Secret Service

Chapter 13

Chapter 13

Marianne

My body is still warm from his. His breath is still fresh on my skin. Even his manly taste is still lingering inside my mouth—I can still taste him. Nang tumayo si Ryan at pumasok sa banyo, pumasok din ang lamig sa balat ko. Hinila ko ang makapal niyang kumot at pumaloob doon. Pinag-init ang katawan na nilukob ng kalamigan . . . at takot. Pangamba.

Ang pagtatalik namin ay mabilis at maalab. Ni hindi ko nagawang pigilan ang sariling huminahon habang nasa loob ko siya at mabilis na gumagalaw sa akin. Para akong nakulong ng ilang sandali sa seldang nakakapagpalimot ng bait.

Ryan was determined. Bakas na bakas iyon sa bawat niyang kilos at halik sa akin. Nakakabulag pati ang mga salita niya. Mababang boses at nakakaakit. He is a master of seduction. Marunong magpaikot ng tao. He is dangerous. Nang tanungin niya ako ng tungkol kay Bruce matapos niyang ibuhos ang magkasamang daing at galit sa akin---bigla akong nanlamig. Parang kuryenteng hinugot sa saksakan at tumahimik bigla ang makamundong nararamdaman ko sa dibdib at isipan.

Tila magic word ang sinambit niya. Bruce. Alam niya ang katawang minsang nagdalangtao at nanganak. Sino bang hindi? Kung ang babaeng hubad ay mabilad sa mata ng lalaking matalas ang paningin at isipan, magtatanong siya kung paanong nailuwal ang bata sa babaeng tulad kong hindi pa nagdadalangtao.

Dumagundong sa kaba ang dibdib ko. Kinakabahan akong tumitig sa kisame. Sa gitna ng dilim at lamig ng kwarto ni Ryan.

The game is . . . over. Over---kailangan ko nang umalis. Ito na ang oras na hinihintay ko.

Tila ako sa pinitik sa gulat. Bumangon ako at kinapa sa sahig ang mga damit ko. Ni hindi ko na alintanan ang kahubaran. Nanginginig ang mga kamay ko, kalamnan at pusong hindi matahimik. Pumatak ang luha ko. Sumpa ba ito sa akin? Paano ako makakaalis kung gising pa si Ryan? At nakakalat pa sa labas ng bahay ang mga tauhan niya?

Pero tinigil ko rin ang pag-iisip at pinagalitan ang sarili. Nang mahanap ko ang pantalon ay sunod ko ring kinapa sa dilim ang panloob ko. Alam kong katangahan ang ganitong plano at walang kasiguruduhang magtatagumpay ako. Pero bakit hindi ko subukan at madaliin ang pagsagawa?

Tatakbo muna kami kina Rochel para makapagtago—hindi. Baka roon niya kami unang puntahan.

Sa Lemery? Kina Ate Anjelous? Hindi rin pwede. Kaibigan nila si Ryan.

Nang mahanap ko ang pangloob ay nanginginig ang mga kamay kong tinaas ang isang paa nang biglang lumabas ang liwanag mula sa banyo.

Nakayuko akong natigilan. Tila gustong tumalon ng puso ko mula sa loob ng katawan ko. Sumiksik sa balat ko ang todong lamig at para akong ginapos sa sitwasyon at problema.

“Where do you think you’re going?”

Isang simpleng tanong na nagpatalon sa takot sa akin at boses na nagpanginig sa mga kamay ko at kalamnan.

Hindi ako umimik. Hirap man ay marahan akong umayos ng tayo. I’m fully aware of my nudity. I just felt he’s also firing burning bullets at my back. Hindi ako humarap sa kanya sa takot na makita ang itsura ng mukha niya. Ang pagtaas-baba ang dibdib ko ay tila ba ilang kilometro na ang tinakbo ko bago naakabot sa finished line. Nanginig ang mga kamay kong hawak ang panty ko.

He’s here now. Ano na ang sunod kong gagawin?

My heart beat raced. Nakakaubos ng hininga ang takot na nararamdaman ko.

Naglakad siya. Lumapit sa likuran ko. His heat covered the coldness at my back. “Magbibihis ka na, baby? But I still need to check on you,” he whispered against my hair. He’s mocking me.

Kinilabutan ako. Tila choir na nagtayuan ang mga balahibo ko sa batok at braso. At nang mag-landing ang kamay niya sa siko ko---napaigtad ako at isang hakbang lumayo. Mabilis akong humarap sa kanya. I am brave . . . or I only faked my braveness in front of his meticulous eyes. No. Hindi ako dapat magpakita ang takot. Tiyak na aapakan niya ako o sasaktan sa pagpapaako ko sa kanya kay Bruce. No. Kung kaya kong lumaban—lalaban ako.

Hindi ko makita ang reaksyon sa kanyang mukha. Nasa likod niya ang liwanag na nanggagaling sa banyo. It perfectly darkened his whole face. Na para bang pinugpog ng contour ang kanyang mukha hanggang sa dumilim iyon. He’s still fully naked too and so proud of it.

I labored my breathing. Breathing seems like the hardest thing to do at the moment. “Gi-giniginaw na ‘ko,” I trembled. My voice and body are trembling.

Tinitigan niya ako. Niyakap ko ang sarili para takpan kahit kaunti ang kahubaran. Sinulyapan ko ang pinto. Hindi—Oo--Pwede akong tumakbo at makatakas. Hihingi ba ako ng tulong kay ate Ephie? Tutulungan ba niya ako? Kaya ko bang tumakbo ng nakahubad?

Napapikit ako dahil sa frustration. I’m cornered. Jailed. There’s no way to escape this mess.

“Bumalik ka sa kama.” utos niya. Walang lambing na katulad kanina. Walang halong malisosyong tinig.

Binuka ko ang labi para humigop ang hangin. Pilit kong pinipigil ang umiyak sa takot. There’s no tenderness anymore. Alam kong paparusahan na niya ako. Samu’t-saring negatibong bumabato sa isipan ko.

“Marianne.”

I bit my lower lip. Tinapangan ko ang sarili at sinuot ang panty. Now, my hands are shaking uncontrollably. Halos matumba ako nang iangat ko ulit ang isang paa para ilusot sa butas. Nawalan ako ng balance. Sumandal ako sa malamig na pader. Itinataas ko na iyon sa mga binti nang marinig ko ang malutong na pagmura ni Ryan.

Mabilis akong umupo. Niyakap ko ang mga binti at nilubog ang ulo ko. I silently cried. I prayed. Bakit ang hina ko? Ang ginawa kong pagsisinungaling ay kinunsensya ako. Walang kasalanan si Ryan. Naging biktima rin lamang siya. Desperada akong maligtas kami ni Bruce laban sa mga humahabol sa amin. At ngayong nalaman na niya ang totoo . . . I am cornered. I am helpless.

Napakaduwag ko. Mahina ang pag-iisip at hindi marunog magdesisyon. Kaya siguro ako iniwan ng Kuya ko. Pero paano na ngayon si Bruce? Sino ang mag-aalaga sa kanya kung mawala ako sa kanya? Are they going to love him if my own family don’t love me? Hanggang kailan siya pwedeng alagaan ng Lolo at Lola ko?

The burst of painful tears filled the room and muffled against my knees. But I gasped---when he lifted me. Walang hirap niyang nilusot ang isang braso sa ilalim ng tuhod ko at hinalili ang isa sa likod ko. Binuhat niya akong tila malambot na manika lang.

“Bakit ka umiiyak?! s**t! Pinapakaba mo ‘ko!” he hissed in between his white teeth.

Pinagkrus ko ang mga kamay sa harap ng dibdib ko. Iniiwasan kong kumapit sa kanya. Umaagos pa rin ang luha ko. Umupo siya sa gilid ng kama at pinatong ako sa kandungan niya. Iniwanan ng braso niya ang tuhod ko at ginamit ang kamay para alisin ang mga hibla ng buhok na humarang sa mukha ko.

He sat me on his male organ. But I remained impassive. He didn’t care. Pagkatapos niyang linisin ang mukha ko ay binaba niya ang ulo ko sa malapad niyang dibdib. He encircled his muscled arms around me. I’m like a child weeping on his lap and arms. Cuddling sweetly and patiently waiting for the next hour.

Niyuko niya ang mga binti ko. Hinatak niya paalis ang panty kong naiwan doon at basta na lamang binagsak sa sahig.

“I want you naked next to me.” he murmured. It was a command. I feel it. “You’re shaking, what’s wrong, baby?” he then frustratedly asked.

What’s wrong? He didn’t know?

Muling bumalong ang luha sa mga mata ko. Para akong nagtatago sa dibdib ng taong kinatatakutan ko ngayon. Nagtanong pa siya. Naulit ang mabangis na paghinga ko. Ang matulin na pagtaas-baba ang dibdbib na para bang naghihingalo.

Naalerto siya at niyuko ako.

“Marianne?” marahan niya akong inalog.

Pumiglas ang luha ko mula sa mga mata ko. Matapang ko siyang tiningala. “A-alam mo na.” makahulugan kong sagot. Parang katulad ko ngayon, wala na akong maitatago pa sa kanya. “Ang tungkol kay Bruce.” tinapos iyong may nginig sa huli.

Sinubukan kong umahon sa kandungan niya para makalayo pero hindi siya pumayag.

“Don’t move.” he insisted and tightened his arms around myself. “Don’t you dare.” Banta niya sa akin.

Ang pagyakap niya sa akin ay nakawala ng lamig na nararamdaman ko. Pero nandito pa rin ang takot at pangamba. I can tell he’s angry. Quietly angry at me.

“Aalis na lang kami. H-hindi ka na namin guguluhin!” I promised.

“Walang aalis.” Matigas niyang sagot. Mas hinigpitan pa niya ang hawak sa akin. Kaya niya akong durugin. Kaya niyang baliin ang mga buto ko.

He’s stronger than I am.

Pinigil ko ang pag-iyak. Hustong magkalapit ang mga mukha namin. Parehong matapang. Parehong may pinaglalaban.

Tinaas ko ang isang kamay at marahang nilapat sa leeg niya at magaspang na panga. I’m ready . . . to beg for mercy.

“I’m sorry.” I whispered.

“For what? For lying? For telling me Bruce is my son?” may pait niyang magkakasunod na tanong.

My fingers unconsciously tapped on his skin. I saw his eyes winced a little. So fast I almost didn’t notice. Na para bang kay laking epekto ng munting paggalaw ng tip ng daliri ko sa balat niya.

Then, slowly, I moved my fingers like a stamp and I marked my fingerprint on his rough skin. “Wala na akong ibang malalapitan. I’m sorry.” Ulit ko.

“Bakit ako?” matapang niyang tanong.

Marahan akong umiling. Pilit na binabalik sa alaala ang araw na naisip ko siya. Sinabi ko ang totoo. Aksidente kong nakita ulit ang Business card na binigay niya sa akin noon. Of being fear, na baka mabuntis niya ako noon. I got myself a child. But he’s not ours. But I still need him, so I lied.

“I considered it white lies.” Sagot niya.

Binaba ko ang kamay. Hinabol niya iyon ng tingin hanggang sa bumagsak sa kandungan ko. Nagtagal doon ang mga mata niya.

“Nag-take advantage ako sa ‘yo. Nanghingi ako ng pera---pero babayaran kita, pangako! Mag . . . babayad ako.” pagsisiguro ko sa kanya kahit na nanghina ako sa huli. Ilang taon bibilang ang pagbabayad na iyon kasabay ang iba pang bayarin ko. I see no end of that line.

He lifted his eyes at my face. “Paano? Babalik ka sa Secret Service? Subukan mo lang, Marianne. Hindi ako mangingiming ikulong ka rito sa kwarto ko. Itatali pa kita.” pagbabanta niyang may halong galit.

Mabilis akong umiling. Pero nanghina rin sa huli. Paano kung . . . wala akong ibang mapagpipilian at kailangan ko na siyang bayaran? May mauutangan ba akong iba para magbayad din ng isa pang utang? At ilang ulit ko iyong gagawin? Utang para sa utang. Tatakas at magtatago. Ganoon ba ang buhay na kalalakihan ni Bruce?

Paano kung mauwi nga ulit ako sa . . .

Bigla niya akong inalog. Nagagalit. Dumiin ang kamay niya sa balat ko. Sa takot ko ay umahon ako sa kandungan niya’t tumayo palayo sa kanya.

Madilim niya akong tiningnan na para bang may krimen akong ginawa sa kanya. “Wala ka nang pakielam kung bumalik nga ako roon. Kung para kay Bruce . . . gagawin ko lahat.” Ni hindi ko na natakpan ang sarili laban sa mga mata ni Ryan.

Nanatili itong nakaupo. Thighs are parted and his huge organ sprang from its root.

“Para kay Bruce? Kaanu-ano mo ba ang bata at gan’yan ka kung magsakrispisyo?!” galit niyang tanong.

“Anak ng Kuya ko. Pamangkin ko. Kadugo ko.”

Umabante ang kanyang nangangalit na mukha at umiigting na panga.

“Bakit mo sinasalo ang responsibilidad ng kapatid mo?”

Tila nilukot ang puso ko at napahikbi. Tinaboy ko iyon. Sinuklay ang buhok na humaharang sa mga mata ko.

“Iniwan lang siya sa akin ng Kuya Stefan ko,” nanginginig kong boses na sagot.

“Bakit iniwan sa ‘yo? Meron ba siyang ibang pamilya?”

Umiling ako. Binalewala ko na ang tono niya. “Ewan ko, hindi ko alam. Umalis din siya agad pagkabigay sa akin kay Bruce. Ni hindi ko kilala ang kung sino ang Mama niya.”

Pinunasan ko ang luhang lumandas sa pisngi ko. Hindi rin siya nagsalita at tumahimik. Dumadagundong ang dibdib ko. Sa tensyon ay pinagpawisan ako at unti-unti na ring natutuyo dahil sa lamig.

Gusto ko nang magbihis o magtago sa ilalim ng kumot pero pinipigilan ako ng titig ni Ryan.

I still need to leave. But he’s giving me silent warnings.

“Bakit ka umalis ng Lipa?” bigla niyang tanong.

Binuka ko ang labi at malayang huminga. Ang bigat sa dibdib ko ang kumokontrol sa akin. At sama ng loob sa Kuya ko.

Kailangan bang malaman ni Ryan ang lahat? Oo---malalaman din naman niya kung gugustuhin niya. Kaya hindi na rin akong nag-atubiling sabihin sa kanya.

“May . . . utang na naiwan si Kuya Stefan. Hinuhulugan ko naman sila kaya lang, pumupunta sila sa eskwelahan kaya natakot ang mga estudyante ko at mga katrabaho ko. Pinatay nila si Seb—katrabaho ko. Kinagabihan, pinuntahan nila ako sa bahay. Takot na takot ako, wala akong matakbuhan—nakita ko ang business card mo—pinuntahan kita. Wala na akong ibang malapitan. Hindi sa mga Lolo at Lola ko. Sa iyo na lang, Ryan.”

Sa pag-amin ko ay hindi na ako naglakas-loob pang deretso siyang tingnan sa mga mata. Ang mali ay nagawa ko na. Ang makabawi ay gagawin ko pa lamang.

I have to reset my plans. Perhaps, change my direction.

Hinintay ko siyang magsalita ng masasakit sa akin. Hinintay ko ang bayo ng galit niya. Pero hindi pa rin ito gumalaw.

Nang sa pakiramdam ko ay wala na siyang balak pang kumibo, magbibihis na lamang ako at kukunin si Bruce. Manunuluyan muna kami kay Rochel kahit ngayong gabi lang. Humakbang ako palapit sa kanya para pulutin ang panty ko sa paanan niya. Pagkapulot ko ay hinuli niya ang pulsuhan ko. Natigilan ako sa reflex niyang iyon.

“I said, I want you naked next to me.” he said with a gritted teeth.

Hinila ko ang kamay. “Aalis na kami.” I was firmed on my words. “Nagpapasalamat ako sa lahat ng naitulong mo sa amin—“

Tiningnan niya ako. I saw his anger and his desire. Both arising in his eyes.

“Hindi kayo aalis.” But I also felt---if I’m not mistaken---the panic in his voice.

I kept my fear and lash out. “Hindi ko naman tatakbuhan ang utang ko sa ‘yo. Babayaran pa rin kita. Pero hindi ko maintindihan kung bakit ayaw mo kaming paalisin.” Natigilan ako. Matabang akong napangisi. “Hindi ka nila katulad, Ryan. Hindi kita tatakbuhan kung hindi ka nga naniniwala sa akin. Natatakot ako sa kanila pero sa ‘yo . . . hindi. Maniwala kang babayaran kita.”

“Hindi ‘yan ang ibig kong sabihin. Wala kayong mapupuntahan ng bata.”

Saka ko lang naintindihan. May concern siya sa pamangkin ko. “Salamat. Pero ‘wag mo kaming problemahin ni Bruce.”

“Bullshit.” He murmured.

Mangha ko siyang tiningnan. Gustong-gusto ko nang makapagbihis at hindi na ako kumportable. “’Wag mo akong murahin.”

Matalim niya akong tiningnan. “Hindi kita minumura.”

“You are.” Sabi ko na para ba siyang estudyanteng pinapagalitan ko. At hindi ako bingi. Lalo na at kaming dalawa lang ang tao rito. Kulob at mahinang ugong ng air-conditioning lang ang naririnig na intruder.

“No one’s leaving! And stop arguing with me, Marianne.” Malalim siyang bumuntong hininga. Napapikit at hilamos ng mukha.

“Hindi kita maintindihan. Pinapayagan mo na kaming tumira rito sa iyo?” assuming na kung assuming. Gusto kong may alam ako.

He sighed. “Malapit sa akin ang Lola Josie mo. Hindi niya magugustuhan kung pababayaan ko kayong mag-Tita.”

Napaawang ang labi ko. It’s his initiative after all. But then, there is one part in me felt the avalanche. Napatingin na lamang ako sa sahig.

“Kahit sina Anjelous ay nag-aalala sa ‘yo.” Dagdag nito.

Bahagya akong nagulat doon. Anjelous Salvaterra. May alam ang mga Salvaterra sa nangyari sa akin?

Syempre. Ryan told them.

“Sinabi mo sa kanila? Bakit?” imbes na makaramdam ako ng inis ay tila pinagaan pa no’n ang pakiramdam ko. Para ba akong nakatagpo ng masisilungan sa gitna ng malakas na ulan.

Naalala ko ang magaan na awra kay Ma’am Anjelous. She was so kind. Ang sabi niya ay taga-Isla Verde siya at napangasawa ng isang Salvaterra. Kahit mayaman ay hindi no’n nakulayan ang ugali niya at kilos niya. I like her.

“Baka mapagbintangan akong kinidnap kita. Lalo na ni Wax.” Inis nitong sagot.

“Kung gano’n, pwede mo na kaming bitawan. Pupuntahan ko ang Lola. Pwede akong humingi ng tulong kina Ma’am Anjelous,”

“What the hell?! Lalagpasan mo lang ako, gano’n?!”

Nagtaas siya ng boses. Nagagalit. Ibang galit hindi tulad kanina.

“Ayokong makipag-away sa ‘yo, Ryan.”

“Then stop arguing with me!”

“Bakit ka nagagalit?” mahinahon kong tanong.

“Dahil kanina mo pang pinupuntong aalis ka na, kayo ni Bruce!”

“Mali ba ‘yon? Mali bang gawin ang tama?”

Hinuli niya ang kamay ko at hinatak ako sa kanya. Naitungkod ko ang mga kamay sa balikat niya pero tumama pa rin ako sa kanya. It was an abrupt move that I didn’t see coming.

“Ito ang tama,” he crushed his mouth against mine. Hinapit niya ako sa baywang at leeg—humiga ito sa kama at kasama akong nakadagan sa ibabaw niya.

His mouth was aggressive. Brutal. Angry. His lips are greedy. Intoxicating. Hot. Ang dila niya nagpapalaganap ng init at basa sa labi ko at bibig ko. Ang buong bigat ng katawan ko ay binigay ko sa kanya. My breast crushed on his massive chest. And if I travel my eyes south, he’s moving his hips upward. Seeking. Ghosting. He breathe on my face like as if he is running low of oxygen.

Not until he broke our kiss and breathe in my mouth. Ang mga kamay at braso ay parang sinturon sa katawan ko.

“If you want a fight, better fight with me in bed, baby.” Hinihingal niyang salita. May ugong sa kanyang lalamunan.

Nakulong ang mga braso sa tapat ng kanyang dibdib. Ayaw niyang mabago ang posisyon ko. Sinubukan kong kumalas, hindi niya ako pinayagan.

“Ryan, mag-usap muna tayo. ‘Wag munang ganito . . . si Bruce—“

“I don’t want to hear about anything except your moans.”

Nag-init ang mukha ko. “Ryan . . .” tinawag ko ang pangalan sa tonong gusto kong pagsisihan.

He crushed his mouth again. His body’s waving and I feel the hot in me building. I like his mouth. Oh, no. I dearly like his kisses.

“Ride me,” he whispered.

My objections---became a fog. My voice---melted. Rivers of heat streamed in my veins in every wave of his hips against my cave.

A long simple moan escaped from my throat.

“Ride me, baby.” He painfully begged and lifted me.

Umahon ako sa ibabaw niya. Wala man akong karanasan sa ganoong posisyon ay awtomatikong umupo ako sa p*********i niya. Pinaghiwalay ko ang mga binti, tiniklop ang tuhod. Ang liwanag mula sa banyo ang nagbigay sa akin ng karapatang makita ng buo ang kanya.

He’s beautiful. So male. Hinawakan niya iyon. Tiningnan ako na parang alam ko na ang susunod niyang gagawin. It was heat that told me I need to knee and he’s going to spear his organ in me. He wants it inside me again. And I want it too.

Bumagsak ang mga kamay ko sa kama at nanghina nang maramdaman siya sa loob ko. But I also feel its power. That only a real woman can understood. Real woman. Niyuko ko siya at hinalikan sa labi. The bolder in me once again floated. Pero hindi ko kayang tapatan ang lakas at bagsik ng halik niya sa akin.

Sinimulan kong igalaw ang balakang. Tumigil siya sa paghalik at kinagat ang ibabang labi ko. Naiwang nakabuka ang mga labi ko.

My pacing is slow. So slow. I’m surprised I possessed this kind of jelly-pelvic I wasn’t aware of. And I can’t believe I’m moving like a sexy dancer over him. I didn’t know this part of the body can sensually move like this.

Kinakabahan ko siyang tiningnan. Ryan’s eyes’ flaming at me. If I stop, he’s going to blow a fire at me.

“Keep moving.” He’s struggling to breathe.

Napayuko ako nang damhin niya ang dibdib ko. My body automatically arched—he sat up—held me on my waist---and licked my nip-ple like a melting ice cream. It was crazy. And hot. And it fueled me to move fast.

I’m beginning to feel the shortage of air. Naging sunod-sunod ang daing ko habang bumibilis din ang galaw ng balakang ko. Ryan stayed on my breast. Umakyat ang mga kamay niya sa ilalim ng kili-kili ko. Iniwan niya roon ang isa at tinungkod sa kanyang likuran ang isa pang kamay. He slapped his hips in between my thighs. He slipped his palm from my armpit down to my waist. And gripped. Harder.

Iniwan ng labi niya ang dibdib ko at hinila ang leeg ko. He kissed me and savage my lips. Moans against moans. Groans against groans. We never really cared how the sound will disturb any rooms---he owns my body like I own his.

And the sweetest part came. He rolled over me, pinned me on the bed---the bed squeaked and it only sparks the heat. I heard the growls in his throat and his speed increase. I forgot everything and Ryan only mattered to me.

***

Ryan

Our legs tangled at each other. I tangled mine with her over the crumpled sheets of my bed. Quitely listening to her low-little-cute snores that I think shows when a person is physically tired. I like the calmness of her breath. And I can’t separate myself to her. My face still—for hours now—buried in her hair. My arm under her neck and the other chained around her waist.

Her smooth skin’s colder now. The changes from heat to cold amazed me like an idiot. Wala naman akong interest sa katawan ng tao--maliban kay Marianne, mas gustong maintindihan ang buong katawan niya. Her anatomy will be my business from now on. Iyon ang bagay na hindi ko nagawa noon nang una ko siyang nakilala.

Hindi ako makatulog. Ayokong matulog, mas tamang salita. Hindi ko matanggap sa sarili ang panic ko nang sabihin niyang aalis na sila ni Bruce. Something in my chest tugged its veins and hurt me. Like as if her words of moving out means cutting my veins and killing me. Hindi sila aalis sa puder ko. It may sound crazy or selfish---sa akin lang si Marianne.

She smelled sweet. Her natural scent brought comfort to me. I want her here in my room and invade it by her scent. Like an air-freshener hung on the ceiling.

Her breathing’s soft. Nilapit ko pa ang sarili sa kanya mas lalo kong maramdaman ang banayad niyang paghinga.

She gave me some details. Si Bruce, pamangkin daw niya. We’re already tracking her older brother Stefan. Pero para bang usok ito na naglaho at hindi na mahagilap. It frustrates me that I haven’t receive any good news from her brother.

Where is he? Nangharot, nakabuntis, inuwi ang bata at nilagak lang basta kay Marianne? Bullshit him. Hindi ko pipigilan ang sarili kong suntukin ang kapatid niya kapag nagkrus ang landas naming dalawa.

Kasabay ng mahinang ugong ng air-conditioning ay napaangat ako ng ulo. Tiningnan ko ang pinto. Hindi ko pa rin nasasara ang pinto sa banyo. Pinakinggan kong maigi kung may kumakatok nga. Another two soft knocks.

I sighed my disappointment. Ayokong iwan ang pwesto ko sa tabi ni Marianne. But it could be my men downstairs. Hindi naman nila ako iistorbohin ng ganitong oras. Madaling-araw na nga.

I calculated my moves. Dahan-dahan akong bumangon. Una kong inangat ang braso sa ilalim ng ulo ni Marianne. I don’t want to wake her up. Nang magtagumpay ako ay sunod kong kinalas ang binti sa binti niya. Kung sino man ang kumakatok sa labas, siguruduhin niyang importante ang pakay niya para istorbohin ako ng ganito. Dahil kung hindi, hindi niya gugustuhing makita ako pagsikat ng araw.

Marianne stirred. I cursed silently and stay stilled like a statue. Bumaba ang kumot sa dibdib niya. My lips parted and my mouth watered. Her great body’s torturing me in the middle of the night. “Later.” I softly murmured. Crazy.

Inayos ko ang kumot. Pinulot ang itim na boxer shorts ko at mabilis na sinuot. Isang beses ko pang nilingon sa kama ko si Marianne. She’s still sleeping. Nakasabog ang buhok sa unan, nakalitaw ang magandang balikat at mga binti. Bumuntong hininga ako at hinila pababa pa ang kumot hanggang sa matakpan ang mga daliri niya sa paa.

Naulit pa ang katok sa pinto. This time, I know someone’s being impatient behind the door.

Binuksan ko ang pinto. Ephie gasped and surprised when she was greeted by my naked chest.

“Ser Ryan pasenya na. Umiiyak kasi si Bruce, hindi ko mapatahan. Pwede ba mahiram si Ganda?” she peeked in above my shoulder. Possibly looking for her.

Nilingon ko si Marianne pero hindi ko binigyan ng view si Ephie. At nang tingnan ko ulit siya ay ang mga kamay niya ay tapat na ang bibig. Eyes widely opened. She look . . . shocked.

Sa tapat na pinto ay naririnig ko nga ang iyak ni Bruce. Humakbang ako palabas at marahang sinarado ang pinto at baka magising si Marianne. “Ayaw ba ng gatas?” tanong ko. She followed me.

“Binabato sa’kin ‘yung bote niya eh,” sumbong nito sa akin.

Naabutan ko si Bruce na nakaupo sa gitna ng kama. Pulang-pula ang mukha at sinisipon na rin sa kakaiyak. “What’s wrong, kid?” I asked the boy.

Tiningnan niya naman ako. Hindi niya ako naintindihan syempre. I gestured my arms. Doon ako hindi nahirapan at sumama rin sa akin.

“Why are you crying, huh? Are you missing your Auntie Marianne, hmm?” Sorry, boy. She’s mine. I grinned and tapped his back.

I paced back and forth para mapatahan si Bruce. Kung iiyak pa siya nang mas malakas ay bababa na kami para hindi marinig ni Marianne sa kabilang kwarto.

And we didn’t have to. Naramdaman ko na lang na bumigat ang balikat ko. Bruce fell asleep. I grinned. Binalik ko siya sa kama kung saan nakatulog na rin ulit si Ephie.

Tinatapik-tapik ko sa binti si Bruce nang umigik ito at nalukot ang mukha. Nakahinga ako nang maluwag nang unti-unti itong tumahan at nakatulog na ulit.

Getting him back to sleep is more stressing than working in the office.

I went back to my room. I stripped and took my place beside her.