Kabanata 18
1122 Words
Luna
Nagpresinta siyang maghugas ng mga pinagkainan at hindi na ako umangal. Hinayaan ko siyang gawin ang bagay na iyon habang ako naman ay naglibot muna sa buong lugar.
This place isn't just a house. It was huge be called house. Papasa itong mansion or something more.
"Good day, madame..." bati sa akin ng bawat makasalubong ko. Isang tango lang palagi ang nagiging response ko.
Napapakunot na lang ang noo ko sa tuwing may gan'on. It felt weird. I don't know but I feel like I don't fit to be called "madame".
Sa hinaba-haba ng nilakad kong hallway, napatigil ako ulit ako sa tapat ng silid kung saan may nakaukit na "martial arts" sa may pinto.
Humalukipkip ako at ipinilig ang ulo. Nasa pito ang mga babaeng naroon na sa hinuha ko ay mga estudyante pa lang base sa kung paano ko sila tignan at mga hitsura nila.
"Luna." Napalingon sa tawag na iyon. It was Nicolo walking towards me. Pinanood ko siya at marahang ngumiti.
"Nanonood lang ako," sabi ko kahit hindi niya naman tinatanong.
Ibinalik kong muli ang tingin ko sa mga nageensayo.
"Gusto mo bang matuto?" He inquired when he's already standing beside me.
Imbes na sagutin siya, isang tanong din ang ibinato ko sa kaniya. "Ang babata pa nila. Paano sila napunta rito?"
I heard him sigh heavily. Sa gilid ng mga mata ko ay nakikita kong nakatingin siya sa akin. "Karamihan sa kanila ay biktima ng karahasan. Ang iba naman ay ulilang lubos na--"
"So, they were saved?" Kunot noo ko siyang binalingan.
"Yes."
"Isn't this illegal?"
Yumuko siya dahil sa tanong ko. "No-- I mean... in a way, yes. But, they're not here to train for rebellion. It is more like an escape from their past. When you get to know them, you'll see. Some of them even tried to end their lives because of the darkness they've felt," he explained.
Umawang ang aking bibig dahil sa narinig. That may be the reason why when you look at them one by one, you'll see their dedication and eagerness to learn.
"West brought them here by the way," he added. "At first, I did not agree with her idea but later on, I realized that it's fine." Nagkibit siya ng balikat.
"How about those victims of violence na sinabi mo? May mga magulang pa rin sila, hindi ba?" I asked, confused.
"I asked a friend to erase their records. They're... already dead for everyone they know."
Mas lalo akong napatanga sa narinig. Napakurap-kurap ako at sinubukang mas intindihin ang lahat ng sinabi niya. Sa huli, sinukuan ko na lang pero kahit paano ay may nalaman naman ako.
"Come on, I'll show you something," he invited pero hindi pa nga ako nakakapayag ay hinuli niya na ang kamay ko at mabilis na pinagsalikop ang mga iyon sa kaniya at hinila paalis doon.
Wr were greeted by everyone sa hallway o kahit saan. Minsan, natatakot pa nga ako dahil sa laki ng mga katawan ng nakakasalubong namin.
"Where exactly are we going?" Natatawa kong tanong nang mapansing ilang minuto na kaming naglalakad, hindi pa kami nakakarating sa sinasabi niya.
"Just wait. You're gonna like it there," sabi niya at nakangiti akong nilingon. Tumigil kami sa tapat ng lift kung saan ay iilang tao na lang ang dumaraan. He extended his arm to press the down button and after a few seconds, the elevator's door opened.
Lito man ay nagpatianod na lang ako nang hatakin niya ako papasok doon. When the lift's door closed mas hinigpitan niya pa ang hawak niya sa kamay ko. I thoughy that'd end there but I was wrong. Tinanggal niya ang pagkakasalikop ng mga kamay namin. He crouched and put his right arm at the back of my legs, he swayed me in a swift motion and the last thing I knew, I was clinging onto him! Walang kahirap-hirap niya akong binuhat sa kaniyang mga bisig. Nanlalaki pa ang mga mata kong itinuon sa kaniya but he only chuckled.
"Wrap your hand around my neck so you won't fall." Utos niyang kaagad ko naman sinunod.
"Huwag kang nanggugulat ng gan'on! Aatakehin talaga ako sa puso sa mga biglaan mong ginagawa, e." I halfheartedly complained.
Tumawa ulit siya kaya tinampal ko siya sa dibdib. Dumaing siya at bago pa ako muling makapagsalita ay inunahan niya na ako.
"Close your eyes," he ordered. Nagsalubong ang kilay ko noong una pero sa huli ay sumunod din naman.
"Ipikit mo lang. Ibaba muna kita para ayusin. Don't open your eyes until I say so." Kasabay noon ay ang maingat niyang pagbaba sa akin sa isang malambot na bagay. "Sit and relax." Then, he placed a soft kiss on my forehead.
"Hmm-hmm..." my response was muffled.
I licked my lowerlip as I heard his footsteps. Lumalayo ang tunog ng kaniyang mga yapak pero kagaya ng sinabi niya, hindi ako dumilat.
Malakas man ang kalabog ng aking dibdib dahil sa kaba at excitement, matiyaga akong naghintay na sabihin niyang puwede ko nang buksan ang aking mga mata.
I heard a click of something. Parang switch yata iyon ng ilaw. Nakarinig din ako ng mga kaluskos sa hindi kalayuan.
"Now... I want you to open your eyes slowly," sa wakas sa sinabi niya rin.
Just like what he said, slow motion kong iminulat ang aking mga mata. The moment they were opened, my tears fell for the view.
"Nagustuhan mo ba?" He asked while I was busy crying. Narinig ko pa ang pagtawa niya.
"W-What... how.... I m-mean where's y-you get those?" I can't even formulate a complete sentence!
What's in front of me was so simple. Mga larawan kong nakasabit at clip sa isang umiilaw na wire. Lahat pa ng iyon ay halos mga stolen shots. Mayroon iyong nasa labas ako ng bahay, sa isang restaurant at sa simbahan. Almost every corner of this room has a picture of me!
"This is my favorite place..." he said. Naglakad siya palapit sa akin. On bended knee, he was in front of me while I was sitting on a sofa in the middle of this room. "Kapag namimiss kita, dito ako pumupunta, so I can get to see you kahit sa mga nakaw na litrato lang na ito."
Mas lalong tumulo ang aking mga luha. Sobrang init ng aking mga mata. My heart beats insanely.
"Hanggang tingin lang ako dahil ayaw kong masaktan ka. The more I get close to you, the closer you are to danger. Kaya kahit mahirap, lumalayo ako sa'yo para hindi ka nila makita. If they figure out that you're someone important to me, they will use you to blackmail me and I know I will do everything just to get you back when that happens..." he uttered weakly.
- Writer
