วันต่อมา
หลังจากกินข้าวมื้อเช้ารองแม่ทัพก็ขี่ม้าออกไปลาดตระเวนที่หมู่บ้านใกล้ ๆ ค่ายพร้อมกับอี้เฉินทหารคนสนิท แต่แม่ทัพใหญ่ข้อมือยังไม่หายดีจึงไม่ได้ไปด้วย เขาออกไปดูม้าคู่ใจที่คอกม้าเพราะไม่ได้ขึ้นขี่มันมาหลายวันแล้ว ระหว่างนั้นทหารที่ประจำอยู่คอกม้าได้ออกไปพักกินข้าวพอดี
เขาเดินเข้าไปลูบหัวเจ้าสีนิลม้าตัวใหญ่สีดำสนิทเหมือนกับชื่อ มันส่งเสียงฟืดฟาดพลางเอาจมูกมาซุกมือเขาอย่างดีใจราวกับจะสื่อสารบอกว่ามันคิดถึงเขาเหลือเกิน
“ ข้าก็คิดถึงเจ้าเช่นกัน ” เขาพึมพำพูดกับม้า
“ คิดถึงแต่ม้า ไม่คิดถึงน้องบ้างหรือเจ้าคะ ” น้องเล็กที่แอบย่องตามมาห่าง ๆ โผล่พรวดเข้ามาถามใกล้ ๆ หวังจะให้พี่ใหญ่สะดุ้งตกใจเหมือนที่เคยแกล้งพี่เสี่ยวเหม่ยบ่อย ๆ
พี่ใหญ่คลี่ยิ้มที่มุมปาก เขารู้ว่านางแอบย่องตามมาตั้งแต่หน้ากระโจมแล้วเพราะได้ยินเสียงฝีเท้าและแลเห็นชายกระโปรงนางที่พลิ้วไหวตอนนางแอบอยู่หลังต้นไม้จากทางหางตา แต
