บทที่ 2
643 Words
"ต่อไปนี้คุณก็ปรับตัวเสียใหม่ด้วยนะ จะมากรี๊ดๆเอาแต่ใจในบ้านหลังนี้ไม่ได้" ชายหนุ่มเอ่ยเตือน
"ทำไมฉันต้องทำตามด้วย เผด็จการที่สุด"
"ก็แล้วแต่คุณละกัน ถ้าทนไม่ได้ก็คืนเงิน 20 ล้านมาให้ผมเดี๋ยวนี้เลย" เขารีบขู่เรื่องเงินกับหญิงสาวทันที
"อะ เอ่อ นายก็ใจเย็นๆสิ คิดว่าถ้าฉันมีฉันจะไม่ให้หรอ ฉันไม่อยากมาอยู่ที่นี่หรอกแต่ปัญหาคือฉันไม่มีไงเล่า เข้าใจไหม"
"ไม่มีก็เงียบๆซะ อย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อนอีก"
หญิงสาวทำท่าจะกรี๊ดอีกครั้ง ชายหนุ่มจึงส่งสายตาดุๆกลับมาให้ ทำให้เธอต้องเงียบปากลง
"ขอโทษผมก่อน"
"ขอโทษอะไรล่ะ"
"ก็ที่คุณทำร้ายผมไง"
"อะ เอ่อ..ขอโทษ"
"แค่นี้ก็จบ แยกย้ายกันไปนอนได้แล้วและพรุ่งนี้เธอก็เตรียมตื่นแต่เช้ามาช่วยงานคนอื่นด้วย"
"ค่ะคุณนที คุณลูกพีชกลับไปนอนเถอะนะคะ"
"ชิ" เธอสบัดหน้าหนีแล้วก็เดินเข้าห้องนอนแขกไป ชายหนุ่มเมื่อได้ของที่ตัวเองต้องการแล้วก็กลับห้องเช่นกัน เป็นบ้าอะไรไม่รู้แค่หาของในบ้านของตัวเองก็โดนทำร้ายซะได้ ยัยคุณหนูลูกพีชอะไรนั่นมือหนักใช่ได้เลย เล่นทำเอาเขาหัวเสียจริงๆ เช้าวันรุ่งขึ้นหญิงสาวถูกปลุกให้ตื่นตั้งแต่ตีห้าแล้วก็ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเพื่อลงไปช่วยในครัวทำอาหาร
"เจ้านายของลิ้นจี่ไปไหนแล้วซะละ มาสั่งๆงานฉันแล้วก็ไป" เธออดจะบ่นไม่ได้
"คุณนทีออกไปตรวจไร่ตั้งแต่เช้ามืดแล้วจ้า"
"ผู้จัดการไร่ก็มีทำไมต้องไปตรวจเองด้วยละ" เธอถามกลับด้วยความสงสัยแทนที่ตานทีนั่นจะนั่งจะนอนอยู่เฉยๆให้สบายๆ
"คุณนทีเคยสอนทุกคนในไร่นี้ว่างานจะสำเร็จได้ถ้าเราช่วยกันทำจ้ะ ช่วยกันคนละไม้คนละมืองานก็จะเสร็จรวดเร็วขึ้นจ้ะ คุณนทีคือแบบอย่างที่ดีของทุกคนในไร่เลยนะจ๊ะ"
"อืมๆ นายนี่ก็สอนลูกน้องดีเหมือนกันนะ ไหนละให้ฉันช่วยงานอะไรบ้าง บอกไว้นะฉันทำกับข้าวไม่เป็น"
"ทางนี้เลยจ้ะ โรงครัวทำอาหารให้คนงาน"
"ไปสิ เธอนำไปเลย"
"คุณลูกพีชช่วยล้างผักก่อนก็ได้จ้ะ"
"ได้สิไหนละ"
"กองนั้นเลยจ้ะ"
"อะไรนะทำไมมันถึงได้เยอะขนาดนั้นละ" ผักกองโตถ้าล้างจนหมดมือสวยๆของเธอต้องเปื่อยแน่ๆเลย
"คนงานในไร่มีหลายร้อยคนเลยจ้ะ เลยต้องทำทีละเยอะๆไงจ้ะ"
"โอเคๆ ไม่รู้จะเสร็จเมื่อไรนะเนี่ยมากมายขนาดนี้ ฉันจะลองก่อนละกัน" เห็นแก่ปากท้องคนงานที่ทำงานหนักเธอจะลองพยายามหน่อยแล้วกัน
"จ้ะ เดี๋ยวลิ้นจี่ช่วยคุณลูกพีชเอง"
"ขอบใจนะ" สองสาวยิ้มให้กัน ใครต่อใครก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสุดท้ายคุณหนูลูกพีชก็ทำงานที่ได้รับมอบหมายสำเร็จ
"เฮ้อ หมดสักที"
"เก่งมากเลยค่ะคุณลูกพีช"
"เพราะมีลิ้นจี่ช่วยตั้งหากล่ะ"
"ไม่จริงเลยค่ะลิ้นจี่ช่วยคุณลูกพีชนิดเดียวเอง เพราะลิ้นจี่เดินไปช่วยส่วนอื่นด้วย"
"เอาล่ะๆเสร็จแล้วก็ดีแล้ว"
"ค่ะ" มื้ออาหารที่หญิงสาวเป็นลูกมื้อถูกจัดเตรียมให้คนงานไปรับประทานเธอรู้สึกดีใจมากที่สิ่งที่เธอทำได้ทำให้พวกคนงานได้อิ่มท้อง มันเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเธอรีบกลับไปอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวและแต่งชุดนอนสบายๆเข้านอนทันที
- Writer
