสัมพันธ์กับ องครักษ์เหมือนนาง แล้วถูกฝ่าบาทประหารทั้งสองคนหรือเจ้าจะยอม ให้ฝ่าบาทลงทัณฑ์เจ้าเพียงคนเดียวส่วนองครักษ์ผู้นั้นก็จะมีชีวิตอยู่ต่อไป”
“ฮองเฮา โปรดไว้ชีวิตเขาด้วย ข้าไม่อาจเห็นเขาตายลงไปเช่นนั้น”ซูจินยิ้มในหน้า
“ไม่อยากเห็นเขาตาย เจ้าก็ต้องยอมพูดตามที่ข้าต้องการ ฝ่าบาทหาใช่คนใจดำอำมหิตไม่แน่เจ้าสารภาพเขาอาจไม่ฆ่าเจ้า
