ในที่สุดก็ถึงวันที่ต้องเริ่มงานวันแรก และคำสั่งแรกที่ได้รับทันทีที่เข้าวังก็คือ….
“หม่อมฉันซ่งเยว่กวาง ถวายพระพรฝ่าบาท ขอจงทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี” ร่างบางระหงในชุดสีดำทะมัดทะแมงคุกเข่าลงเบื้องหน้าผู้เป็นใหญ่แห่งแคว้นเหลียง ใบหน้าของโฉมสะคราญถูกปิดไว้ตามที่คุยกันหากแต่ดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนนั่นก็ยังคงโดดเด่นอยู่ดี
“ตามสบายเถิด ต่อไปไม่ต้องคำนับเราเต็มพิธีการขนาดนั้นก็ได้ หากมีใครมาได้ยินคงรู้ถึงตัวตนของเจ้าเข้าพอดี” บุรุษสูงศักดิ์เอ่ยตอบคนตรงหน้า หลังจากที่ส่งเฉากงกงไปแจ้งพระขนิษฐาไว้ว่าให้อีกฝ่ายมาเข้าเฝ้าทันทีที่มาถึง
“ขอบพระทัยเพคะ มิทราบว่าที่ทรงเรียกหม่อมฉันมา….” เยว่กวางรับคำพลางเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาเล็กน้อย ในใจต่างคิดไปหลากหลายเหตุผลที่ตนโดนเรียกให้มาเข้าเฝ้าที่ห้องทรงงาน
“ทุกวันก่อนกลับ เจ้าต้องเข้ามารายงานเหตุการณ์ในแต่ละวันขององค์หญิงฟางจิงด้วย” เจิ้งหลงฮ่องเต้ตอบก
