Duygularımız, bizi birer enkaza dönüştüren taş parçalarıdır. Üzerimize yağmur gibi yapar, hiç beklemediğimiz bir anda ise sırılsıklam oluverirdik.
Üzerime yapışan şok olmuşluk ifadesinin hedefi bendim. Etrafta önce büyük bir sessizlik, sonra da tam bir kaos havası hakimdi. Bazılarının ‘Ama Avcı daha önce kimseyle ringe çıkmadı ki, ne oluyor?’ dediğini duyuyordum.
Açıkçası aynı şaşkınlık bende de mevcuttu. Rakibim hakkında hiçbir bilgi sahibi değildim evet ama bu kadar tanıdık biri çıkacağını da düşünmezdim.
Avcı ile dövüşecektim.
Şaka mı bu? Kamera şakası hem de.
Ona karşı yenmemi mi bekliyordu? Evet çok iyi dövüşürdüm ama ben bir gölgeden ibarettim. Benim dövüşüm karanlıklaydı. Karanlıkta ustaydım, gözüm kapalı bile dövüşebilirdim. Ama ışıklar gözümü alırken hele ki ona karşı kazanma
