เช้าวันใหม่ปราภัทรสรรีบเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าแล้วออกไปจากห้อง เพื่อขึ้นรถไปยังสนามบิน ตั้งแต่เมื่อคืนที่เกิดเรื่องมีนาไม่กลับมานอนที่ห้องเลยไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามีนาอยู่ที่ไหนทั้งคืน ระหว่างที่ร่างบางกำลังลากกระเป๋าไปตามทางเดิน ก็ได้ยินเสียงคมกฤษตะโกนเรียกเธอจากทางด้านหลังตามมาติดๆ
"แก้ม! รอโอมด้วย" ร่างหนากึ่งเดินกึ่งวิ่งตามหลังร่างบาง
"คุยกับโอมหน่อยนะ"
"______" ปราภัทรสรเดินไปข้างหน้าไม่สนใจชายหนุ่มให้เสียเวลา
"โอมขอร้อง คุยกับโอมหน่อยนะ" คว้าแขนเรียวเอาไว้
"เสียเวลาเปล่า ปล่อย!" มือบางกระชากกลับทันที
"โอมรู้ว่าตัวเองผิด ให้โอกาสโอมอีกสักครั้งนะ โอมสัญญาว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกแล้ว โอมจะปรับปรุงตัวเองใหม่"
"โอมจะมาเสียเวลากับแก้มอีกทำไม โอมอยู่กับใครแล้วมีความสุข โอมก็ควรจะอยู่กับคนนั้น มันก็ถูกแล้ว เราก็แค่ต่างคนต่างไปแค่นั้น"
"ใช่ แก้มพูดถูก โอมควรจะรู้ใจตัวเองได้แล้วว่า
