บทที่ 6
734 Words
"นี่นายวันนี้ว่างไหม"
"มีอะไรล่ะ"
"ไปทานข้าวบ้านนู้นกันเถอะ ฉันจะได้ให้แม่ครัวเขาทำอาหารพิเศษๆหน่อย"
"ตอนกี่โมงละ ฉันไม่รู้จะตรวจงานเสร็จตอนไหน"
"กลับเร็วสักวันก็ได้ค่ะคุณชายนที"
"เดี๋ยวเถอะ ทำเป็นพูดเล่นไป" เขาทำเสียงเข้มดุเธอ
"อ่ะๆ ห้าโมงเย็นละกัน ห้ามสายนะ"
"อืม ถ้ามาทันนะ"
"ไม่ได้นะต้องมานะ"
"โอเคๆ" หลังจากชายหนุ่มเดินออกไปแล้ว เธอก็ออกไปจ่ายตลาดกับลิ้นจี่โดยมีลุงคนขับรถขับไปให้ เมื่อถึงตลาดเธอก็เพลิดเพลินกับการเลือกซื้อสินค้า ชื่อผักอะไรที่เธอไม่รู้ก็ได้รู้ หญิงสาวจึงถือโอกาสที่ได้มาอยู่ ณ ไร่แห่งนี้เรียนรู้การทำอาหารไปในตัว
"อุ๊ย ขอโทษค่ะ" เพราะไม่ทันระวังเธอชนเข้ากับใครบางคน
"ไม่เป็นไรครับ คุณเป็นอะไรหรือป่าวครับ"
"อ๋อ ไม่ค่ะๆ ขอโทษที่ฉันไม่ระวังเอง"
"ครับ ว่าแต่ผมไม่คุ้นหน้าคุณเลย เพิ่งย้ายมาอยู่หรือมาเที่ยวครับเนี่ย"
"เพิ่งย้ายมาอยู่ค่ะ"
"ผมเพทายนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก" ชายหนุ่มหน้าตาออกจะตี๋ๆแนะนำตัวอย่างรวดเร็ว
"ค่ะ เรียกฉันว่าลูกพีชก็ได้ค่ะ"
"ครับ ชื่อน่ารักจังนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ ยังมีของต้องเลือกซื้ออีกเยอะแยะเลยค่ะ"
"ครับ หวังว่าเราจะมีโอกาสได้พบกันอีกนะครับ"
"คุณลูกพีชคะ คุณเพทายดูไม่น่าไว้ใจเลยค่ะ ถ้าเลี่ยงได้คุณควรเลี่ยงนะคะ"
"คิดมากไปหรือป่าวลิ้นจี่ ดูเขาก็ไม่ขนาดนั้นนะ"
"เชื่อลิ้นจี่เถอะนะคะ"
"ไปๆอย่าไปพูดถึงคนอื่นเลย"
"ค่ะ" เมื่อกลับถึงบ้านหญิงสาวก็แยกไปจัดแจงข้าวของในครัว และช่วยเป็นลูกมือในการจัดเตรียมอาหารเย็นมื้อสุดพิเศษของวันนี้ ส่วนลิ้นจี่ก็รีบปั่นจักรยานไปหาชายหนุ่มในไร่ทันที
"คุณนทีคะ คุณนที" ลิ้นจี่ส่งเสียงเรียกผู้เป็นเจ้านาย
"อะไรกันลินจี่ เสียงดังเชียว"
"ตลาดค่ะ ที่ตลาด" ลิ้นจี่พูดไปหอบไป
"ที่ตลาดทำไม ค่อยๆพูดก็ได้"
"คุณเพทายเข้ามาทักทายคุณลูกพีชค่ะ"
"อะไรนะ"
"เขาดูสนอกสนใจคุณลูกพีชมากๆเลยค่ะ ยังบอกด้วยว่าชื่อคุณลูกพีชน่ารัก" เมื่อได้ฟังดังนั้นชายหนุ่มก็ทำหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด
"วันหลังก็ระวังไว้อย่าให้มันเข้าใกล้คุณลูกพีชอีกเด็ดขาดเลยนะ"
"ค่ะ ลิ้นจี่จะคอยระวังให้ค่ะ"
"แล้วตอนนี้คุณลูกพีชอยู่ไหน"
"อยู่ในครัวค่ะ กำลังเตรียมอาหารเย็น"
"โอเค อีกสักพักฉันก็จะไปละ เธอกลับไปช่วยคุณลูกพีชของเธอเถอะ"
"ค่ะคุณนที"
"มากันแล้วหรอลูกมาๆเข้ามาก่อน หอบอะไรกันเยอะแยะเลย"
"เมนูโปรดของคุณพ่อกับคุณนทีเลยค่ะ" ชายหนุ่มทำหน้างง ก็เธอดันเรียกเขาว่าคุณนทีโดยที่ไม่มีแววประชดอะไรทั้งนั้น ทีตอนอยู่กันสองคนเรียกเขานายอย่างนู้นนายอย่างงี้
"กลิ่นหอมเชียว อ้าวเด็กๆมารับกับข้าวที่คุณลูกพีชทำมาไปตั้งโต๊ะหน่อยเร็ว"
"ค่ะคุณท่าน"
เมื่อรับประทานอาหารเสร็จทั้งหมดก็อพยพมานั่งคุยกันต่อที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน
"หนูลูกพีชนี่เอาใจใส่ทุกคนดีจริงๆ แกโชคดีแล้วนะนทีที่จะได้หนูลูกพีชมาเป็นเมีย"
"โชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ละครับ"
"นี่นาย"
"นั่นไงครับพ่อ พอโมโหปุ๊บก็หลุดปากเรียกผมอย่างงั้นแล้ว"
"แกก็อย่าทำให้หนูลูกพีชเขาโกรธสิ"
"ถูกต้องที่สุดค่ะคุณพ่อ" ชายหนุ่มทำท่าเซ็งดูพ่อของตนจะเข้ากันดีเหลือเกินกับลูกสะใภ้คนนี้
"พ่อมีเรื่องจะบอก"
"อะไรหรอคะ"
"ทั้งสองคนจะต้องแต่งงานกันต้นเดือนที่จะถึงนี้แล้วนะ"
"ต้นเดือนก็อีกแค่สองอาทิตย์เองนะพ่อ"
"ก็ใช่น่ะสิ"
"เอ่อ ไม่เร็วไปหน่อยหรอคะคุณพ่อ"
"ไม่เร็วหรอกลูก พ่อคุยกับคุณพ่อคุณแม่หนูเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็เห็นด้วย"
"อะ เอ่อ ค่ะ"
"เอาตามที่พ่อสะดวกละกันครับ"
"ดีมาก"
- Writer
