รักร้ายผู้ชายสีดำ

เหตุผล

Black Talk

ผมและไอ้อัดนั่งคุยกันถึงเช้า หลังจากที่มันเลิกงานผมก็พามันมากินข้าวร้านริมทาง ระหว่างนั้นก็ยังคงพูดคุยกันถึงเรื่องที่มันบอกเล่าให้ผมฟัง

"ผมไม่ได้อยากจะสร้างความแตกแยกให้พี่และเพื่อนนะ สิ่งที่เพื่อนพี่และเพื่อนผมทำมันก็ไม่ถูกต้องทั้งนั้นแหละ แต่พี่คงรู้ใช่ไหมว่าใครที่เริ่มต้นก่อน"

คงไม่สามารถอธิบายความรู้สึกตอนนี้ได้ นี่เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่ผมรู้สึกรังเกียจเพื่อนตัวเอง ความรู้สึกดีๆหายไปอย่างรวดเร็วโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัวหลังจากได้ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนจากปากไอ้อัด

"ไอ้เปอร์มันทำไปเพื่อปกป้องพี่เจนนี่"

เรื่องราวเมื่อหลายปีก่อนที่ผมรับรู้เพียงผิวเผิน ข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นสวนทางกับสิ่งที่ฮอร์สเล่าโดยสิ้นเชิง ผมรู้ว่าเพื่อนผมเป็นคนยังไง เอาดีเข้าตัวเอาชั่วให้คนอื่นแบบไหน แต่พอได้รับรู้ถึงสิ่งที่มันทำจริงๆแล้ว ในใจก็เผลอรับไม่ได้

...ผมควรจะชินชากับสิ่งที่มันเป็นไม่ใช่หรอ

แล้วทำไมวันนี้ความรู้สึกมันถึงได้แตกต่างออกไป

"ผมเองก็ต้องช่วยเพื่อนผม ไอ้เปอร์มันเป็นคนดีนะพี่ ถึงสิ่งที่มันทำจะรุนแรงไปหน่อยแต่มันก็ทำเพื่อช่วยเหลือผู้หญิงคนนึงไม่ให้ต้องตกนรกทั้งเป็น"

ผมยังคงนั่งฟังมันเล่าไปเรื่อยๆโดยไม่ขัดหรือแก้ต่างอะไรให้เพื่อนตัวเองทั้งนั้น ผมรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนผมเป็นคนแบบไหน และรู้อยู่แล้วว่ามันเป็นคนสารเลวคนนึง ผมมองข้ามข้อเสียของมันมาโดยตลอด ไม่เคยคิดจะใส่ใจ และยังคงทนคบมันเป็นเพื่อนมานานหลายปี

ไอ้อัดก้มหน้าบีบมือตัวเองแน่น หลายปีที่ผ่านมามันพบเจอกับความยากลำบากเพราะต้องหนีหัวซุกหัวซุนจากคดีฆ่าคนตาย ผมรู้ว่าการฆ่าคนไม่ใช่ทางออกของปัญหา

...แต่กับคนบางคนถ้าเราไม่ฆ่ามัน วันนึงอาจเป็นเราที่จะถูกฆ่าแทน

"พี่อยากจับผมส่งตำรวจมั๊ย"

ผมส่ายหน้าก่อนเอ่ยขึ้นตามความเป็นจริง

"ป่านนี้คดีมึงหมดอายุความไปแล้วมั้ง"

นี่ก็หลายปีแล้วคงไม่มีใครคิดจะจดจำในสิ่งที่เกิดขึ้นนอกจากไอ้ฮอร์สคนเดียวที่ยังจมปลักอยู่อย่างนั้น มันเป็นคนเลวร้ายก็จริงแต่สำหรับเพื่อนมันรักและให้เต็มร้อยเสมอ

...ฮอร์สเป็นคนขาดความอบอุ่นและมันคิดว่าเพื่อนคือสิ่งที่ช่วยเติมเต็มมัน

ไม่แปลกที่มันจะรักเพื่อนจนแค้นฝังหุ่นมากขนาดนี้

"พี่เชื่อมั๊ยว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมก็ยังยืนที่จะทำแบบเดิมนะ"

ถ้าผมเป็นวันผมก็จะไม่เปลี่ยนแปลงอดีตหรอก ถึงแม้ชีวิตจะพบเจอความยากลำบากแต่สิ่งที่มันทำได้ช่วยผู้หญิงคนนึงไม่ให้ตกเป็นเหยื่อความเกลียดชัง

"ไอ้เปอร์มันรักพี่เจนนี่มากนะพี่ มันรักจนยอมทุ่มเททุกอย่างยอมแลกอนาคตตัวเองเพื่อปกป้องพี่เขา ผมก็ได้แต่หวังว่าวันหนึ่งสิ่งที่มันทุ่มเทไปมันจะได้รับกลับคืนมาบ้าง"

มือที่กำลังจะยกขวดน้ำหยุดชะงัก ผมหันมองไอ้อัดที่ยกยิ้มบางๆ สายตาของมันเต็มไปด้วยความหวัง ความหวังที่ว่าเพื่อนของมันจะได้ลงเอยกับผู้หญิงที่ติดอยู่ในสมองผมตลอดเวลา

"แล้วนี่พี่จะกลับยัง?"

มันเอ่ยถามเพราะเห็นว่าสายแล้วแต่ผมก็ยังนั่งคุยกับมันไม่มีทีท่าว่าจะเลิกง่ายๆ มีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมอยากรู้จักปากให้อัดแต่เค้นไปตอนนี้อาจจะทำให้มันระแคะระคายได้

"เดี๋ยวกูแวะไปส่งมึงก่อน"

"ครับพี่"

ผมขับรถลัดเลาะมาตามซอยเล็กๆก่อนจะจอดหน้าอพาร์ทเม้นท์โทรมๆแห่งหนึ่ง ผมเงยหน้ามองไปด้านบนก่อนจะหันมองคนที่ซ้อนอยู่ข้างหลัง

"มึงอยู่ที่นี่หรอวะ?"

"ใช่พี่ เก่าได้ใจเลยใช่ไหมล่ะ"

มันเอ่ยพร้อมกับหัวเราะนิดหน่อย จริงๆแล้วไอ้อัด เป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัวฐานะกลางๆซึ่งไม่ได้ร่ำรวยมากแต่ก็ไม่ได้ยากจนถึงขั้นไม่มี พ่อกับแม่ของมันรับราชการทั้งคู่ จากคนที่เคยอยู่อย่างสุขสบายกลับต้องมาตกระกำลำบากในที่โทรมๆแบบนี้ก็ทำให้ผมรู้สึกเห็นใจไม่น้อย

"มึงคงลำบากมาก"

"ก็นิดหน่อยอ่ะพี่ แต่ทนได้"

ถึงปากมันจะพูดว่าทนได้แต่สายตาของมันอ่อนล้ามากจนน่าใจหาย ผมตบบ่าอดีตรุ่นน้องเบาๆก่อนจะมองตามแผ่นหลังมันที่ค่อยๆหายเข้าไปในตัวตึก จังหวัดที่ผมกับน้องจะสตาร์ทรถก็มีรถคันหรูปาดเข้ามาจอดใกล้ๆ คนที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดีก้าวลงมาก่อนที่มันจะปรายตามองผมนิดหน่อย

...ไอ้เปอร์

"ไอ้อัดมันไม่เกี่ยว ไม่ต้องยุ่งกับมัน"

ไอ้เด็กจองหองเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง มันปิดประตูรถก่อนจะเก็บกุญแจใส่กระเป๋าหลังและเดินตามไอ้อัดเข้าไปในตัวตึก ผมถอนหายใจก่อนจะมองเข้าไปในรถมันเห็นรองเท้าผ้าใบสีเทาของผู้หญิงวางอยู่บนเบาะก็อดมองไม่ได้เพราะรู้สึกคุ้นตา

"ของเจนนี่"

เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นอีกครั้ง ไอ้เปอร์ย้อนกลับมาเปิดประตูรถก่อนจะหยิบถุงอะไรบางอย่างที่เบาะหลัง

"คบกันอยู่?"

ผมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงคล้ายไม่ได้สนใจอะไรแต่ในใจกลับจดจ่อรอคำตอบ

"วันนี้ยัง แต่วันหน้าก็ไม่แน่"

มันพูดพร้อมกับจ้องหน้าผมไปด้วย

"แล้วแน่ใจได้ยังไงว่าวันหน้าจะได้คบ"

"ถ้าไม่แน่ใจคงไม่พูดออกมา"

มันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ยิ่งกว่านั้นในแววตาก็ไม่ได้ปรากฏความรู้สึกอะไร มันไม่ได้เหมือนคนที่อยากจะเอาชนะ ไม่ได้มีท่าทางหยิ่งผยองอะไรกับผม เพียงแต่ว่าผมรู้สึกเหมือนกับมันกำลังจะบอกให้ผมรู้ว่าผู้หญิงที่ชื่อเจนนี่เป็นของมัน

...ไม่ว่าผมหรือใครๆก็ห้ามแตะต้องทั้งนั้น!

"มึงงต้องการจะบอกอะไรกู?"

"ก็รู้ไม่ใช่หรอว่ากูต้องการจะบอกอะไร อย่าคิดว่ากูไม่รู้ว่ามึงทำเลวระยำอะไรไว้กับเจนนี่"

ชั่ววูบความรู้สึกผิดแล่นขึ้นมาในใจ ในวันนั้นถ้าผมไม่ได้ตั้งใจผมคงไม่รู้สึกผิดมากขนาดนี้ แต่เพราะผมตั้งใจที่จะทำให้เธอเป็นของผม ในวันนี้จึงไม่มีอะไรมาลบล้างความรู้สึกผิดในใจได้

...สิ่งที่ผมทำมันก็เลวระยำจริงๆอย่างที่ไอ้เปอร์ว่านั่นแหละ

"แล้วกูก็รู้ด้วยว่าที่มึงทำเพราะเป็นคำสั่งให้เพื่อนสารเลวของมึง"

ไอ้เปอร์กัดกรามแน่นจนได้ยินเสียงบดของกระดูก

"ฝากบอกมันด้วย ถ้ายังไม่เลิกทำตัวเหี้ยๆกับเจนนี่ มันได้ตายตามเพื่อนมันแน่!"

========

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ❤