“ปล่อยนะ!! ช่วยด้วย!!!” เสียงหวานใสเอ่ยตะโกนอย่างหวาดหวั่น เพราะอยากมาเดินเล่นเพียงลำพังจึงสั่งให้องครักษ์รออยู่ที่ร้านน้ำชาก่อนถึงตรงนี้ แต่เพียงแค่ตนเดินไปได้ไม่ไกลนักกลับโดนคนเหล่านี้ดักหน้าแล้วต้อนเข้ามาในตรอก
“ปล่อยคุณหนูของข้านะ พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าคุณหนูของข้าเป็นถึงบุตรีท่านเสนาบดีฟู่หั่วหมิงเลยนะ!! หากพวกเจ้าไม่อยากตายก็ปล่อยพวกข้าเดี๋ยวนี้!” สาวใช้ยังคงตะคอกใส่อย่างไม่เกรงกลัว ด้วยเพราะคิดว่าคนพวกนี้ต้องปล่อยพวกตนไปแน่
เพี๊ยะ
ใบหน้าจิ้มลิ้มหันไปตามแรงตบอย่างห้ามไม่อยู่ ก่อนที่จะล้มลงไปกองกับพื้น
“ปากดีนักนะนังนี่!!” ชายฉกรรจ์ที่ลงมือสบถอย่างหัวเสีย ทำให้ทั้งสาวใช้และคุณหนูตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
“หึหึ เช่นนั้นถ้าพวกข้าได้เจ้าเป็นเมีย ก็เท่ากับได้เป็นเขยของท่านเสนาบดีด้วยน่ะสิ ฮ่าๆ” ฝ่ามือหยาบกร้านลูบไล้ไปบนผิวหน้าอ่อนนุ่มเย้ายวนนั่นอย่างถือสิทธิ์ จนทำให้ร่างบอบบางที่โดนจับแข
