KABANATA 8
1689 Words
KABANATA 8
NAPATAKBO NA SI Ravia palapit sa kaniyang lolo habang walang tigil ang pagtulo ng luha sa kaniyang mga bata. Sinundan niya ang kaniyang mga kapatid habang inalalayan ito. Hindi siya makapagsalita sa labis na kaba. Natatakot lang siya na may mangyayaring masama rito. Hindi niya makakayanan iyon. Kahit palagi siyang pinapagalitan nito, hindi niya maitatanggi ang labis na pagmamahal nito sa kaniya.
“G-Granny,” aniya. Nauutal na siya dahil sa kaba.
Nang papalabas na sila sa sala ay biglang tumawa ang kaniyang mga kapatid. Napanganga siya habang hindi mapigilan ang paglaki ng kaniyang mga mata. Paglingon niya sa kaniyang likuran, naka-peace sign na ang kaniyang ina habang ang kaniyang ama ay nagkibit-balikat na lang sa kaniya.
Hinampas niya ang kaniyang dalawang kapatid sa labis na inis. Pagkatapos, tumakbo siya sa tapat ng matanda at niyakap ito nang mahigpit. Habang ginagawa niya iyon ay hindi niya mapigilan na mapahagulgol.
“G-Granny! Nakakainis ka! It wasn’t funny!” sigaw niya. Wala siyang pakialam kung mabingi ito sa kaniyang boses.
“Sinisigurado ko lang kung mahal mo ba talaga ako. Iniwan mo ako rito. Minsan na nga lang ako rito,” sabi nito.
Bumuwag siya sa pagyakap at hinawakan ang mukha nito. “Grabe! Napakaselosa mo, Granny. Alam mo naman ang talas ng dila ni Papi Marco, ’di ba? Nag-aalala lang ako sa best friend ko. He needs me sa mga sitwasiyong ganoon sa buhay niya.”
“Tumatanda na talaga ang Granny. Intindihin mo na lang,” nakangiti na sabi nito.
“You are still young to me, Granny. I love you. Please. . . ’wag na kayong magbiro nang ganoon. Hindi ko po alam ang gagawin ko. Maldita ako, pero kilala mo ako. Pagdating sa mga mahal ko sa buhay, I am the weakest of all the weak.”
Napangiti si Doña Agatha. “Salamat. Kumain ka na. Hindi ka pa kumain noong umalis ka.”
“Sure.”
Napataas na lang ang kaniyang kilay matapos makipag-usap dito. Pagkatapos nilingon niya ang kaniyang mga magulang. Hindi niya lang sukat akalain na napapayag ang mga ito ng kaniyang lola na magbiro nang ganoon kasama. Halos mamatay na siya sa labis na kaba tapos pinaglalaruan lang pala ang kaniyang emosiyon.
“Dagdagan ninyo ang allowance ko bukas. I deserve more. I almost died sa sobrang kaba.” Hinawakan niya ang kaniyang dibdib. “My heart.”
“Ako na ang bahala sa allowance mo kaya kumain ka na,” sabi ni Doña Agatha.
“Salamat kung ganoon. Ang aga pa para makalimot na ikaw ang puno’t dulo ng lahat,” nakataas ang kilay na sabi niya rito.
Napatawa ito. “Nakatutuwa na makita ang dating ako sa katauhan mo, Apo. Ganiyan din ako sumagot sa ina ko noon. Medyo bastos pero nanatiling nandoon pa rin ang puso.”
Hinalikan niya ito sa noo. “I’m forever yours, Granny. Sige na, kakain na ako.” Nilingon niya ang mga kambal. “Tapos na ba kayong kumain?”
“Ako hindi pa,” sagot ni Adale.
Napangiti siya sa sagot nito. “What about you, my hot boyfriend?”
“Kina Kuya Ryan at Rich na lang muna ako,” sagot nito.
Napatango siya sabay hawak sa pulso ng kaibigang si Adale. Pagkatapos, hinila niya ito para pumunta na sa dining area nila para kumain. Pagdating nila roon, napangiti na siya nang makita na marami pala silang nilutong ulam. Ang sigurado siya ay dahil ito sa pagdalaw ng kaniyang lola.
“Dale, upo na at kumain ka na. ’Wag kang mahiya sa akin at ipakita mo lang sa akin kung gaano ka kalakas kumain, okay?” aniya.
“Pinagsasabi mo riyan?” sagot nito sabay upo sa kaniyang tapat.
Inabutan niya ito sa plato habang hindi na mapigilan na mapangiti. “Mema lang. Okay ka na?”
Marahan na tumango ito. “Yes. Salamat sa pag-aalala. Nagselos tuloy si Granny.”
“Walang kwenta magselos, e! Nakadudurog ng puso! Kung ako ang gumawa ng joke na iyon baka sampal ang aabutin ko,” aniya.
Napatawa ito. “Na-picture out ko na.”
“Maganda pa rin ba akong masampal?” aniya sabay subo ng isang kutsara.
“As always. You are the definition of beautiful.”
“Sh*t! Ang galing mo talagang mambola. Isang Tan ka nga.”
“Anong bola ang pinagsasabi mo? Kapag lumabas sa bibig ko, galing sa puso iyon. Totoo.”
Napataas ang kaniyang kilay. “Mema ka rin, e. Ano ka? Santo? Saint Adale of kalibugan.”
“Hoy!” Napahalakhak ito.
“Kadiri ka rin, ’no? Mabuti pang kumain ka na lang diyan,” irap na sabi niya rito.
Minuto ang lumipas, hindi pa man sila natapos ay dumating si Andrei. Umupo ito sa kaniyang tabi. Paglingon niya rito, hinalikan siya nito sa labi. Hindi niya mapigilang mapangiti sa ginawa nito.
“Wanna eat. . . me?” tanong niya.
Hindi ito sumagot at ibinuka lang ang bibig nito. Para kumulay ang buhay nito, tumayo siya at inilapit ang kaniyang dibdib sa mukha nito.
“D-Darling!” nauutal na sambit ni Andrei.
Napahalakhak si Adale kaya kinindatan niya ito. Hindi niya maitanggi na suportado nito lagi ang mga kalokohan niya sa kaniyang buhay.
“Darling, pakainin mo na ako,” sabi ni Andrei.
Inilapit niya ang kaniyang dibdib dito. “Baby kita, ’di ba? Kumain ka na.”
Hinila siya nito pababa. “Upo ka na nga.”
“Oo na. Ayaw mo talaga? Sayang ang offer,” nakangiti na kaniyang sabi rito.
Natapos niyang sabihin iyon ay naghanda na siya ng kakainin nito. Susubuan niya lang ito dahil iyon naman ang nakasayanan nilang dalawa sa tuwing nasa mansion lang sila nila.
Nilingon niya ito. “Kunti lang ang rice?”
“Half rice, pure love,” sagot nito.
“Deserve mong biakin ang puday ko. Later?”
Napailing ito. “Naughty.”
“Nope. Horny.”
“Kadiri ka talaga, Viang,” sabi ni Adale.
Nilingon niya ito. “Hiyang-hiya.”
Haharap na sana siya sa kaniyang kasintahan sa gilid pero hindi na niya nagawa nang idinikit nito ang labi nito sa kaniyang pisngi. Habang nanatiling nakadampi iyon, sumubo na muna siya ng isang kutsara. Pagkatapos, naghanda na siya ng isang kutsara at para na iyon sa kaniyang kasintahan.
“Hey! Umayos ka na ng upo,” aniya.
Nang umayos na ng upo si Andrei, muli niya itong sinubuan. Habang tinitigan ito, naalala niya bigla ang sinabi nito na mas malaki pa ang alaga nito sa kambal nito. Namamangha lang siya sa kabaitan ng mukha nito pero sa likod niyon ay may halimaw na p*********i na pipilay sa kaniya sa hinaharap.
“Ano?” nagtatakang tanong ni Andrei.
“Ang swerte ko lang sa mapapangasawa ko.”
“Paulit-ulit ka na lang diyan.”
“Revision. Ang sarap lang ng mapapangasawa ko. Happy, Drei?” Kinurot niya ang ilong nito sabay subo muli sa bibig nito.
“Baka nakalimutan ninyong nag-exist pa ako sa mundo. Hindi ninyo na ako pinapansin,” sabi ni Adale.
Nilingon ito ni Ravia habang nakakunot ang noo. “Aware ka bang sinisira mo ang moment namin? Papahubad na sana ako, e!”
“Drei, hanggang kailan ka magtitiis sa best friend ko?” natatawang tanong ni Adale.
Nagkibit-balikat si Andrei. “Until my last breath, Dale. This is what love means.”
Hinawi ni Ravia ang kaniyang buhok. “Pak! Deserve.”
Nilingon niya ang kaniyang kasintahan nang puno ng pagmamahal. Minsan ay hindi niya maiiwasan na mapatanong sa kaniyang sarili kung ano ang nakita nito sa kaniya maliban sa kaniyang ganda. Hindi rin naman siya iyong tipong babae na pabigay. Ang sigurado siya, hindi niya maibibigay ang kaniyang sarili rito hanggang sa hindi pa sila kasal. Pero grabe lang ang pasensiya nito sa kaniya. Kaya nitong magtiis kahit araw-araw niyang tinutukso ito.
Napabuntonghininga siya. Para sa kaniya, mas mabuti sigurong babawiin niya ang kaniyang sinabi. Ayaw na lang niya na magsasalita siya nang patapos na magpagalaw lang siya rito matapos ang kasal nila sa hinaharap. Baka lang naman hindi niya mapapanghawakan iyon. Pero kung makakayanan niyang magpigil, magpipigil siya para sa ikabubuti.
“Why? Ang weird mo, ha? It seems like ang dami mong iniisip sa akin,” sabi ni Andrei.
“In love lang ako sa iyo. Every second that I am with you ay sinusulit ko. Pero there is one thing bothers me talaga. Ano ba ang nagustuhan mo sa akin maliban sa ganda at ganda ng katawan ko? Wala kang mapapala sa akin. Hindi mo rin ako matitikman hanggang sa hindi pa tayo naikasal.”
“Paulit-ulit ka na lang sa tanong mong ganyan. Gusto mo rin talaga siguro na araw-araw marinig ang sagot ko, right?”
“Of course,” sagot niya.
“Okay. I really love my brother. Everything about him,” sagot ni Adale.
Nilingon niya si Adale nang may pagtataka. “Then?”
“I can’t deny the fact in some aspects we are opposites.”
“Yes. It’s very obvious.” Nanatiling nakatitig siya kay Adale at hindi sa kaniyang kasintahan.
“Because I love everything about my brother. Gusto ko sa babae ay someone like him.”
Napaismid siyang nilingon ito. “Am I a f*ckshit to you?”
“Hoy! Grabe ka na!” sabi ni Adale.
Nilingon niya ito sabay pakita ng tinidor. “Being compared to you is a joke! Gross!”
“Darling, maliban sa pagiging s*x lover. Adale has a lot to offer. First, he is handsome. Second, selfless. Third, a loving brother. Fourth, smart. Fifth, talented. Sixth, humorous. Seventh, a good son. And lastly, he will protect the people he loves.”
Napatango-tango siya habang hindi mapigilan na mapangiti. “I forgot na ganoon ka pala, Dale. My bad.”
Napatawa ito. “Baliw ka talaga.”
“I know.” Nilingon niya ang kasintahan. “So did you really think that I have those?”
Napatango ito. “Yup. And those are the reasons why I am crazy in love with you.”
Hinawakan niya ang binti nito sabay pisil. “Deserve ko ng f*ck, Drei. Tara na sa kwarto.”
~~~
- Writer
