บทที่ 4 ความบาดหมาง 2

1981 Words

แต่ผู้เป็นพี่ยังรักนางไม่หนำใจ ยังไม่หายคิดถึงเลยสักนิด เขาเข้าคลอเคลียแล้วพรมจูบที่ลำคอขาวผ่อง มือก็ปลุกเร้าโลมลูบที่โหนกเนื้อหนั่นนูน “ ข้าเหนื่อย จะนอนแล้วเจ้าค่ะ ” นางเอ่ยด้วยความเพลียหลับตาลงแล้วหันหลังให้ เพราะตอนกลางวันก็ถูกพี่ใหญ่ฝังเข็มให้นางอยู่บ่อยครั้ง แต่ละครั้งก็หนักหนาทุกดอกเสียด้วย แต่พี่รองยังไม่พอตามไปจูบเคล้าทั่วแผ่นหลังเนียนนุ่ม “ เจ้าจะนอนได้อย่างไรเล่า ไม่ได้ฝังเข็มตั้งหลายวัน พิษอาจกำเริบเข้าสู่หัวใจได้ ” ด้วยความเป็นเด็กในร่างสาวสะพรั่ง นางง่วงเหลือเกินจึงตอบกลับไปด้วยความงัวเงียไร้สติทั้งที่ถูกกำชับไว้นักหนาว่าห้ามบอกใคร “ ท่านพี่ไม่ต้องห่วง พี่ใหญ่ฝังเข็มให้ข้าแล้ว วันละหลายทีด้วยเจ้าค่ะ ” แล้วนางก็ผล็อยหลับไปในทันที นางเผยความลับที่พี่ใหญ่กำชับไว้เป็นมั่นเป็นเหมาะว่าห้ามบอกใครออกไปเสียแล้ว ! และคนที่รู้ความลับนั้นก็เป็นพี่รองเสียด้วย ! ท่านรองแม่ทัพหน้าช

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD