รักร้ายผู้ชายสีดำ

หึง

Black Talk

หลายวันแล้วที่ผมไม่เจอเธอ ถึงจะพยายามมองหา หวังว่าจะได้เห็นหน้าสักนิดก็ยังดี แต่สิ่งที่ได้รับคือความว่างเปล่า ผมไม่เห็นแม้แต่เงาเธอเลยในช่วงนี้

วันนี้ผมต้องไปหาลุงตามคำสั่งของพ่อ ทั้งๆที่ความจริงแล้วผมแทบจะไม่อยากไปเหยียบบ้านมันด้วยซ้ำ

...ส่วนเหตุผลก็เพราะไอ้เปอร์ไง

ผมไม่ชอบขี้หน้ามันตั้งแต่เด็กแล้ว แล้วยิ่งมันเป็นคนที่สนิทสนมกับเจนนี่ผมก็ยิ่งไม่ชอบหน้ามันเข้าไปใหญ่

...เหมือนเด็กขี้อิจฉาเลยว่าไหมล่ะ

ผมหวังได้รับรอยยิ้มแบบที่ไอ้เปอร์ได้รับ แต่กลับไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองอยู่ในสถานะอะไร ที่สำคัญไปกว่านั้นผมเป็นเพื่อนสนิทไอฮอร์ส คนที่เธอเกลียดมากที่สุดบนโลกใบนี้

...หวั่นไหวกับคนที่ไม่ควรหวั่นไหวมันก็คงรู้สึกแบบนี้แหละ

ผมเคยได้เธอ เคยใกล้ชิดเธอก็จริง แต่ผมกลับไม่เคยรู้สึกเหมือนได้ใกล้ชิดเธอจริงๆเลยสักครั้ง ในช่วงเวลาที่เราสัมผัสกันผมกลับรู้สึกเหมือนเรายิ่งห่างเหินคล้ายกับว่าเธอไม่ต้องการเปิดรับผมเข้าไปในชีวิต

ผมจอดรถหน้าบ้านหลังใหญ่ก่อนจะเดินเข้ามาด้านใน พร้อมกับสอดส่องสายตามองหาลุงที่น่าจะอยู่มุมใดมุมหนึ่งของบ้าน

เสียงหัวเราะของผู้หญิงที่ดังมาจากในครัวดึงดูดความสนใจจากผมให้ต้องเดินเข้าไปใกล้ ภาพแผ่นหลังบางที่คุ้นเคยในชุดเดรสสีดำทำให้ผมละสายตาไม่ได้

"เปอร์ ลองชิมดู"

ดวงตาเป็นประกายและอ่อนโยนมองตรงไปที่ผู้ชายตรงหน้าของเธอ ริมฝีปากบางยกยิ้มอย่างมีความสุข

"อร่อยมั๊ย?"

ไอ้เปอร์พยักหน้าพร้อมกับแอบมองเจนนี่ด้วยสายตาอ่อนโยนเช่นกัน ผมยืนมองบรรยากาศคู่รักอยู่พักใหญ่ก่อนจะหันหลังเดินออกมาด้วยความรู้สึกหนักหน่วงในใจ

ผมสะบัดหัวไล่ความคิดเมื่อครูออกเมื่อสายตาสะดุดเข้ากับร่างสูงบนเก้าอี้ไม้ใกล้สระว่ายน้ำ ลุงกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ด้วยท่าทางสบายใจพร้อมกับยกกาแฟขึ้นจิบ

พอเห็นท่าทางลุงแล้วก็ได้แต่นึกถึงพ่อ ในขณะที่ลุงดูมีความสุขในชีวิตแต่ละวันพ่อกลับนั่งเคร่งเครียดหาทางเอาชนะคนนั้นคนนี้ไม่เคยหยุดพัก จนผมกับแม่ก็ได้แต่ปลง

พ่อเคยล้มเหลว พ่อเคยถูกหักหลัง มันเหมือนเป็นปมใหญ่ในชีวิตที่ทำให้พ่อเอาแต่ทำงานไม่หยุดพักและทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งในวงการธุรกิจ

ผมเข้าไปทักทายลุงก่อนจะนั่งคุยกันสักพักใหญ่ๆ ลุงเล่าเรื่องที่ตัวเองไปท่องเที่ยวมาให้ผมฟังพร้อมกับสั่งให้แม่บ้านนำของฝากมากมายใส่ท้ายรถผม ลุงก็ยังเป็นลุงคนเดิมที่ทั้งใจดีและมีน้ำใจต่อคนอื่นเสมอ ไม่ว่าใครอยู่ใกล้ๆลงก็จะรู้สึกสบายใจทั้งนั้น

"ลูกสาวเพื่อนลุงมาอยู่ด้วยสักพักน่ะ"

ลุงเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเปอร์และเจนนี่เดินอยู่อีกฝั่งหนึ่งของสระว่ายน้ำ สองคนนั้นเปิดประตูกรงก่อนที่หมาพันธุ์ไซบีเรียนตัวใหญ่จะวิ่งออกมากระโจนใส่เจนนี่

"สองคนนั้นน่ะสนิทกันมาตั้งแต่มัธยมแล้ว"

ผมพอรู้มานิดหน่อยว่าสองคนนั้นสนิทกัน ดูจากท่าทางแล้วก็คงจะสนิทกันมาก หรือพูดง่ายๆคืออาจจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาต่อกัน อีกอย่างดูจากสายตาของทั้งคู่ที่ใส่มองกันแล้วก็พอรู้ว่าคงไม่มีใครเข้าไปแทรกกลางได้ง่ายๆในตอนนี้

...ถึงจะอยากแทรกเข้าไปมากแค่ไหน แต่ในความเป็นจริงผมได้แต่ยืนมองทั้งคู่อยู่ไกลๆเท่านั้น

"เจนนี่เป็นลูกสาวเพื่อนลุง ลุงบอกตรงๆว่าอยากได้เป็นลูกสะใภ้ ถึงสองคนนั้นจะดูเข้ากันได้ดีแต่คงเป็นไปไม่ได้"

ผมหันมองด้วยความสงสัยว่าทำไมลุงถึงพูดคำว่าเป็นไปไม่ได้ออกมา ในแววตาลุงคล้ายมีเรื่องบางอย่างซ่อนเร้นอยู่แต่ผมปากหนักเกินกว่าที่จะเอ่ยถามออกไปเพราะคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องของตัวเอง

...ถึงความอยากรู้ในใจจะมากล้นจนแทบทะลักก็ตาม

"วันนี้สองคนนั้นเขาชวนกันเข้าครัวทำขนม ยังไงก็ลองชิมหน่อยนะ"

ผมพยักหน้าก่อนจะเดินออกมาหลังร่ำลาลุงเสร็จแล้ว ตอนเดินผ่านห้องครัวผมชะงักหยุดมองเข้าไปด้านในแต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินออกมาไม่เข้าไปชิมขนมตามที่ลุงบอก

ตลอดชีวิตที่ผ่านมาผมเป็นฝ่ายทำร้ายผู้หญิงและเจนนี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น ความเจ็บปวดที่เธอได้รับผมเองก็เป็นหนึ่งในคนที่ยัดเยียดมันให้กับเธอ การที่ตกหลุมรักเหยื่อของตัวเองมันไม่ใช่เรื่องน่าตลกเลยสักนิดเพราะคงไม่มีใครโง่พอที่จะหลงรักคนที่เคยทำร้ายตัวเองหรอก

ผมหยิบหมวกกันน็อคขึ้นมาใส่ระหว่างที่กำลังจะก้าวขึ้นมอเตอร์ไซต์ เจ้าหมาพันธ์ยักษ์ก็วิ่งออกมากระโจนใส่ผมเต็มแรง ตัวมันเปียกโชกแถมเต็มไปด้วยฟองสบู่ทำให้สภาพผมตอนนี้ดูไม่จืด

"โชกุน!"

เจนนี่วิ่งออกมาด้วยสภาพเปียกโชกไม่ต่างกัน เธอดึงปลอกคอหมายักษ์ก่อนจะใช้โซ่ล็อคและล่ามไว้ตรงเสาใกล้ๆและหันมองผม

"เปลี่ยนชุดก่อนมั๊ย?"

พอเธอเอ่ยถามขึ้นผมจึงไม่กล้าปฏิเสธได้แต่เดินตามร่างเล็กเข้าไปในบ้านอย่างว่าง่าย จังหวะที่เธอกำลังหันหลังเดินไปทางอื่นหลังส่งผมหน้าห้องน้ำ จู่ๆผมก็เผลอกอดรั้งเธอเอาไว้จากทางด้านหลัง ผมรู้ว่าไม่ควรทำแบบนี้แต่ผมแค่ควบคุมตัวเองไม่ได้ รู้ตัวอีกทีผมและร่างบางก็เข้ามาอยู่ในห้องน้ำที่มืดสนิทแล้ว...