นั่นทำให้นางหัวเราะคิกคัก
“ ท่านเนี่ยนะ จะไปเดินชมบึงบัวของข้า อยู่ที่นี่มาก็เนิ่นนาน ข้ามิเคยเห็นสักคราที่ท่านจะเดินมาในเขตนั้น ”
“ แล้วอย่างไรเล่า ก็เมื่อก่อนข้าไม่อยากแต่เดี๋ยวนี้ข้าอยากแล้ว อยากชมดอกบัวตูม ” เขาว่าพลางหลุบตามองทรวงอกที่ ผลิพุ่งอยู่ใต้อาภรณ์เนื้อดีสีแดงสดของนาง ภาพความงดงามและหอมหวานในวันนั้นกลับมากระตุ้นเร้าเขาอีกครั้ง
ซูเม่ยยกผ้าห่มแพรเนื้อดีขึ้นมาปกปิดส่วนนั้นที่ถูกสายตาซุกซนโลมเลียทันที สองแก้มสุกปลั่งแดงระเรื่อ มั่นใจเหลือเกินว่าดอกบัวตูมที่เขาว่านั้นมันไม่ได้หมายถึงบัวตูมในบึงแน่ ๆ
“ ท่านกลับไปเถอะ ข้าอยากพักผ่อน ขอบคุณท่านมากที่ช่วยเหลือข้าในวันนี้ ”
“ ข้ายังไม่อยากกลับ ” เสียงทุ้มตอบกลับแผ่วเบา นางตวัดสายตาขึ้นมามองด้วยไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่นัก
“ เมื่อครู่ท่านพูดอะไรนะ ”
“ เอ่อ ข้
