บทที่ 2
1091 Words
“เพิ่งออกจากห้องน้ำหรือว่าเกี่ยงกันรับโทรศัพท์กันแน่”
แม่เลี้ยงรดา ผู้เป็นมารดาดักคออย่างรู้เท่าทัน ทำเอาอัคคีต้องกลอกตาขึ้นบนอย่างเซ็งจัด แต่ก็ยังคงยืนกรานคำแก้ตัวคำเดิม
“ไฟเพิ่งออกมาจากห้องน้ำจริงๆ ครับ แม่เลี้ยง”
“เอาเถอะ แม่จะพยายามเชื่อก็แล้วกัน ว่าแต่เพลิงไปไหน” แม่เลี้ยงรดาถามถึงลูกชายฝาแฝดคนโต
และเมื่อมีโอกาสแกล้งพี่ชาย อัคคีก็กลั้นเสียงหัวเราะแล้วรีบฟ้องมารดาในทันที
“เพลิงนั่งดื่มวิสกี้เมาหัวทิ่มแล้วครับแม่เลี้ยง”
“เฮ้ย! ไอ้ไฟ ไอ้บ้า ปรักปรำกันได้”
อัคนีได้ยินเช่นนั้นก็โวยวายตะโกนด่าน้องชายเสียงดัง พร้อมกับกระโจนมาใกล้โทรศัพท์ เอ่ยแก้ตัวและทักทายมารดาเสียงอ่อยท่ามกลางเสียงหัวเราะร่วนของอัคคี
“เพลิงอยู่นี่ครับ ไม่ได้ดื่มวิสกี้แบบที่เจ้าไฟพูดเลยครับ แม่เลี้ยงอย่าเชื่อมันนะครับ” เอ่ยแก้ตัวไปแล้ว อัคนีก็กระทุ้งศอกใส่น้องชายตัวดี ถลึงตาใส่ด้วยความโมโหที่อีกฝ่ายแกล้งเขาทีเผลอ
ทางด้านของแม่เลี้ยงรดาซึ่งโทรมาเฉ่งลูกชายทั้งสอง ได้แต่หันไปมองพ่อเลี้ยงธิปรกผู้เป็นสามี ซึ่งเอาแต่หัวเราะขบขำกับความเจ่าเล่ห์ของลูกชายทั้งสอง โดยไม่เอ่ยพูดอะไรสักคำ พอสามีพยักพเยิดให้พูดกับลูกชายต่อ ก็เอ่ยบอกให้ฝาแฝดทั้งสองต้องสะดุ้งโหยงไปตามๆ กัน
“ที่แม่เลี้ยงโทร.มาวันนี้รู้ใช่ไหมว่าแม่จะยื่นคำขาดให้ทั้งสองกลับบ้าน เดี๋ยวเริ่มจากไฟก่อน ลุงหมอกำลังจะขายฟาร์ม ถ้าไฟอยากได้ฟาร์มเลี้ยงม้าของลุงหมอ ต้องกลับมาเจรจาซื้อขายกันเอง”
อัคคีขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความแปลกใจ ไม่คิดว่าลุงหมอหรือลุงประวิทย์ ซึ่งเป็นสัตว์แพทย์และเป็นเพื่อนรักของบิดาตน จะขายฟาร์มเลี้ยงม้าที่ท่านรักหนักหนา
“ทำไมลุงหมอตัดสินใจขายฟาร์มล่ะครับ”
“ลุงหมอไม่ค่อยสบาย เลยอยากหยุดทำฟาร์มและเที่ยวพักผ่อนรักษาร่างกาย ลุงหมอรู้ว่าไฟอยากได้ฟาร์มและม้าที่ลุงหมอได้เลี้ยงไว้ จึงรอการตัดสินใจจากไฟ แต่ถ้าไฟไม่อยากได้ ลุงหมอก็จะขายให้คนอื่น”
“อยากได้ครับ”
อัคคีรีบเอ่ยบอกมารดา ดวงตาลุกวาวในทุกนาทีเมื่อนึกถึงเจ้าอาชาไนยสวยสง่าที่ลุงประวิทย์ได้เลี้ยงไว้นับสิบๆ ตัว
“แม่เลี้ยงบอกลุงหมอเลยครับว่าผมซื้อฟาร์มของลุงหมอ...ลุงหมอจะขายเท่าไรผมไม่เกี่ยงราคาครับ เดี๋ยวให้พ่อเลี้ยงเซ็นเช็คจ่ายเงินให้ครับ”
“อ้าว! เจ้าไฟ ทำไมมาตกอยู่ที่พ่อล่ะ”
คราวนี้พ่อเลี้ยงธิปรก ผู้เป็นบิดาก็ร้องโวยวายกลั้วเสียงหัวเราะร่วน เมื่อจู่ๆ ก็ถูกลูกชายโยนหน้าที่จ่ายเงินให้
อัคคีหัวเราะกับคำโวยวายของบิดา พลางเอ่ยตอบหน้าตายว่า “ก็พ่อเลี้ยงมีเงินเยอะว่าไฟนี่ครับ และไฟขอกราบขอบพระคุณไว้ล่วงหน้าด้วยครับ”
ถูกลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมัดมือชก พ่อเลี้ยงธิปรกก็โวยวายเสียงหลงอีกรอบ “เฮ้ย! เจ้าไฟ พ่อยังไม่ตอบตกลงเลยว่าจะซื้อฟาร์มให้”
“ยังไม่ตกลงตอนนี้ แต่อีกเดี๋ยวก็ใจอ่อนและเซ็นเช็คให้ เพราะไฟรู้ว่าพ่อเลี้ยงรักลูกชายสุดหล่อคนนี้และยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ไฟมีความสุข”
“เลี่ยนกับคำประจบว่ะ ไอ้ไฟ”
คราวนี้เป็นเสียงของอัคนีที่แขวะน้องชายด้วยความหมั่นไส้ ทว่าไม่มีความอิจฉาที่บิดาจะซื้อฟาร์มมูลค่านับสิบๆ ล้านให้กับน้องชาย เพราะแน่นอนว่าถ้าหากตัวเขาอยากได้อะไร บุพการีทั้งสองก็พร้อมจะมอบให้เช่นเดียวกัน
อัคคีหัวเราะร่วนหันมาเลิกคิ้วใส่พี่ชาย ขณะเอ่ยตอบกลั้วเสียงหัวเราะ
“เอาน่า...ขอประจบไว้ก่อน เผื่อพ่อเลี้ยงจะซื้อให้จริงๆ เราจะได้ไม่ต้องเอาเงินของเราจ่ายยังไงล่ะ”
แม่เลี้ยงรดาและพ่อเลี้ยงธิปรกได้ยินคำพูดของฝาแฝดทั้งสองที่โต้เถียงกัน ก็ได้แต่หัวเราะเบาๆ แม้จะงัดข้อกันบ่อยๆ แต่ฝาแฝดทั้งสองก็รักกันมาก ถึงขั้นสามารถตายแทนกันได้เลยทีเดียว
“เอาล่ะ...ไฟ เดี๋ยวพ่อจะไปบอกลุงหมอว่าไฟตกลงซื้อฟาร์มของลุงหมอ”
พ่อเลี้ยงธิปรกบอกลูกชายคนเล็ก ก่อนจะโยนหน้าที่ต่อไปให้กับผู้เป็นภรรยา โดยไม่ลืมโยนระเบิดเวลาใส่ลูกชายคนโตด้วย
“เพลิง...ขยับมาใกล้ๆ โทรศัพท์หน่อย แม่เลี้ยงมีเรื่องจะฉะกับเพลิงอยู่หลายเรื่องเลย”
คนที่ถูกบิดาเรียกได้แต่ทำหน้าเจื่อนร้องโอดครวญว่า “โธ่...พ่อเลี้ยงก็ช่างขู่ลูกซะจริงๆ”
พ่อเลี้ยงธิปรกหัวเราะร่วนเสียงดัง มีความสุขที่ได้แกล้งลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอีกคน จากนั้นก็รอให้ภรรยาเล่นงานลูกชายคนโตบ้าง
“เพลิง ถ้าไม่กลับบ้านภายในสัปดาห์นี้ แม่เลี้ยงจะรับขันหมากจากเศรษฐีในตัวจังหวัด ที่ได้มาทาบทามหมามุ่ยให้กับลูกชายของเขา”
“ได้ยังไงครับ แม่เลี้ยงจะยกน้องหมาให้คนอื่นได้ยังไง น้องหมาเป็นเจ้าสาวของผมนะครับ ผมจองหมามุ่ยไว้ตั้งแต่เด็กแล้ว”
แม่เลี้ยงรดาและพ่อเลี้ยงธิปรกถึงกับสำลักน้ำลาย ต่างก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้กับชื่อเล่นของ ‘ธีราดา’ ที่มีชื่อเล่นว่า ‘หมามุ่ย’ แต่อัคนีมักจะเรียกสั้นๆ ว่า ‘น้องหมา’
ธีราดาเป็นลูกสาวของรามและอักษราภัค ซึ่งรามเป็นหัวหน้าคนงานและเป็นลูกน้องคนสนิทของพ่อเลี้ยงธิปรก ส่วนอักษราภัคก็เป็นเพื่อนรักของแม่เลี้ยงรดา
ในวันที่ธีราดาลืมตาดูโลก อัคนีได้หอมแก้มหนูน้อย พร้อมกับบอกว่าตนได้จับจองให้ธีราดาเป็นเจ้าสาวของเขา และพ่อเลี้ยงธิปรกก็ได้หมั้นหมายหนูน้อยไว้ให้กับอัคนีด้วยการมอบสร้อยคอทองคำให้กับหนูน้อยด้วย รอให้ทั้งอัคนีและธีราดาเติบโตเป็นหนุ่มสาวและถึงเวลาอันสมควรค่อยจัดงานแต่งให้ถูกต้องตามประเพณี
“นี่นายเพลิง น้องชื่อเล่นหมามุ่ย ทำไมไม่เรียกให้เต็มๆ ชื่อล่ะ”
“ก็ผมชอบเรียกแบบนี้นี่ครับ น้องหมาของนายเพลิง”
อัคนีเอ่ยเสียงหวาน ดวงตาเต็มไปด้วยความรักเมื่อนึกถึงสาวน้อยที่ตนได้จับจองให้เป็นเจ้าสาวของเขาตั้งแต่วันแรกเกิดของเธอแล้ว
- Writer
