บทที่ 10

1068 Words

ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง "ฮืออออ ฮึก ฮือ" "คุณหมออกมาแล้วครับคุณลูกพีช" "คุณหมอคะ คุณนทีสามีของดิฉันเป็นยังไงบ้างคะ" "แม้จะเสียเลือดมาก แต่ตอนนี้อาการปลอดภัยแล้วครับ เดี๋ยวหมอจะย้ายคนไข้ไปห้องพักฟื้น คุณไปรอที่ห้องได้เลยนะครับ" "ค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากๆนะคะ" "มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วครับ ขอตัวก่อนนะครับยังมีคนไข้เคสอื่นๆรอหมออยู่" "ค่ะ เชิญค่ะคุณหมอ" “คุณลูกพีชเปลี่ยนชุดก่อนนะคะลิ้นจี่เตรียมมาให้แล้ว” “ขอบใจมากนะลิ้นจี่” “จ้ะ มีข้าวต้มมาด้วยนะจ๊ะถ้าอย่างนั้นลิ้นจี่กลับก่อนนะจ๊ะ” “จ้ะ” “ลูกพีชลูก!. “คุณแม่!” “หนูไม่ได้เจ็บตรงไหนใช่ไหมลูก แม่เป็นห่วงหนูแทบแย่” “ถือว่าฟาดเคราะห์ไปนะลูก” “ไม่ค่ะแม่แต่ว่าคุณนทีเขา ฮืออ ฮึกๆ เขาถูกยิง” “เอาล่ะๆใจเย็นๆนะลูก หมอเขาว่าไงบ้างล่ะลูก” “เขาบอกว่าไม่เป็นอะไรมากแล้วค่ะ แต่ถ้าไม่เป็นอะไรมากทำไมถึงเลือดออกเยอะขนาดนั้นละคะ” “แม่คิดว่าคงเป็นเพร

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD