หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
มีนานัดคมกฤษไปเจอที่คอนโดเพื่อบอกเรื่องสำคัญหลังเลิกงานด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มมีความสุข ร่างบางเดินไปนั่งลงข้างๆ ร่างหนาที่นั่งรออยู่ก่อนแล้วตรงโซฟานุ่ม
"มีอะไรก็ว่า จริงๆ คุยกันทางโทรศัทพ์ก็ได้ทำไมต้องมาเจอให้ยุ่งยากด้วย น่ารำคาญ" คมกฤษที่ร่างตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์เอ่ยขึ้น
"นี่โอม ดื่มมาอีกแล้วเหรอ"
"อืม ไม่ต้องยุ่ง!" เอ่ยด้วยความหงุดหงิด
"ก็นาเป็นห่วงนี่นา ดื่มทุกวันมันไม่ดีต่อสุขภาพโอมก็รู้"
"มันเรื่องของฉัน มีอะไรก็รีบๆ พูดมา"
มีนาได้ยินอย่างนั้นก็รีบหยิบแท่งสีขาวในกระเป๋าออกมายื่นส่งให้คมกฤษดู คมกฤษรับไปดูด้วยความงงงวยเพราะไม่เข้าใจความหมายของแท่งสีขาวในมือที่มีขีดสีแดงขึ้นสองแถบปรากฏอยู่บนแท่งสีขาวนั้น จึงหันไปมองหน้ามีนาเป็นเชิงถาม
"นากำลังท้อง โอมดีใจไหม"
"อะไรนะ!" คมกฤษตกใจหน้าถอดสี
"นากำลังท้องลูกของโอม โอมฟังไม่ผิดหรอก"
"เป็นไปไม่ได้ เธอ
