นางหน้าแดงก่ำอีกครั้ง
“ เช่นนั้นหรือท่านแม่ทัพ ”
“ เรียกข้าว่าท่านพี่เถิด เม่ยเอ๋อร์ของข้า ” เสียงทุ้มสั่นพร่าบาดหัวใจ นางช้อนตาขึ้นมองและพบว่าเขาขยับเข้ามาใกล้จนปลายจมูกจะชนนางอยู่แล้ว
“ ทะ... ท่านพี่ ” สิ้นเสียงหวาน ริมฝีปากของเขาขยับเข้ามาใกล้ หากนางมีสติพอที่จะยกมือขึ้นกั้นไว้ได้ทัน ทำให้ริมฝีปากของเขานั้นทาบทับลงบนเรียวมือนุ่มนิ่มนั้นแทน เขาทำเสียงจิ๊กจั๊กคล้ายเด็กถูกขัดใจ
“ ท่านก็จ้องจะเอาเปรียบข้าอยู่เรื่อย หากจริงอย่างพูดที่ว่าข้าพิเศษกว่าหญิงอื่น ได้โปรดอย่าทำกับข้าราวกับดอกไม้ริมทางได้หรือไม่เล่า ” นางว่า เขาถอนใจยาวอย่างหงุดหงิดเหลือเกิน
มีเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองในบรรยากาศอันเป็นใจถึงเพียงนี้ใครเลยจะข่มใจได้ไหว ครั้นจะให้ใช้กำลังและความจัดเจนเข้าว่า นางก็อาจกล่าวหาว่าเขาหวังเพียงกายนางเยี่ยงหญิงอื่น ซึ่งความจริงแล้วหาเ
