Kabanata 14
1147 Words
Luna
Mula kaninang umalis si West ay wala pa rin akong naging imik. Dagdag pa ng kasama kong lalaki ngayon na si Serpent. He looked exactly like Nicolo. Only that he's like a younger version. Matatalim at seryosong mga mata, matangos na ilong, and the almost perfect jaw line.
Napalunok ako at nag-iwas sa kaniya ng tingin. Hindi man siya nakatingin sa akin, alam kong alam niyang kanina ko pa siya sinusuri.
So, is this one of his reasons? Ito ba iyong sinasabi niyang pinoprotektahan niya ako? I asked from the back of my mind. Kung ito nga iyon, bakit hindi niya sinabi kaagad sa akin? Why is he keeping it for himself?
"Uhm... are you h-hungry, Madame?" Asked Serpent that interrupted my thoughts.
"Yes..."
"What do you want to eat, madame?"
"Kahit anong gulay na lang. And can you do me a favor?"
I noticed how he swallowed hard. Hindi man lang siya makatingin ng maayos sa akin. He is saying something I can't even hear.
"W-What is it, madame?" Mabilis na nagtama ang mga mata namin ngunit kaagad niya rin iyong iniwas bago siya tumikhim.
"Can you not call me madame? I... I find it a bit uncomfortable. I am just a simple being. Just call me Luna," I stated. "... huwag ka ring mahiya sa akin. In fact, ako nga ang dapat na nahihiya sa inyo."
Isang pilit na ngiti at tango ang isinagot niya sa akin.
He excusef himself. Naiwan akong mag-isa sa puting silid at habang abala sa pagsuri sa bawat sulok ay may naalala ako.
Shete! Oh my gosh! I forgot about Africa!
I promised her I'd be there but here I am now. Ni hindi ko nga alam kung saang lugar ito. Shete talaga! I need to find my phone!
Aligaga akong tumayo mula sa kama at hindi na ininda ang munting sakit ng katawan. Kaagad kong hinanap ang gamit ko sa buong silid at nang mabigo at napatingin ako sa pinto kung saan lumabas sina West at Serpent kanina.
Hindi naman siguro nila ako ikinukulong dito, hindi ba? I can... go out or at least ask them for a favor?
Hindi na ako nagdagdag pa ng iisipin. Naglakad na lang ako palapit doon to try my luck. Nang mahawakan na ang door knob ay sinubukan ko iyong pihitin and I almost jumped in glee when I figured that it wasn't locked!
Thank goodness!
I pulled the door open at naabutan ko ang dalawang bagong mukha ng lalaki sa labas ng aking silid. Nanlalaki ang mga mata kong nagpalipat lipat ng tingin sa kanila.
"H-Hi, madame. You... need anything?" Pautal-utal na tanong noong mas matangkad sa dalawa ay may asul na buhok. Nagkatinginan sila at palihim na nag-usap.
"C-Can I have my phone?" Diretso ko nang sinabi.
Muli silang nagkatinginan. Walang nagsalita ni isa.
"I'm terribly sorry madame for what I did but I threw your phone earlier for safety purposes. They might track you if you still use that phone. I am very sorry, madame." Paghingi ng tawad noong may mahabang buhok naman ngayon.
I bit my lower lip. Bagsak ang magkabilang balikat kong tumango. "It is okay... I understand. But, to whom can I borrow a phone? I'll just call a friend." Ngumiwi ako.
Nagsikuhan silang dalawa na para bang sinasabihan ang isa't-isa kung sino na ang dapat sumagot. Why are these people look manly but acts like I am embarrasing them?
"Nasira yung phone ko, madame. Sorry p-po." Mariing pumikit iyong isa habang nakakuyom ang kaniyang kamao.
"Nawala naman yung akin, madame. Sorry tala--"
"You can have mine, madame." Alok naman ni West na kadarating lang.
Parehong nagbuga ng malalim na hininga ang dalawa at tumabi para makadaan si West na galing sa likuran nila.
"Thank you." Tumango ako at tipid na ngumiti.
"Just so you know, madame. This is Rev." Itinuro ni West iyong lalaking may asul na buhok. "And this one's Gino." Turo niya naman doon sa may mahabang buhok. "They...or I must say, we will be looking after you from now on." She informed. Tumango naman ako muling ipinaalala sa kaniya ang pakay kong cellphone.
Glad I memorized Africa's number. Kaagad kong idinial ang kaniyang number at ilang ring pa lang ay sumagot naman siya kaagad.
Tumalikod ako sa kanila bago nang marinig si Africa sa kabilang linya.
"I don't talk to strangers, really. But, may I know who the f**k am I talking to?" Marahas ang bawat bigkas ng salita niyanh tanong. Ngumiwi ako at bahagyang inilayo sa aking tainga ang cellphone.
"I am very sorry, Af. This is Luna... I am really really sorr--"
"Luna?! Oh my gosh! Hayop ka talagang babaita ka. Ang sabi mo pupunta ka rito. Alam mo bang ang dami kong niluto tapos mapapanis lang pala? Oh my... ano bang nangyari sa'yo? I've been calling you countless of times but you didn't answer neither of my calls! Seryoso ka ba sa buhay mo? Are you okay?" Paulan niya ng tanong sa akin kaya naman napapikit ako at napahilot sa aking sentido.
"I'm really sorry, Af. It's a very long story. I want to tell you everything but I think it's not the time to tell you yet. I'm okay. I just called to make everythimg clear. I am safe. Please don't harm yourself. Promise me, Af."
"Ha? What are you talking about, Luna?"
Alam kong magulo. Marami rin siyang tanong, pero paano ko iyon masasagot kung pati ako ay hindi rin alam ang mga kasagutan?
For now, it was just all expectations. Wala pa akong hawak na tunay na kasagutan kaya mas mabuting hindi niya muna malaman.
"Promise me, Africa." Mas diniinan ko pa ang boses ko.
"Oo na nga! I won't harm myself, okay? I promise. Peks man, mamatay man ang fiancé kong cheater," sabi niya sabay hagalpak.
"Whatever, Af. Take care, okay? I'll really visit you when everything's settled. Take care. I love you!"
"Eww..." narinig ko pa ang arte niya na parang nasusuka. She just hates it when I say "I love you" to her.
"You know what? I don't effing understand what the heck are you talking about but since you're my best friend. Imma trust you. Whatever it is, I know you can get through it. I'm just one call away when you need me."
Then, we ended the call. Huminga ako nang malalim at pumihit para maibalik na ang cellphone ni West ngunit muntik na akong mapabalikwas nang imbes na sina Rev, Gino at West ang makita ay si Nicolo na matalim ang titig at igting ng kaniyang panga ang naabutan ko. Diretso ang madilim niyang mga mata nsa akin habang ang kaniyang dalawang kamay ay nakasuksok bulsa ng kaniyang leather jacket.
"I love you, huh?" His said mockingly. He laughed without humor. Mas lalo lang umigting ang kaniyang panga.
***
VOTE TBS#2: THE BILLIONAIRE'S SALVATION FOR CLEAR SKIN. THANK YOU PO!
- Writer
