“ เจ้าช่างไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ไอ้ขี้ข้า ! ”
“ สูงต่ำแค่ไหนข้าไม่สน ค่าของคนวัดกันที่สันดาน หากชั่วช้าก็สมควรแล้วที่ต้องอยู่ใต้ฝ่าเท้าข้า ”
“ สามหาว ! องค์หญิงซูเม่ยคือคู่หมั้นข้า ขี้ข้าเช่นเจ้าไม่เกี่ยว ”
“ ขี้ข้าเช่นข้านั้นสมควรเกี่ยวยิ่ง เพราะข้ามีหน้าที่ปกป้ององค์หญิง ข้าว่าท่านเจ้าเมืองก็คงไม่พอใจนักหากรู้ว่าธิดาของพระองค์ถูกท่านรังแกเช่นนี้ อาจจะส่งผลไปถึงการยกเลิกหมั้นหมายเลยทีเดียว ว่าไหมล่ะ องค์ชายจิ้งฝู ”
องค์ชายจิ้งฝูชะงักนิ่ง แม้โทสะจะพลุ่งพล่านเพียงใดแต่คำพูดของมันมีเหตุผล หากท่านเจ้าเมืองทราบเรื่อง เขาเองก็อาจไม่ได้ซูเม่ยเป็นชายา ความงามของนางนั้นทำให้ชายผู้มากตัณหาเช่นเขาคลั่งไคล้ อยากเชยชมเป็นยิ่งนัก และนิสัยอยากเอาชนะทำให้คิดได้ว่ายอมเสียนางไปง่าย ๆ ไม่ได้
ไม่เป็นไร โอกาสหน้ายังมี...
แม้ว่าจะทั้งเสียหน้า
