คุณอาไม่แท้

ตอนที่ 8

"ก็เปล่านี่คะ...ว่าแต่อาติณเถอะค่ะ ทำไมถึงกลับมาสภาพแบบนี้ได้ล่ะคะ" เป็นเพราะคำถามก่อนหน้ายากเกินกว่าที่จะให้คำตอบได้ในทันที แสนดีจึงเสียมารยาทเปลี่ยนเรื่องไปทั้งอย่างนั้น เธอคิดเพียงแค่ว่าไม่ควรจะพูดอะไรออกไปตอนนี้เพราะฝ่ายตรงข้ามยังไม่พร้อมที่จะได้ยินมัน...

"สนใจด้วยเหรอ?"

"แล้วทำไมจะต้องไม่สนใจด้วยล่ะคะ หนูเป็นห่วงแทบแย่ ไม่อย่างนั้นอาติณจะเห็นหนูมานั่งเช็ดตัวให้แบบนี้เหรอคะ?"

"ถ้าไม่เต็มใจก็กลับไปเถอะ" ติณภพตอบกลับด้วยเสียงนิ่งเรียบ เขายังไม่ได้สติ จึงคิดอะไรก็พูดออกมาโดยไม่ได้กลั่นกรองให้ดีเสียก่อน ไม่สนใจว่าคนฟังจะรู้สึกอย่างไร...

" อาติณนั่นแหละเมามากก็นอนเงียบๆ เถอะค่ะ พูดออกมาแต่ละอย่าง ทำร้ายจิตใจกันอยู่ได้..."

"ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?"

"คะ?"

"คนที่มาตามจีบแสนดี เป็นใคร?" เสียงห้วนบ่งบอกว่าเขากำลังไม่พอใจ หากแต่จะเก็บไว้ให้ค้างคาก็เกรงว่าจะทนไม่ไหว เลยตัดสินใจถามออกไปตรงๆ

"ไม่มีนะคะ" แสนดีรีบตอบปฏิเสธทันทีที่ได้ยินคำถามเหล่านั้น ตั้งแต่ที่ผู้เป็นอาออกคำสั่งว่าห้ามคิดเรื่องมีแฟน นับจากนั้นมาเธอก็ไม่คิดที่จะคบหาดูใจกับใครอีกเลย

ส่วนมากก็มีแค่เพื่อนในวัยเดียวกันที่ชอบไปเที่ยวกันเป็นแก๊ง ไม่เคยไปกับผู้ชายคนไหนสองต่อสองเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะรู้ดีว่าผลที่จะตามมาคือการถูกติณภพลงโทษ

"อย่ามาโกหก คิดว่าอาไม่รู้หรือไง"

“หนูไม่ได้โกหกสักหน่อย อาติณไปเอามาจากไหนคะ” เด็กสาวเอ่ยโต้แย้งคำพูดของอีกฝ่ายอย่างมั่นใจ พร้อมทั้งซักถามเขากลับไปด้วยความสงสัย ตั้งแต่จำความได้เธอไม่เคยโกหกเขา แม้จะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ก็ไม่เคยเลยสักครั้ง...

“เอามาจากไหนมันไม่สำคัญหรอก แต่อาอยากให้รู้ไว้ว่าอาไม่ชอบ บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเอาเรื่องผู้ชายมาให้อาปวดหัว ทำไมถึงพูดแล้วไม่ฟัง” น้ำเสียงงัวเงียของติณภพทำเอาแสนดีขมวดคิ้วติดกันเป็นปม ก่อนจะเขยิบตัวเข้าหาเพราะอยากรู้ลึกกว่านี้ว่าเขาไม่เอาเรื่องไร้สาระแบบนี้มาจากใครกันแน่

“อาติณหมายถึง...วินเหรอคะ?”

“นั่นไง ไหนบอกว่าไม่มีไง แล้วไอ้วินมันเป็นใคร?” ติณภพกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าและท่าทางที่หงุดหงิดเอามากๆ เขากะไว้แล้วว่าเรื่องที่เพื่อนสนิทเล่าให้ฟังจะต้องเป็นเรื่องจริง เพียงแต่หลานรักไม่ยอมสารภาพออกมาสักทีก็เท่านั้น

“วินเป็นเพื่อนหนู ไม่ได้มาจีบอะไรทั้งนั้นอะ” แสนดีไม่รอให้ฝ่ายตรงข้ามเข้าใจเธอผิดไปมากกว่านี้ เธอรีบอธิบายให้เขาฟังด้วยความมั่นใจ ไม่มีสิ่งใดแอบแฝง แต่ทว่ากลับผิดคาด เพราะดูเหมือนว่าถ้อยคำอธิบายของแสนดีจะไม่เป็นผล

ท่อนแขนน้อยๆ ถูกดึงรั้งเข้าหาตัวของติณภพโดยพลัน แสนดีไม่ทันได้ตั้งตัวจึงไม่ได้ขัดขืนอย่างที่ควรจะทำ กระทั่งใบหน้าของทั้งสองอยู่ในระยะประชิด ได้ยินเสียงหายใจของกันและกันจนเด็กสาวเกิดความรู้สึกเขินอาย เธอทั้งหน้าแดงแล้วก็หัวใจเต้นแรงอย่างไม่ทราบสาเหตุ พยายามควบคุมอย่างสุดกำลังแล้วแต่ก็เปล่าประโยชน์อยู่ดี...

“อาติณจะทำอะไรอะคะ ปล่อยหนูออกเถอะนะคะ หนูเจ็บ”

“ฟังเอาไว้นะว่าอาไม่อนุญาตให้ใครมาจีบแสนดีทั้งนั้น ดีแค่ไหนก็ไม่ให้ เข้าใจหรือเปล่า?” ติณภพพูดไปก็หลับไป ตอนนี้ดวงตาทั้งสองข้างของเขาหนักอึ้งจนแทบจะฝืนลืมต่อไปไม่ไหว แต่ก็ไม่อยากปล่อยให้เวลานี้ผ่านไปโดยที่ตนไม่ได้ทำอะไรเลย จึงตัดสินใจสั่งห้ามแสนดีเอาไว้ กำชับอย่างเด็ดขาด เพราะเขาจะไม่ยอมให้แสนดีได้คบหาดูใจกับใครในตอนที่ยังเรียนไม่จบ...

“เข้าใจตั้งนานแล้วค่ะ อาติณเมามากเลยนะคะ หนูว่าอาติณนอนพักเถอะค่ะ แล้วก็ปล่อยหนูออกได้แล้วด้วย ใกล้เกินไปแล้วค่ะ...” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงประหม่าอย่างเห็นได้ชัด หากไม่ใช่ว่าระยะห่างอันน้อยนิด แสนดีคงไม่เสียอาการถึงขนาดนี้เป็นแน่...

“ทำไม เดี๋ยวนี้อยู่ใกล้ๆ ไม่ได้แล้วเหรอ?”

“ก็อยู่ได้ค่ะ แต่ไม่ใช่ตอนนี้” แสนดีตอบตะกุกตะกัก แล้วอยู่ๆ หัวใจเริ่มเต้นแรงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเหมือนจะปะทุออกมาจากอกยังไงก็ไม่รู้ เธอยอมรับว่ารู้สึกกับอีกฝ่ายเกินกว่าคำว่าอาหลาน แต่ไม่กล้าบอกใครแม้กระทั่งเพื่อนสนิทที่รู้ใจ

แสนดีรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังทำเรื่องผิด ถึงจะไม่ได้บอกใคร แต่หัวใจของเธอก็รับรู้มันได้เป็นอย่างดี ตอนแรกเธอเองก็ไม่ได้มั่นใจในความรู้สึกแบบนี้เลย แต่พออายุเข้าสิบแปดปีเต็มได้ไม่นาน ก็เริ่มเข้าใจว่าการแอบชอบใครบางคน มันเป็นอย่างนี้นี่เอง...

ทว่าแสนดีก็ไม่ได้มีความคิดที่จะอยากสารภาพรักออกไปแต่อย่างใด เธอยอมรับว่ายังทำใจไม่ได้ เพราะคำว่าอาหลานมันค้ำคอแท้ๆ แสนดีคิดเพียงแค่ว่าสักวันเธอจะตัดใจไปอย่างเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้เรื่องราวเหล่านี้ทั้งนั้น โดยเฉพาะติณภพที่ไม่ควรรับรู้มันเป็นอันขาด

“อาหนาว กอดอาหน่อยสิ...” ความคิดของคนเมาในเวลานี้ ส่งผลให้เด็กสาวทำตัวไม่ถูก ตัวแข็งทื่อ จะปฏิเสธก็ไม่กล้าเพราะกลัวจะกลายเป็นตัวเองขัดคำสั่งผู้เป็นอา แล้วคราวหลังก็จะโดนบทลงโทษอันแสนโหดร้ายอีก...

“อาติณ...ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ ถ้าคนอื่นมาเห็นเข้า เขาจะมองยังไงคะ” โชคดีที่แสนดีตั้งสติไว้ได้ทัน รีบปริปากปฏิเสธได้อย่างทันท่วงที แม้จะอยากตอบสนองความรู้สึกที่แท้จริง แต่ก็ควรจะคำนึงถึงผลที่จะตามมาด้วย เขาว่ากันว่าอย่าถือสาเอาความคนเมา ทว่าเธอไม่ได้เมาสักหน่อย ขืนยินยอมให้อีกฝ่ายทำ คนอื่นรู้เข้าได้มองเธอเปลี่ยนไปแน่ๆ

แสนดีพยายามขัดขืนอย่างสุดความสามารถ แต่ก็ไม่ช่วยอะไรเลย เพราะเรี่ยวแรงอันน้อยนิดสู้แรงมหาศาลจากร่างหนาใหญ่ไม่ได้เลยสักกะนิด ร่างทั้งร่างล้มพับลงไปซุกอยู่ที่แผงอกเสียเต็มแรง นั่นก็ยิ่งเข้าทางติณภพไปกันใหญ่ เขากอดเธอแน่น ไม่ปล่อยให้หลุดไปไหนได้ง่ายๆ

“เมาก็นอนเถอะค่ะ จะมากอดหนูไว้แบบนี้ทำไม”

“ก็บอกแล้วไงว่าอาหนาว ช่วยทำให้อุ่นหน่อยไม่ได้เลยหรือไง?”

อันที่จริงถ้าเกิดว่าไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เธอก็คงจะไม่ปฏิเสธ ทว่า...มันกลับยิ่งทำให้เด็กสาวตัวน้อยๆ คนหนึ่งรู้สึกเกินเลยมากขึ้นไปอีกหลายต่อหลายเท่า เป็นไปได้แสนดีก็ไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของตัวเธอเองกับเขาเป็นแบบนี้

............................

ระหว่างรออัพ เรื่อง คุณอาไม่แท้ สามารถเข้าไปเช็คการอัพนิยาย

เรื่องคุณอาไม่แท้หรือพูดคุยสอบถามนิยายเรื่องอื่นของหยีได้ที่

ไลน์ส่วนตัว @195oafqc แอดกันมาเยอะๆนะคะ มาพูดคุยกันค่ะ

...........................

ฝากกดติดตามยาหยีในดรีมด้วยน๊า...