รักร้ายผู้ชายสีดำ

รุ่นน้อง

Black Talk

เป็นครั้งแรกที่เธอกล้าสบตากับผมนานมากขนาดนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งนั้นเจนนี่พยายามหลบหน้าผม ผมสัมผัสได้ว่าเธอรังเกียจผมมากแม้กระทั่งหน้าก็ยังไม่อยากจะมองกัน

...แต่ก็ใช่ว่าการที่เธอยอมมองหน้าผมในครั้งนี้แปลว่าเธอไม่รังเกียจผมแล้ว

สายตาที่เธอมองมามันเย็นชาและแฝงไปด้วยความสงสัยในอะไรบางอย่าง ไม่ได้มีความรู้สึกคนอื่นๆปะปน น่าแปลกที่ผมรู้สึกเหมือนกับผิดหวังคล้ายกับว่าผมกำลังคาดหวังอะไรบางอย่างอยู่

...แต่ผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคาดหวังอะไรกันแน่

ความรู้สึกของคนมันซับซ้อนกว่าที่คิด ผมเคยคิดว่าผมรักโมนาแต่มันก็ไม่ใช่ และผมก็เคยคิดว่าผมเกลียดเจนนี่มาก

...แต่เปล่าเลยผมไม่เคยเกลียดเธอ

จะถามว่าทำไมคืนนั้นผมถึงได้ทำอะไรแบบนั้นลงไปผมเองก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ ผมแค่คิดว่าถ้าเป็นผมมันคงจะแย่น้อยกว่า ถึงผมจะเป็นเพื่อนฮอร์สแต่ผมก็ยังมีความเป็นคน ฮอร์สไม่ได้มีผมเป็นเพื่อนคนเดียว เขามีเพื่อนอีกมากมายที่เลวร้ายกว่านี้เป็นร้อยเป็นพันเท่า

...หากคืนนั้นไม่ใช่ผมชีวิตเจนนี่อาจจะตกอยู่ในนรก

ผมรอสายตาจากดวงตาคู่สวยนั้น ก่อนจะมองไปรอบๆและลากสายตากลับไปที่เดิม เจนนี่ยังคงยืนมองผมอยู่อย่างนั้นพักใหญ่ก่อนที่เธอจะหันหลังเดินจากไปพร้อมกับม่านที่ปิดลง

ผมถอนหายใจก่อนจะสตาร์ทรถขับออกมา ในใจที่กำลังสับสนงง ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดจนต้องหาอะไรมาเพื่อดับความร้อนรุ่มในใจ เบียร์ขวดใหญ่และบุหรี่หนึ่งซองคือสิ่งที่ผมพึ่งพามัน ในสวนสาธารณะที่เงียบสงบและวังเวงมีผมนั่งดื่มเบียร์และพ่นควันบุหรี่อย่างเดียวดาย

ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นบ้าที่เอาแต่นึกถึงหน้าผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่เพื่อนสนิทของผมเกลียดเข้าไส้ ใช่ว่าผมจะโง่จนไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองที่ใกล้จะถลำลึก แต่พอรู้ว่าถ้าหากปล่อยให้มันเป็นไป ตามที่ใจต้องการมันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

...ฮอร์สคงไม่ยินดีด้วยแน่หากผมลงเอยกับพี่สาวมัน

มิตรภาพสำคัญกว่าสิ่งใดบนโลกใบนี้ก็จริง แต่บางทีผมก็รู้สึกอึดอัดกับคำๆนี้ มันเหมือนกับเชือกที่รัดเราไว้ไม่ให้ทำอะไรตามที่ใจอยาก

ผมนั่งอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าผมสูบบุหรี่ไปเกินครึ่งซอง ขวดเบียร์ที่ถืออยู่เหลือแค่ก้นขวดเท่านั้น ผมเก็บซากที่ตัวเองทำไว้ใส่ถุงก่อนจะโยนลงถังขยะอย่างแม่นยำพร้อมกับเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น

'มึงอยู่ไหนวะ?'

ฮอร์สเอ่ยถามขึ้นทันทีที่ผมกดรับสาย

"อยู่บ้านนี่แหละ"

ผมโกหก แต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะโกหกไปทำไม รู้แต่ว่ามันพูดออกไปแล้ว

'มึงโกหก'

"กูอยากอยู่เงียบๆคนเดียวสักพัก"

ผมบอกไปตามตรงแม้จะรู้ว่าอาจจะทำให้เพื่อนรักคนนี้ไม่พอใจ ฮอร์สเงียบไปก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงถอนหายใจของมัน

'มีอะไรไม่สบายใจก็เล่าให้กูฟังดิวะ'

ตอนนี้มันอาจจะอยากฟังปัญหาของผม แต่เมื่อไหร่ที่มันได้ฟังแล้วมันอาจจะไม่อยากฟังอีกเลยก็ได้

"เดี๋ยวกูก็กลับบ้านแล้ว"

ผมตัดปัญหาด้วยการบอกไปแบบนั้นก่อนจะกดตัดสายทิ้งแล้วปิดเครื่อง ผมรู้ว่ามันอาจจะไม่พอใจที่ผมทำแบบนี้ใส่ แต่ตอนนี้ผมต้องการใช้เวลากับตัวเอง ผมอยากอยู่คนเดียวเงียบๆแบบที่ไม่ต้องมีใครมารบกวน

ผมขี่รถออกมาตามทางเรื่อยๆอย่างไม่รู้จุดหมาย เป็นเรื่องปกติที่ผมมักจะนอนดึก แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำให้ผมรู้สึกเหงามากขนาดนี้ ผมเลี้ยวรถเข้าปั๊มน้ำมันก่อนจะเดินไปซื้อเบียร์มาดื่มอีกขวด

"พี่ มาทำไรที่นี่อ่ะ"

ผมเงยหน้าจากขวดเบียร์มองคนที่เดินเข้ามาทักทาย ไอ้อัดเป็นรุ่นน้องของผมตอนสมัยมัธยม ก่อนหน้านี้มันเคยมีเรื่องกับไอ้ฮอร์สและหายหน้าหายตาไป

...ไม่คิดว่าหลายปีจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้งที่นี่

"มึงมาทำอะไรที่นี่วะ?"

ผมเอ่ยถามทั้งที่ก็เห็นอยู่แล้วว่ามันใส่แบบฟอร์มพนักงานปั๊มน้ำมัน

"ผมก็ทำงานหาเงินอ่ะพี่"

"แล้วตอนนี้เรียนไหน?"

มันหลุบตาลงก่อนจะส่ายหน้า ร่างสูงผอมบางขยับเข้ามานั่งข้างๆผมก่อนที่มันจะเท้าแขนลงกับเข่าสองข้างส่วนมือก็ประสานกันแน่น

"ผมไม่ได้เรียนหรอกพี่แค่ทำงานก็ไม่มีเวลาแล้ว"

มันว่างั้นก่อนจะก้มหน้ามองเท้าตัวเองนิ่ง ผมเหลือบสายตามองมันก่อนจะยื่นเบียร์ที่เหลือครึ่งขวดให้

"ไม่เอาหรอกพี่ผมเลิกนานแล้ว"

"แล้วแต่"

"ว่าแต่พี่มาทำอะไรแถวนี้"

ผมขี่รถมาเรื่อยๆอย่างไรจุดหมายปลายทาง รู้ตัวอีกทีก็เกือบจะข้ามจังหวัดแล้ว ซึ่งปกติผมเป็นคนที่อยู่ในเมืองตลอดไม่ค่อยออกนอกเขตเมืองสักเท่าไหร่ นอกจากว่ามีเรื่องให้ต้องคิดถึงจะขับรถออกมาแบบนี้ ซึ่งก็นานๆครั้ง

"แล้วนี่มึงหายไปไหนมาวะ?"

มันถอนหายใจก่อนจะเงยหน้าสบตาผม คิ้วเข้มขมวดแน่นในดวงตาที่อิดโรยเหมือนมีอะไรบางอย่างในใจที่อยากพูดอยากบอก

"ผมมีอะไรบางอย่างอยากจะเล่าให้พี่ฟัง แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าควรจะเล่าดีไหม เพราะเรื่องนี้มันเกี่ยวพันกับเพื่อนพี่ด้วย"

มันเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพร้อมกับมองผมด้วยสายตาที่ปรากฏความลังเลใจ

"เล่ามาเถอะ กูก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างมึงกับไอ้ฮอร์ส"

===========