“ ท่านพ่อของข้าเป็นทหารองครักษ์เล็ก ๆ ในเมืองถิงเหวิน แห่งทักษิณทิศ แม่ของข้าตายตั้งแต่ข้ายังเด็ก แม้ขาดแม่ แต่ท่านพ่อก็อบรมเลี้ยงดูข้ามาอย่างดี เคราะห์ร้ายท่านพ่อจะสิ้นด้วยโรคร้ายตอนข้าอายุย่างสิบเก้า แต่ข้าก็เป็นคนใฝ่ดีมีความพยายามอย่างที่ท่านพร่ำสอนจนกระทั่งได้เป็นทหารเอกฝ่ายขวาของท่านแม่ทัพเอกในอายุเพียงยี่สิบสอง ซึ่งนับว่าเร็วมาก ส่วนทหารฝ่ายขวานั้นคือเฝอซือถง เป็นศิษย์พี่สำนักกระบี่เดียวกันกับข้า เราทั้งคู่สนิทรักใคร่จนกระทั่งดื่มน้ำสาบานเพื่อเป็นพี่น้อง
ข้าหลงรักสตรีนางหนึ่ง ชื่อรุ่ยเสี่ยวชิง นางมิได้มียศถาบรรดาศักดิ์ใด ๆ เป็นเพียงลูกสาวร้านน้ำชาและติ่มซำเล็ก ๆ ที่ข้าชอบไปนั่งกินในตลาด แต่ข้าก็รักนางจนสุดหัวใจ เสี่ยวชิงเองก็รักใคร่ชอบพอกับข้า ข้าสัญญากับนางว่าจะต้องก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ ให้จงได้เพื่อนางจะได้มีความเป็นอยู่สุขสบายขึ้น
ศึกสุดท้ายที่เราอ
