Bad Engineer 9 – ทบทวน

1281 Words

Bad Engineer 9 – ทบทวน “งะงั้นไม่เป็นไรอะไร เดี๋ยวฉันนั่ง TAXI กลับไปเองดีกว่า” ฉันบอกคาเรนก่อนจะหันไปบอกพี่ไคโรอีกคน “เดี๋ยวขอลงตรงข้างหน้าเลยก็ได้ค่ะ” “ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่ไปส่งก็ได้” นอกจากที่พี่ไคโรจะไม่จอด เขายังทำมึนพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ ทำท่าเหมือนจะไปส่งฉันอีกต่างหาก มาถึงตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ เหมือนงานจะเข้ายังไงไม่รู้ “เอาตามนั้นแหละให้พี่ไคโรไปส่ง เห็นไหมแกว่าฝนจะตกแล้ว ละอีกอย่างฉันจะปล่อยให้แก นั่ง TAXI กลับค่ำ ๆ มืด ๆ คนเดียวได้ไงอันตราย” ที่อันตรายกว่า TAXI คือพี่เขามากกว่า ข้อนี้ฉันได้แต่คิดแต่ไม่กล้าพูดอีกเหมือนเดิม คาเรนเองก็นะ ทั้งที่ก่อนหน้านี้นางดูหวงพี่ไคโรคนคุยของนางเอามาก ๆ ขู่ฝ่อไม่ให้พวกเราเข้าใกล้ แต่อาจจะเป็นเพราะว่าตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมีแสงแล่บแปล๊บ ๆ ทำท่าคล้ายฝนจะตก นางเลยยอมให้พี่เขาไปส่งฉัน ไม่งั้นคงไม่มีทางซะละ ส่วนฉันเองก็เหมือนกัน ที่อยากเจรจากับพี่เขาก่อนหน้านี้เรื่องคลิปที่แอบถ่ายก็จริงอยู่ แต่เรื่องสำคัญแบบนั้นควรจะเป็นที่ปลอดภัย สามารถหาทางหนีทีไล่ได้ ไม่ใช่คุยในตอนที่เหลืออยู่ในรถกับพี่เขาสองต่อสอง เพราะมันดูไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย สิบนาทีต่อมา พอรถมาถึงอู่รถคาเรนก็ทำท่าเหมือนกดโทรศัพท์คุยกับใครบางคน ก่อนจะลงจากรถแล้วเรียกฉันให้มานั่งหน้าคู่กับพี่ไคโรแทนนาง ซึ่งตามมารยาท ทำให้ฉันต้องจำใจย้ายตัวเองไปนั่งข้างคนขับแต่โดยดี ถึงจะฝืนใจอยู่บ้างแต่ก็ไม่กล้าขัด กลัวพิรุธออก -_- “กลับดีๆ นะ พี่ไคโรฝากเพื่อนคาเรนด้วยนะ” ฉันมองยัยคาเรนที่หันมากำชับพี่ไคโร ก่อนที่นางจะแอบทำตาดุเชิงออกคำสั่งที่ไคโรเล็กน้อย คล้ายกับว่าเป็นการกำชับทางสายตาว่าให้ส่งฉันดีที่สุด “อืม รู้แล้วน่า” พี่ไคโรเอ่ยตอบสั้นๆ ก่อนจะเคลื่อนรถออกไป พอเหลือแต่เราสองคนภายในรถ บรรยากาศเริ่มมาคุ ไม่ช้าฝนก็ดันตกระหว่างทางกลับเข้าจริง ๆ ซวยชะมัด ฉันได้มองออกนอกหน้าต่างที่ยังมีฝนตกลงมาอย่างหนัก และพอเวลาฝนตกมักจะพ่วงมาด้วยการจราจรที่ติดขัดเสมอ จนถึงตอนนี้ก็เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วที่ฉันอยู่บนรถของพี่ไคโร อึดอัดเป็นบ้า ที่ต้องมาติดแหง็กอยู่สองต่อสองแบบนี้ ถ้าเป็นเวลาปกติละก็นะ ไม่ถึงยี่สิบนาทีก็ถึงบ้านฉันแล้ว “นี่..” เหมือนเขาจะรู้ว่าฉันอึดอัด เลยพูดขึ้นเพื่อชวนฉันคุย “คะ?” ฉันตอบรับออกไปกับคำเรียกของพี่ไคโรพร้อมกับเหลือบมองร่างสูงที่เพียงเคาะนิ้วลงกับพวงมาลัย พร้อมกับฮัมเพลงที่เปิดคลออยู่อย่างสบายอารมณ์ “เราชื่อไรนะ” “นาบีค่ะ” “วันนี้ไม่เห็นพูดมากเหมือนเมื่อวันก่อนเลยล่ะ” ฉันหันไปค้อนใส่กับคำแซะของอีกฝ่ายที่กำลังยกยิ้มที่มุมปากใส่ฉัน “แล้วไหนเราว่าจะบอกความจริงกับคาเรนไง ทีเมื่อกี้อยู่กันสามคนในรถไม่เห็นพูด ไม่กล้าอะดิ” เขา ก ว น ตี น มากกกกกก ไม่พูดก็ไม่มีใครว่า สู้ปล่อยให้รถอยู่ในความเงียบแบบเดิมกว่าอีก ส่วนฉันได้แต่เม้มปากแน่นเพราะเถียงไม่ออก นี่ใช่ไหมนิสัยจริง ๆ ของพี่ไคโร ไม่ใช่ผู้ชายที่ดูอบอุ่นเพราะดูปลอมสุด ๆ ตอนที่อยู่กับคาเรน “ว่าไง สรุปไม่กล้าใช่ไหม” เขาหันมายิ้มเยาะ ก่อนจะหันมาจ้องหน้าฉันเพราะรถติด “ก็พี่ขู่ฉันนี่ว่ามีคลิป ไม่งั้นฉันคงบอกเพื่อนไปแล้ว ว่าพี่เลวแค่ไหน” ยั่วยุมาก ๆ ก็อดไม่ได้จะแหวใส่ แต่กลับรับคำตอบเป็นเสียงแค่นหัวเราะดัง หึ ในลำคอฟังดูแล้วยั่วประสาทหนักกว่าเดิม ฉันได้แต่กำหมัดวางไว้บนตักเอาไว้แน่น โมโหมากตัวเองที่ทำอะไรเขาไม่ได้ แต่ งื้อไม่นะ นาบี ฉันจะแพ้เขาไม่ได้! “ว่าแต่พี่เถอะ..” ฉันหันไปจ้องหน้าพี่ไคโร ซึ่งเจ้าตัวก็หันมามองฉันด้วยหางตาเท่านั้น ก่อนจะมองเส้นทางบนท้องถนนตามเดิม “ว่า?” “ฉันเริ่มอยากรู้เหมือนกันว่า ถ้าคาเรนรู้ว่าพี่กับฉันเคยนอนด้วยกันมาแล้ว คาเรนจะว่ายังไง” คำพูดของฉัน ทำให้พี่ไคโรหันกลับมามองฉันทันที “เราไม่กลัวพี่ปล่อยคลิป?” “ก็เอาสิ พี่อยากปล่อยก็ปล่อยไปสิ อย่างเก่งฉันก็อาจจะอายนิดหน่อย แต่ฉันไม่อายคนเดียวแน่ เพราะพี่ก็ต้องอายด้วยเหมือนกับ ที่สำคัญฉันก็จะไปแจ้งความด้วยเหมือนกันว่าพี่ทำอะไรฉัน และคาเรนจะต้องรู้ความจริงเกี่ยวกับพี่ว่าเป็นคนยังไง นางจะได้ไม่ซวยเหมือนกับที่ฉันเจอ” ฉันยักไหล่ทำท่าเหมือนโนสนโนแคร์ แต่ความจริงแล้วแอบกังวลเรื่องคลิปนั้นสุด ๆ ก็นะฉันเป็นผู้หญิงนะเว้ย ใครจะไม่อายบ้างถ้าเจอคลิปตัวเองว่อนเน็ตอะ “ซวยยังไง?” “ก็ซวยที่เจอผู้ชายอย่างพี่ไง” “หึ ไม่น่าเรียกว่าซวยนะ น่าจะเรียกว่าฟินมากกว่า” เขาจ้องหน้าฉัน ก่อนยิ้มร้ายออกมา “เหมือนเธอจะลืมอะไรไปหรือเปล่า เรื่องคืนนั้น...” น้ำเสียงเรียบนิ่งแต่ฟังแล้วเย็นยะเยือก จนฉันได้แต่กลืนน้ำลายดังอึก! แล้วปล่อยให้เขาได้พูดต่อ “คืนนั้น พี่ว่า …พี่เป็นฝ่ายปฏิเสธเราไปแล้ว แต่เราต่างหากที่เป็นคนชวนพี่ไปนอนเอง” อึก… “งั้นคราวนี้พี่ถามหน่อย เราจะแจ้งความข้อหาพี่ในข้อหาอะไร ในเมื่อเราสองคนเต็มใจจะเอากัน แถมตอนนี้พี่ก็ยังไม่ได้ปล่อยคลิปของเธอเลย” อึก…พูดอีกก็ถูกอีก แต่พูดไม่ออกเลยฉัน เพราะมันเป็นความจริงอย่างที่เขาพูดมา นั่นสิ...แล้วฉันจะแจ้งความข้อหาเขาเรื่องอะไรได้ ในเมื่อทั้งหมดทั้งมวลมันเป็นการสมยอมจากฉันทั้งนั้น และก็ฉันอีกนั่นแหละที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน มันเป็นอย่างที่เขาพูดไม่มีผิด “ใช่ไหม เรานึกเรื่องคืนนั้นดี ๆ สิ แถมร่างกายเราสองคนเข้ากันได้ดีมากด้วย เธอก็รู้” คำพูดของพี่ไคโร ทำเอาใบหน้าฉันร้อนผ่าว แถมภาพฉากที่เรามีอะไรกันในวันนั้นยังย้อนกลับในสมองเต็มไปหมด ทุกฉาก ทุกตอน ทุกท่วงท่า ทั้งบด ทั้งร่อนบนตัวเขา ฉันทำมันทั้งนั้น! คนตัวโตแค่นหัวเราะอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าฉันเงียบไป ก่อนที่อยู่ดี ๆ พี่ไคโรก็หักพวงมาลัยเลี้ยวออกไปนอกเส้นทางในเลนซ้ายที่วางอยู่ “อะ ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านฉันนี่นา” ฉันรีบเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อพี่ไคโรเลี้ยวรถไปตรงทางแยก แน่นอนว่าไม่ใช่ทางไปบ้านของฉัน!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more