Hayatımızın çoğunda, bir şeylere mecbur kılınırdık. Ben, içimi yakıp kavuran hırsımla yapışık ikiz gibiydim.
İçimde öyle büyük bir arzu vardı ki, Avcı ile yakınlaşmak istiyordum.
Ensar ile arabaya bindiğimizde şoför koltuğundan ayna aracılığıyla bana baktı.
“Vakit geldi.”
O önüne odaklandığı da üzerimdeki elbiseyi çıkardım ve kenara bıraktım. İç çamaşırlarımla kalmıştım. Parmağındaki yüzüğü önce ileri sonra iki arka yapıp ardından tam tur çevirdim ve aktifleşmesini bekledim. Aktifleştiğini anda vücudumu ince bir deri gibi saran kostümüm ile baş başaydım. Yüzüme kadar kapalıydı. Bu kostüm bana Japonya’dan bir arkadaşımın hediyesiydi. Özel Nano teknolojisi ile yapılmış olan bu kızıl renkteki kostüm, tıpkı yılan derisini andırıyordu. Kurşun geçirmez, başka birinin zoruyla vücudumdan çıkar
