Kabanata 10
1062 Words
Luna
I tried hard to get away from him but he's just so stubborn. Nakasunod pa rin siya sa amin kaya naman sa huli, pumayag akong kausapin siya.
I asked Arthur for some time for Nicolo and I so we could talk. Nagpaalam naman siya na pupuntahan niya na lang muna sina Ate at Kuya. Magpapapaalam na kung hindi pa uuwi ang mga ito ay mauuna na ako...kami.
"Ano'ng pag-uusapan natin?" I said, trying hard to keep my cool and my voice to be firm.
"Who's that guy?"
Pagak akong natawa dahil sa agaran niyang tanong. Mag-gagaguhan na naman ba kami rito? Feeling may pake?
Wow, Luna. Best actress ka ba? Parang kanina lang umiyak ka tapos ngayon naman nagawa mo pang tumawa? Hinanap mo kanina tapos ngayong nasa harapan mo na, anong ginagawa mo?
"His name is 'none of your business'," matabang ang boses kong sinabi.
"Well, apparently, I'm your husband so his name should be my business."
Ang kapal?
"Pakiulit nga? Can you hear yourself, Nicolo? Husband...wow." Tumango-tango ako.
I don't know why I act like this when we talk face to face. Kapag naman wala siya, ang hina ko. Pero kapag nandiyan siya, para akong leon. How is that?
Yabang-yabangan ba, Luna?
"I can't believe you have all the guts to utter that. Akala ko ba two months? Wala pa ngang isang buwan, hindi ba? Why are you here anyway? Nag-stay ka na lang sana roon sa city with your whores." Inirapan ko siya.
"I am asking what that guy's name is, Luna. This isn't the first time I saw you with him. Is there something going on between you two?"
Bakit ka nagtatanong?
I raised a brow on him. "Tinanong ko ba ang pangalan ng mga babaeng dinadala mo sa bahay? Hindi, 'di ba?"
Papalakpakan ko na ba ang sarili ko? Super galing mong umarte, Luna. Parang tanga!
He groaned in irritation. "Fine. I'll find it out myself." Pagsuko niya.
Mabuti naman at hindi na nagpumilit. Problema naming dalawa ito at ayoko nang idamay pa si Arthur. He's out of this mess.
"Nagsawa ka na ba sa city girls? Experiment? Trying something new in this province o talagang sinusundan mo lang ako? What happened to your two months?"
Sinadya ko talagang magtanong ng mga gan'on. Konti na lang ay makikita ko na ang usok na galing sa kaniyang tainga at ilong sa iritasyon.
Gusto kong tumawa pero pinigilan ko na lang ang sarili ko.
"Sabihan mo lang ako, magpapatulong ako kina Kuya para makahanap ka kaagad ng irereto at nang makaalis ka na rin sa lugar na 'to."
"I will only leave this place if you come home with me," sabi niyang nakapagpatigil sa akin. Nalaglag ang panga ko at ilang segundo pa bago makabawi.
Ano'ng sabi niya? Kasama ako? Bakit? Pumunta nga ako rito kasi ayaw niya sa akin hindi ba?
"T-To bad for you, huh? I'm sorry pero hindi ako sasama s-sa'yo." I stated but my voice betrayed me!
Pumunta ba siya talaga rito para roon? Is that really his plan?
Ang daming tanong sa isip ko na alam ko namang walang ibang makasasagot kung hindi siya.
"Then, I'll stay here with you." May pinalidad sa kaniyang boses nang sabihin niya iyon.
This is just f*****g crazy! How could he do that?
"No need. Aalis ako kung gan'on."
"I'll go wherever you go."
That's when I lose it all.
"Sinabi na ngang no need, 'di ba? Hindi mo ba naiintindihan? Ginawa ko lang naman ang gusto mo, e! Two f*****g months! You asked for it tapos ngayon nandito ka na parang wala lang? Could you stop playing with my feelings, Nicolo? Ano bang napapala mo sa pananakit sa akin? Does it give you the satisfcation? Are you feeling dominant when you does that? What good could it bring to you?!" I shouted all my frustrations. Tears started to fall from the side of my eyes.
Umiinit na rin ang buong katawan ko dahil sa halo-halong emosyon.
Gusto ko siyang sampalin at suntukin sa mukha para mawala ang sakit pero kapag ginawa ko ba 'yon, mawawala talaga o ako lang din ang masasaktan?
"N-Napaka-selfish mo! You only think about your damn feelings! Ni minsan ba naisip mo rin na may feelings din ako? I'm not a f*****g r-robot!"
Hindi siya nagsalita. Wala ring nagbago sa ekspresyon ng kaniyang mukha. He just stood there, watching me let out all my frustrations towards him.
"Ilang beses ko rin b-bang sasabihin sa'yo na nasasaktan ako sa lahat ng ginagawa mo pero iniintindi kita kasi gan'on kita k-kamahal! Ano? Kailangan ko rin bang maghubad sa harap mo para lang bigyan mo ako ng atensiyon? Kailangan bang malaman ko muna lahat ng posisyon sa--"
"Stop the shouting, please? I get it why your angry to me." He shallowed hard. "Alam ko kung bakit ka umiiyak gabi-gabi dahil sa akin. I know your pain. I know how much you wanted me to see those pains and believe me, nakita ko lahat. Your pain is my pain too, Luna. I don't know if you're going to believe me but I want you to know that I am doing this for you. Tatanggapin ko lahat ng salita mo sa akin because I know how much I deserve those words from you. Kulang pa ang lahat ng 'yan. If you want to slap me, go on. I will gladly accept it. But, this is the only way I know to protect you for now. I'm so sorry."
Litong-lito na ako. Dahil sa sinabi niya ay mas lalo lang akong naguluhan. What does he mean by that? Anong protect? From whom? From what?
"Protection by hurting me? Is that what you want me to understand?" I spat angrily.
"I did that with the hope that you'll leave me. I am trying my best to push you away from me because I know I'll sink deep if I won't do that."
"Then why are you here now?!" Lito kong bulyaw sa kaniya. "I want an answer para hindi naman ako mabaliw, Nicolo! Gusto kong malaman kung bakit sa dinami-rami ng puwede mong gawin, pagpapaalis pa talaga sa akin and you won't even tell me the reason why!"
"Hindi ito ang oras para malaman mo ang lahat. For now, I'll let you hate me. That's better than risking your life. This is all I can do, for now, Luna."
- Writer
