หลายวันต่อมา
ตกดึก ณ บ้านเช่าใจกลางเมืองคมกฤษที่อยู่ในอาการมึนเมาเล็กน้อย ก้าวขาลงจากรถคันหรูคู่ใจเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าประตูบ้านของปราภัทรสรทั้งน้ำตาคลอเบ้าพลางนึกถึงช่วงเวลาดีๆ ที่เคยมีร่วมกับเธอตลอดเวลาที่รู้จักกันมาด้วยความเจ็บปวดเสียใจ เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขากับเธอจะมีจุดจบแบบนี้
ปัง! ปัง! มือหนาทุบลงบนประตูไม้จนเกิดเสียงดังลั่นไปรอบบ้าน พร้อมกับตะโกนเรียกให้ปราภัทรสรออกมาเจอ
"แก้ม! แก้ม! ออกมาหาโอมหน่อย ออกมาให้โอมเห็นหน้าหน่อยนะ!" เสียงทุ้มตะโกนดังลั่น
"พอได้แล้ว!" ปราภัทรสรเปิดประตูออกมาด้วยความโกรธเคือง
"แก้ม" คมกฤษยิ้มกว้างมองหน้าปราภัทรสรอย่างคนละเมอ
"จะมาเสียงดังเอะอะโวยวายทำไม มันดึกมากแล้ว รบกวนคนอื่นเขา เรื่องของเราสองคนมันจบแล้ว กลับไปเถอะ" ร่างบางเอ่ยเสียงราบเรียบมองชายหนุ่มอย่างคนแปลกหน้า
"ไม่ โอมรักแก้มมากรู้ไหม" ร่างหนาเข้าสวมกอดร่างบางเอาไว้ด้วยความรวดเร็ว
"ปล
