คุณอาไม่แท้

ตอนที่ 9

“คืนนี้นอนกับอาได้ไหม?” คำขอดังกล่าวทำเอาแสนดีตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ติณภพเองก็รู้ดีว่าเธอเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะมาได้หมาดๆ เรื่องแบบนี้ไม่น่าเอามาล้อเล่นกัน หากความรู้สึกของเธอเลยเถิดไปมากกว่าเดิม ใครหน้าไหนจะมารับผิดชอบ...

“ไม่ค่ะ หนูจะกลับห้องแล้ว” เธอเอ่ยปากปฏิเสธคำขอของอีกฝ่ายแทบจะทันที ก่อนจะพยายามขัดขืนด้วยแรงอันน้อยนิดที่พอจะมีเหลืออยู่บ้าง

แต่มันก็ไม่ได้ผลอยู่ดี ติณภพเป็นคนหัวรั้น อยากได้อะไรก็ต้องได้ โดยเฉพาะกับคนที่อยู่ในโอวาทของตัวเอง

“กล้าขัดคำสั่งอาด้วยเหรอ?”

“แต่หนูโตแล้ว นอนด้วยกันคงไม่เหมาะมั้งคะ” เด็กสาวพูดบอกความคิดเห็นของตนให้กับคนโตกว่าได้ฟัง แต่กลับหลบสายตาเจ้าเล่ห์คู่นั้นราวกับว่าไม่กล้าสบสายตาเพราะกลัวว่าจะถูกจับได้ว่าตนไม่บริสุทธิ์ใจ

“ทำไม กลัวอาจะทำอะไรเราหรือไง?” น้ำเสียงทุ้มต่ำส่งผลให้เธอแทบสติแตก มิหนำซ้ำสีหน้าที่เขาแสดงออกมาก็ยังยั่วยวนจนแสนดีแทบเก็บความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ เธอกลัวเหลือเกินว่าความจะแตกถ้าฝ่ายตรงข้ามยังจะยั่วไม่ยอมหยุดแบบนี้

“หนูไม่ได้กลัว แต่แค่ไม่มันเหมาะเฉยๆ ค่ะ ถ้าอาติณเมาแล้วเป็นแบบนี้ วันหลังอย่าดื่มหนักอีกนะคะ” แสนดีพูดเสียงเข้ม ข่มใจไม่ให้หลุมหลงไปกับอารมณ์ชั่ววูบ แต่ก็ไม่คิดเลยว่า...

“ถ้าเมาแล้วอาได้กอดแสนดีแบบนี้ มันก็ดีอยู่นะ อุ่นดี...”

“อาติณจะบ้าหรือไงคะ ปล่อยหนูได้แล้ว”

“อื้อ...อยู่เฉยๆ” ติณภพเริ่มส่งเสียงเหมือนกับว่าไม่พอใจพร้อมทั้งกอดรัดแสนดีที่อยู่ในอ้อมอกให้แน่นขึ้นอีกระดับ เธอสัมผัสได้ถึงความร้อนผ่าวจากร่างกายของติณภพเป็นอย่างดี เพราะระยะห่างระหว่างกันหลงเหลือเพียงน้อยนิดเท่านั้น

แสนดีไม่ตอบกลับ ทว่าพยายามผละอ้อมกอดนั้นออกมาจากเรือนร่างของตน แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ชายหนุ่มยังคงเดินหน้าออกแรงกอดเธอไว้ไม่ยอมปล่อย ต่างคนก็ต่างไม่ยอมกัน

“หนูจะไปเข้าห้องน้ำ” เธอตัดสินใจหาข้ออ้างเพื่อให้ตัวเองได้ออกไปจากสถานการณ์คับคันเช่นนี้ โชคดีที่ร่างหนายอมปล่อยเธอออกเสียง่ายๆ แสนดีจึงได้รับอิสระกลับคืนมาอีกครั้ง

“ถ้าไม่กลับมา อาจะโกรธ...” ความเมาทำให้ติณภพเป็นผู้ใหญ่ขี้เอาแต่ใจหนักกว่าเก่าจนกระทั่งเด็กสาวอย่างแสนดีถึงกับทอดถอนหายใจอยู่หลายต่อหลายรอบ สิ่งที่กลัวที่สุดก็คือกลัวผู้เป็นอาโกรธเคือง นั่นเป็นคำขู่ที่เธอไม่กล้าท้าทายเป็นที่สุด

หลังจากที่ถูกดักทาง หญิงสาวก็เดินตรงดิ่งมาที่ห้องน้ำเพื่อตั้งสติ เธอใช้เวลานานเกือบๆ สิบนาที ก่อนจะกลั้นใจเดินกลับไปที่เตียงนอน แต่สภาพของอีกฝ่ายกลับทำให้เธอต้องกุมขมับซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“อาติณ...เตียงก็มีจะลงมานอนพื้นทำไมคะเนี่ย...” แสนดีเห็นสภาพของฝ่ายตรงข้ามแล้วก็อดที่จะอยู่ดูแลเขาต่อไม่ได้ ใจจริงจะหนีกลับห้องไปเลยก็ได้ พรุ่งนี้เช้าตื่นมาเขาก็คงจะจำไม่ได้ว่าทำอะไรเอาไว้ ทว่าเธอกลับไม่คิดแบบนั้น อย่างน้อยได้ทำหน้าที่หลานรักสักหน่อยก็คงไม่เสียหายอะไร

เธอเดินตรงไปหาร่างอันไร้สติแล้วค่อยๆ ย่อลงให้อยู่ในตำแหน่งเดียวกัน ก่อนจะพยายามออกแรงพยุงอีกฝ่ายให้ขึ้นไปนอนบนเตียงดีๆ

“โห้...ตัวหนักขนาดนี้ หนูไม่ไหว...” พูดจบได้ไม่ถึงเสี้ยววิ ร่างทั้งร่างของเธอล้มลงทับติณภพอย่างจัง เขารู้สึกตัวแต่กลับกอดเธอไว้แน่น ไม่ยอมผละตัวออกอย่างที่ควรจะเป็น

“อาติณ ขึ้นไปนอนบนเตียงดีๆ สิคะ”

“อาลุกไม่ไหว”

“กระดูกเปราะเหรอคะ?” แสนดีตอบกลับเมื่อเริ่มรู้สึกหมั่นไส้คนแก่ตรงหน้าขึ้นไปทุกทีๆ เธอสาบานอยู่ในใจว่าจะไม่เสนอตัวเข้ามาดูแลติณภพอีกแล้วถ้าเขาเมากลับมาแบบนี้ เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่จะเข็ดไปตลอดชีวิต

ติณภพทำหน้าไม่พอใจ ก่อนจะหยัดกายขึ้นยืนอย่างเต็มความสูง แล้วโน้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างว่าง่ายโดยที่ไม่สนใจเด็กสาวข้างกายเลยแม้แต่น้อย

“อาติณ อย่านอนคว่ำหน้าค่ะ เดี๋ยวหายใจไม่ออก”

“กลับไปนอนไป ไม่ต้องมายุ่ง”

“อะไรอะอาติณ หนูแค่พูดเล่นเอง ถึงแก่แล้วแต่หนูก็...”

ชอบอยู่ดี...

แสนดีไม่กล้าเอ่ยความคิดที่ติดอยู่ในใจออกไป ถึงแม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายคงไม่มีสติจำในสิ่งที่เธอพูดได้เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า แต่เธอก็ไม่คิดที่จะเสี่ยง...

“แก่แล้วมันทำไม?” ชายหนุ่มพูดสวนขึ้นมาด้วยความสงสัย ซ้ำยังปรือตามองแสนดีอย่างหาเรื่อง ปีนี้เขาอายุอานามปาเข้าไปเลขสามแล้ว ใครมาว่าแก่ต่อหน้าต่อตาแบบนี้ก็มักจะถูกเขาเคืองอยู่บ่อยๆ

แต่สำหรับแสนดีแล้ว อากัปกิริยาเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเธอเท่าไหร่นัก จะว่าคุ้นชินไปแล้วก็ไม่ผิด แต่จะว่าเห็นแล้วไม่รู้สึกเกรงกลัวเลยก็ไม่ได้ถูกซะทีเดียว เธอครึ่งๆ กลางๆ กับความรู้สึกเหล่านี้ เพราะพักหลังติณภพค่อนข้างแสดงอารมณ์ฉุนเฉียวออกมามากกว่าเดิม ยิ่งถ้าเป็นเรื่องผู้ชายยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย...

“เมาแล้วก็นอนเถอะค่ะ หนูก็จะไปนอนแล้วเหมือนกัน”

“อะไร อาบอกให้มานอนด้วยกันไม่ใช่หรือไง”

“แล้วถ้าอาติณทำอะไรหนูขึ้นมาจริงๆ ใครจะรับผิดชอบคะ?” ครั้นเห็นว่าคนที่อายุมากกว่ายังคงเอาแต่ใจไม่หยุด หญิงสาวจึงตัดสินใจตั้งคำถามชี้ขาด แล้วเอ่ยสวนกลับไปในทันที

“อารับผิดชอบแสนดีได้ตลอดชีวิตนั่นแหละ ทุกวันนี้ก็ทำอยู่ไม่ใช่หรือไง?”

“แต่มันไม่เหมือนกันนี่คะ ทุกวันนี้อาติณรับผิดชอบหนูแบบครอบครัว แต่ถ้าทำแบบนั้นมันจะคนละเรื่องกันแล้วนะคะ”

“จะคนละเรื่องหรือเรื่องเดียวกัน อาก็พร้อมรับผิดชอบแสนดีอยู่แล้ว...” ถึงคำถามดังกล่าวจะชี้ขาด แต่คำตอบของชายหนุ่มเองก็เด็ดขาดไม่แพ้กัน ถึงจะอยู่ในอาการมึนเมาขั้นรุนแรงแต่ถ้าเป็นเรื่องของแสนดีก็ยังทำให้เขาจริงจังขึ้นมาได้โดยอัตโนมัติ

เจ้าของร่างบางหลบสายตาหนีไปอีกทาง เดิมทีเธอไม่ได้คาดหวังคำตอบจากคนเมา หากแต่ก็คาดไม่ถึงว่ามันจะมีผลต่อหัวใจดวงน้อยๆ ได้มากถึงเพียงนี้

“งั้นหนูกลับห้องแล้วนะคะ ฝันดีค่ะ” เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงลนลานคล้ายกับว่าทำอะไรไม่ถูก จึงตัดปัญหาด้วยการรีบหนีออกจากที่นี่ไปเมื่อมีโอกาส แต่ใครจะรู้ว่าประโยคของฝ่ายตรงข้ามที่สวนขึ้นมากลับทำให้เด็กสาวหยุดชะงักแทบจะทันที “อาปวดหัว...เหมือนหัวจะระเบิดเลย”

คนที่ได้ชื่อว่าเป็นห่วงติณภพจนสุดหัวใจอย่างแสนดี แน่นอนว่าไม่มีทางนิ่งนอนใจ เธอไม่เคยอยากให้เขาเจ็บปวดไม่ว่าจะทางร่างกายหรือจิตใจก็ตาม...

............................

ระหว่างรออัพ เรื่อง คุณอาไม่แท้ สามารถเข้าไปเช็คการอัพนิยาย

เรื่องคุณอาไม่แท้หรือพูดคุยสอบถามนิยายเรื่องอื่นของหยีได้ที่

ไลน์ส่วนตัว @195oafqc แอดกันมาเยอะๆนะคะ มาพูดคุยกันค่ะ

...........................

ฝากกดติดตามยาหยีในดรีมด้วยน๊า...