อสูรบัญชารัก

EP.6 เจ้าหญิงแห่งท้องทะเล

EP.6 เจ้าหญิงแห่งท้องทะเล

เอื้องมณีรีสอร์ต แอนด์ สปา

คุนไซต์ลากกระเป๋าขนาดกะทัดรัดเดินมาหยุดอยู่หน้ารีสอร์ตขนาดเล็ก เขาอ่านชื่อรีสอร์ตบนป้ายไม้ที่ติดไว้ตรงรั้วปูนซึ่งมีต้นตีนตุ๊กแกปกคลุมจนกลายเป็นกำแพงสีเขียว ชื่อรีสอร์ตเขียนเป็นภาษาไทยและภาษาอังกฤษ บ่งบอกว่านี่คือรีสอร์ตของมารดาแน่นอน เพราะเอื้องมณีคือชื่อของท่านนั่นเอง เขาก้าวเข้าไปในรีสอร์ตแล้วกวาดตาสำรวจตรวจตราโดยรอบ สิ่งแรกที่สัมผัสได้จากรีสอร์ตแห่งนี้คือความเงียบสงบและความเย็นสบาย ต้นไม้สูงแผ่กิ่งก้านให้ความร่มรื่น กล้วยไม้นานาพรรณออกดอกสีสดเกาะเกี่ยวลำต้นไม้ใหญ่แผ่รากยึดเกาะเป็นหนึ่งเดียวดูน่ามอง ทางเดินโรยด้วยกรวดหินสีขาว สองข้างทางปลูกมะลิเป็นพุ่มเตี้ยไปตลอดทาง กลิ่นดอกมะลิปะทะที่ปลายจมูกโด่งได้รูปของลูกครึ่งไทย-อเมริกัน เขาสูดลมหายใจเข้าปอดช้าๆ

รีสอร์ตขนาดเล็กแต่มีเสน่ห์เหลือล้น แค่ย่างเท้าเข้ามาก็รู้สึกได้ถึงความผ่อนคลาย เขาจำได้ว่ามารดาเป็นผู้หญิงอ่อนโยน ละเอียดอ่อน และช่างเอาใจใส่ต่อทุกสิ่งอย่างรอบตัว อยากพบท่านอีกครั้ง อยากเห็นว่าท่านจะเปลี่ยนไปจากเมื่อยี่สิบปีที่แล้วอย่างไรบ้าง

หลังจากส่งกระเป๋าให้พนักงานเขาก็เดินไปรอบๆ แล้วสายตาก็ไปปะทะกับเจ้าของร่างบอบบาง หญิงสาวผู้ที่ปล่อยปูตัวน้อยลงสู่ทะเล บังเอิญโลกกลมหรือพรหมลิขิตเขาก็ไม่อาจหยั่งรู้ได้ ชายหนุ่มหยุดยืนอยู่หลังต้นจามจุรีขนาดใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านใบบดบังแสงอาทิตย์แผดจ้าจนร่มเย็น

“เจ้าหญิงแห่งท้องทะเลทำงานที่นี่นี่เอง” เขาหยักยิ้มที่มุมปากแล้วลอบมองหญิงสาวหน้าหวานอย่างพึงใจ

เธอคล้องตะกร้าสานขนาดเล็กไว้ที่แขนแล้วก้มลงเก็บดอกลีลาวดีที่ตกเกลื่อนพื้นอย่างเพลิดเพลิน ไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้หญิงกับดอกไม้จะเข้ากันได้อย่างน่าอัศจรรย์ถึงเพียงนี้ หรือเพราะวันๆ เขามัวสนใจอยู่กับตัวเลขและผลกำไรของบริษัท จึงไม่เคยสังเกตผู้หญิงอย่างละเอียดอย่างเช่นที่เขากำลังทำอยู่ในตอนนี้

ครู่ต่อมาตะกร้าสานของเธอก็เต็มไปด้วยดอกไม้ มีทั้งดอกมะลิและดอกลีลาวดี หญิงสาวหมุนตัวหมายจะเดินเข้าโรงแรม ทว่าจังหวะนั้นกลับมีลมแรงพัดมาอย่างรวดเร็ว อารมณ์ตกใจทำให้หญิงสาวเซจนดอกไม้ในตะกร้าหกลงพื้นหญ้ากว่าครึ่ง

คุนไซต์คาดหวังว่าจะได้เห็นเธอหงุดหงิดที่ต้องก้มลงเก็บดอกไม้ใหม่ แต่เปล่าเลย...เธอยิ้มแล้วส่ายหน้าน้อยๆ ยอบกายลงบนพื้นหญ้าแล้วบรรจงเก็บดอกไม้ใส่ตะกร้าอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วสืบเท้าเดินเข้าไปในโรงแรมอย่างอารมณ์ดี

เสียงหวาน...เขาได้ยินเสียงเธอฮัมเพลงเบาๆ และนั่นทำให้ขาของเขาออกก้าวเดินตามคำสั่งของหัวใจทันที เขาเดินตามเธอเข้าไปในโรงแรม เห็นเธอกำลังหย่อนดอกไม้ลงในอ่างน้ำขนาดใหญ่

“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” หญิงสาวหมุนตัวกลับหมายจะนำดอกไม้ไปใส่ในอ่างน้ำขนาดเล็กหน้าโต๊ะประชาสัมพันธ์ แต่กลับชนเข้ากับนักท่องเที่ยวต่างชาติตัวโตที่มายืนอยู่ด้านหลังเธอตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่ทราบได้

“ไม่เป็นไรครับ ผมต่างหากที่ต้องขอโทษคุณ” ชายหนุ่มไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย เกิดอะไรขึ้นกับเขา ทำไมจู่ๆ เขาถึงได้เดินใจลอยเข้ามาหาเธอราวกับเด็กหนุ่มริรัก ทั้งที่ความจริงแล้วเขาเป็นหนุ่มใหญ่วัย 37 ปีที่มีความมั่นคงทางอารมณ์ และไม่เคยหวั่นไหวกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน

“คุณพูดไทยชัดมาก มาพักที่นี่เหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยถามพลางก้มลงเก็บดอกไม้บนพื้น ทว่าจังหวะนั้นชายชาวต่างชาติก็ก้มลงช่วยเธอเก็บดอกไม้เช่นกัน มือหนาเอื้อมจะเก็บดอกไม้แต่ช้ากว่าเธอ จึงกลายเป็นว่าเขาจับมือเธอแทนดอกไม้เสียอย่างนั้น

“เอ่อ...ขอโทษครับ” ชายหนุ่มชักมือกลับอย่างรวดเร็ว เขาพอมีความรู้เกี่ยวกับหญิงสาวชาวไทยมาบ้าง จึงรู้ว่าพวกเธอค่อนข้างหวงเนื้อหวงตัว ไม่เหมือนผู้หญิงประเทศเขาที่การจับมือถือแขนเป็นเรื่องปกติ

“ไม่เป็นไรค่ะ” หญิงสาวก้มหน้างุด ใบหน้าแดงก่ำระเรื่อไปด้วยเลือดฝาด ทั้งสองช่วยกันเก็บดอกไม้ใส่ตะกร้า ทว่าระหว่างที่ก้มเก็บอยู่นั้นผมหางม้าที่มัดเอาไว้ก็หลุดออก ปลดปล่อยเรือนผมสีดำคลับสยายเต็มแผ่นหลัง กลิ่นแชมพูที่เจ้าตัวคงเพิ่งสระผมพอแห้งก็มัดรวบเอาไว้ส่งกลิ่นหอมแข่งกับดอกไม้ในตะกร้า ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะสูดความหอมที่ลอยอวลอยู่ในอากาศเข้าปอดอย่างเผลอไผล

“ขอให้มีความสุขกับการพักผ่อนที่เอื้องมณีรีสอร์ตนะคะ ขอตัวค่ะ” หญิงสาวรีบคว้าตะกร้าแล้วก้าวฉับๆ จากไปอย่างรวดเร็ว

คุนไซต์อยากจะเรียกเธอเพื่อถามชื่อ แต่ก็ไม่ทัน

“ฉันมั่นใจว่าต้องได้เจอเธออีกแน่ เจ้าหญิงแห่งท้องทะเลของฉัน” เจ้าของใบหน้าคมคายหยักยิ้ม ก่อนจะเดินไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์เพื่อเปิดห้องเข้าพัก

ยังหรอก...เขายังไม่บอกมารดาว่าเขามาที่นี่ แต่จะแฝงตัวเป็นนักท่องเที่ยวเพื่อสังเกตการณ์สักพัก เผื่อว่าโชคดีเจอผู้หญิงเห็นแก่เงินที่ชื่อพลอยใส เขาจะได้วางแผนว่าควรจัดการกับเจ้าหล่อนอย่างไรต่อไป

พนักงานโรงแรมพาเขาเดินมายังด้านหลังตัวตึกสองชั้น ซึ่งตึกด้านหน้านั้นแบ่งเป็นล็อบบีต้อนรับแขกชั้นล่าง ส่วนชั้นบนเป็นห้องอาหารของทางโรงแรม สามารถรับประทานอาหารพร้อมกับชมทะเลและท้องฟ้าไปด้วยได้ ส่วนที่พักทางด้านหลังนั้นสร้างบังกะโลขนาดเล็กเอาไว้ จากที่เขาคาดคะเนด้วยสายตาน่าจะมีห้องพักไม่เกินสามสิบห้อง ชาวต่างชาติที่มาพักมักพักผ่อนเงียบๆ อ่านหนังสือ เล่นโยคะ หรือออกไปเดินทอดอารมณ์ที่ชายหาดสวยงามด้านนอก

“ถึงแล้วค่ะ”

“ขอบคุณครับ” คุนไซต์ยิ้มให้กับพนักงาน ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพัก ห้องพักด้านนอกทำด้วยไม้ มุงหลังคาด้วยหญ้าแฝก ส่วนด้านในนั้นตกแต่งด้วยไม้ไผ่ ไม่ว่าจะเป็นเตียงหรือเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ ล้วนทำด้วยไม้ไผ่ทั้งสิ้น กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเทียนหอมที่จุดไว้ตรงมุมห้อง ทำให้เขาคิดถึงหญิงสาวหน้าหวานขึ้นมาจนได้

“อย่าลืมสิคุนไซต์ ว่านายมาที่นี่เพื่อกว้านซื้อที่ดินครึ่งเกาะ ไม่ใช่มาจีบสาว” ชายหนุ่มเตือนตัวเอง ก่อนจะเดินออกจากห้องพักเพื่อเดินสำรวจรีสอร์ต

เสียงหรีดหริ่งเรไรร้องระงมทำให้เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ เสน่ห์ของเอเชียซึ่งมีภูมิประเทศแบบร้อนชื้นนี่น่าหลงใหลไม่น้อยเลยทีเดียว เขาไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมมารดาถึงไม่กลับไปที่คฤหาสน์ทริสตัน นั่นเพราะว่าหากเทียบคฤหาสน์กับรีสอร์ตแห่งนี้แล้ว รีสอร์ตแห่งนี้ร่มรื่นและน่าอยู่กว่ามาก